CZWARTEK XXIV TYGODNIA ZWYKŁEGO, ROK II
PIERWSZE CZYTANIE (1 Kor 15, 1-11)
Paweł świadkiem wiary w Chrystusa Zmartwychwstałego
Czytanie z Pierwszego Listu Świętego Pawła Apostoła do Koryntian
Przypominam, bracia, Ewangelię, którą wam głosiłem, którą przyjęliście i w której też trwacie. Przez nią również będziecie zbawieni, jeżeli ją zachowacie tak, jak wam głosiłem. Bo inaczej na próżno byście uwierzyli.
Przekazałem wam na początku to, co przejąłem: że Chrystus umarł – zgodnie z Pismem – za nasze grzechy, że został pogrzebany, że zmartwychwstał trzeciego dnia, zgodnie z Pismem; i że ukazał się Kefasowi, a potem Dwunastu, później zjawił się więcej niż pięciuset braciom równocześnie; większość z nich żyje dotąd, niektórzy zaś pomarli. Potem ukazał się Jakubowi, później wszystkim apostołom. W końcu, już po wszystkich, ukazał się także i mnie jako poronionemu płodowi.
Jestem bowiem najmniejszy ze wszystkich apostołów i niegodzien zwać się apostołem, bo prześladowałem Kościół Boży. Lecz za łaską Boga jestem tym, czym jestem, a dana mi łaska Jego nie okazała się daremna; przeciwnie, pracowałem więcej od nich wszystkich, nie ja, co prawda, lecz łaska Boża ze mną.
Tak więc czy to ja, czy inni, tak nauczamy i tak uwierzyliście.
Oto słowo Boże.
PSALM RESPONSORYJNY (Ps 118 (117), 1b-2. 16-17. 28-29)
Refren: Dziękujcie Panu, bo nasz Pan jest dobry.
Albo: Alleluja.
Dziękujcie Panu, bo jest dobry, *
bo Jego łaska trwa na wieki.
Niech dom Izraela głosi: *
«Jego łaska na wieki».
Refren: Dziękujcie Panu, bo nasz Pan jest dobry.
Prawica Pana wzniesiona wysoko, *
prawica Pańska moc okazała.
Nie umrę, ale żyć będę *
i głosić dzieła Pana.
Refren: Dziękujcie Panu, bo nasz Pan jest dobry.
Jesteś moim Bogiem, podziękować chcę Tobie, *
Boże mój, wielbić pragnę Ciebie.
Wysławiajcie Pana, bo jest dobry, *
bo Jego łaska trwa na wieki.
Refren: Dziękujcie Panu, bo nasz Pan jest dobry.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (Mt 11, 28)
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Przyjdźcie do Mnie wszyscy,
którzy utrudzeni i obciążeni jesteście, a Ja was pokrzepię.
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA (Łk 7, 36-50)
Odpuszczone są jej liczne grzechy, ponieważ bardzo umiłowała
Słowa Ewangelii według Świętego Łukasza
Jeden z faryzeuszów zaprosił Jezusa do siebie na posiłek. Wszedł więc do domu faryzeusza i zajął miejsce za stołem. A oto kobieta, która prowadziła w mieście życie grzeszne, dowiedziawszy się, że gości w domu faryzeusza, przyniosła flakonik alabastrowy olejku i stanąwszy z tyłu u Jego stóp, płacząc, zaczęła łzami oblewać Jego stopy i włosami swej głowy je wycierała. Potem całowała Jego stopy i namaszczała je olejkiem.
Widząc to, faryzeusz, który Go zaprosił, mówił sam do siebie: «Gdyby On był prorokiem, wiedziałby, co to za jedna i jaka to jest ta kobieta, która się Go dotyka, że jest grzesznicą».
Na to Jezus rzekł do niego: «Szymonie, mam ci coś do powiedzenia».
On rzekł: «Powiedz, Nauczycielu».
«Pewien wierzyciel miał dwóch dłużników. Jeden winien mu był pięćset denarów, a drugi pięćdziesiąt. Gdy nie mieli z czego oddać, darował obydwom. Który z nich więc będzie go bardziej miłował?»
Szymon odpowiedział: «Przypuszczam, że ten, któremu więcej darował».
On zaś mu rzekł: «Słusznie osądziłeś».
Potem, zwróciwszy się w stronę kobiety, rzekł do Szymona: «Widzisz tę kobietę? Wszedłem do twego domu, a nie podałeś Mi wody do nóg; ona zaś łzami oblała mi stopy i otarła je swymi włosami. Nie powitałeś mnie pocałunkiem; a ona, odkąd wszedłem, nie przestała całować stóp moich. Głowy nie namaściłeś Mi oliwą; ona zaś olejkiem namaściła moje stopy. Dlatego powiadam ci: Odpuszczone są jej liczne grzechy, ponieważ bardzo umiłowała. A ten, komu mało się odpuszcza, mało miłuje».
Do niej zaś rzekł: «Odpuszczone są twoje grzechy».
Na to współbiesiadnicy zaczęli mówić sami do siebie: «Któż On jest, że nawet grzechy odpuszcza?»
On zaś rzekł do kobiety: «Twoja wiara cię ocaliła, idź w pokoju».
Oto słowo Pańskie.
PIERWSZE CZYTANIE (1 Kor 15, 1-11)
Paweł świadkiem wiary w Chrystusa Zmartwychwstałego
Czytanie z Pierwszego Listu Świętego Pawła Apostoła do Koryntian
Przypominam, bracia, Ewangelię, którą wam głosiłem, którą przyjęliście i w której też trwacie. Przez nią również będziecie zbawieni, jeżeli ją zachowacie tak, jak wam głosiłem. Bo inaczej na próżno byście uwierzyli.
Przekazałem wam na początku to, co przejąłem: że Chrystus umarł – zgodnie z Pismem – za nasze grzechy, że został pogrzebany, że zmartwychwstał trzeciego dnia, zgodnie z Pismem; i że ukazał się Kefasowi, a potem Dwunastu, później zjawił się więcej niż pięciuset braciom równocześnie; większość z nich żyje dotąd, niektórzy zaś pomarli. Potem ukazał się Jakubowi, później wszystkim apostołom. W końcu, już po wszystkich, ukazał się także i mnie jako poronionemu płodowi.
Jestem bowiem najmniejszy ze wszystkich apostołów i niegodzien zwać się apostołem, bo prześladowałem Kościół Boży. Lecz za łaską Boga jestem tym, czym jestem, a dana mi łaska Jego nie okazała się daremna; przeciwnie, pracowałem więcej od nich wszystkich, nie ja, co prawda, lecz łaska Boża ze mną.
Tak więc czy to ja, czy inni, tak nauczamy i tak uwierzyliście.
Oto słowo Boże.
PSALM RESPONSORYJNY (Ps 118 (117), 1b-2. 16-17. 28-29)
Refren: Dziękujcie Panu, bo nasz Pan jest dobry.
Albo: Alleluja.
Dziękujcie Panu, bo jest dobry, *
bo Jego łaska trwa na wieki.
Niech dom Izraela głosi: *
«Jego łaska na wieki».
Refren: Dziękujcie Panu, bo nasz Pan jest dobry.
Prawica Pana wzniesiona wysoko, *
prawica Pańska moc okazała.
Nie umrę, ale żyć będę *
i głosić dzieła Pana.
Refren: Dziękujcie Panu, bo nasz Pan jest dobry.
Jesteś moim Bogiem, podziękować chcę Tobie, *
Boże mój, wielbić pragnę Ciebie.
Wysławiajcie Pana, bo jest dobry, *
bo Jego łaska trwa na wieki.
Refren: Dziękujcie Panu, bo nasz Pan jest dobry.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (Mt 11, 28)
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Przyjdźcie do Mnie wszyscy,
którzy utrudzeni i obciążeni jesteście, a Ja was pokrzepię.
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA (Łk 7, 36-50)
Odpuszczone są jej liczne grzechy, ponieważ bardzo umiłowała
Słowa Ewangelii według Świętego Łukasza
Jeden z faryzeuszów zaprosił Jezusa do siebie na posiłek. Wszedł więc do domu faryzeusza i zajął miejsce za stołem. A oto kobieta, która prowadziła w mieście życie grzeszne, dowiedziawszy się, że gości w domu faryzeusza, przyniosła flakonik alabastrowy olejku i stanąwszy z tyłu u Jego stóp, płacząc, zaczęła łzami oblewać Jego stopy i włosami swej głowy je wycierała. Potem całowała Jego stopy i namaszczała je olejkiem.
Widząc to, faryzeusz, który Go zaprosił, mówił sam do siebie: «Gdyby On był prorokiem, wiedziałby, co to za jedna i jaka to jest ta kobieta, która się Go dotyka, że jest grzesznicą».
Na to Jezus rzekł do niego: «Szymonie, mam ci coś do powiedzenia».
On rzekł: «Powiedz, Nauczycielu».
«Pewien wierzyciel miał dwóch dłużników. Jeden winien mu był pięćset denarów, a drugi pięćdziesiąt. Gdy nie mieli z czego oddać, darował obydwom. Który z nich więc będzie go bardziej miłował?»
Szymon odpowiedział: «Przypuszczam, że ten, któremu więcej darował».
On zaś mu rzekł: «Słusznie osądziłeś».
Potem, zwróciwszy się w stronę kobiety, rzekł do Szymona: «Widzisz tę kobietę? Wszedłem do twego domu, a nie podałeś Mi wody do nóg; ona zaś łzami oblała mi stopy i otarła je swymi włosami. Nie powitałeś mnie pocałunkiem; a ona, odkąd wszedłem, nie przestała całować stóp moich. Głowy nie namaściłeś Mi oliwą; ona zaś olejkiem namaściła moje stopy. Dlatego powiadam ci: Odpuszczone są jej liczne grzechy, ponieważ bardzo umiłowała. A ten, komu mało się odpuszcza, mało miłuje».
Do niej zaś rzekł: «Odpuszczone są twoje grzechy».
Na to współbiesiadnicy zaczęli mówić sami do siebie: «Któż On jest, że nawet grzechy odpuszcza?»
On zaś rzekł do kobiety: «Twoja wiara cię ocaliła, idź w pokoju».
Oto słowo Pańskie.
KOMENTARZ
Wiara, która ocala
Wiara i skrucha to cechy serca, dzięki którym możliwe jest przyjęcie darowania winy. Taka była postawa kobiety nazwanej grzesznicą. Wiara jest pierwszym krokiem na drodze do Boga. Nie zawsze jest doskonała, czasem są to jej porywy. Jednak wszyscy, którzy zbliżają się do Jezusa z błaganiem o uzdrowienie albo o przebaczenie winy, są motywowani swoją wiarą w Niego. Umieją w Nim rozpoznać działającego Boga i wierzą, że ma moc, aby podnieść ich z jakiejkolwiek ludzkiej biedy. To ich przyprowadza do Jezusa. Słyszeli o Nim od innych, szukają Go, aby odnaleźć w Nim siłę. Grzeszna bezimienna kobieta swoją pokorę i skruchę potwierdza zachowaniem wobec Jezusa, a On sam dostrzega w niej wiarę: „Twoja wiara cię ocaliła. Idź w pokoju”. Świadomość odpuszczenia winy rodzi w człowieku wdzięczność. Tym większą, im większy był ciężar. W Jezusie jest źródło łaski, darowanie naszego grzechu. To Jego powinniśmy szukać pragnieniem naszego serca. A wiara w Niego, nawet jeśli nie zawsze doskonała, i skrucha pozwolą nam doświadczyć wewnętrznej wolności.
Mój miłosierny Panie, potrzebuję Twojego przebaczenia. Ty znasz mnie najlepiej i wiesz, że tyle razy odchodzę od Ciebie przez złe wybory. Powrót do łaski przez sakrament pokuty jest tym darem, za który zawsze pragnę Ci dziękować. Amen.
Rozważania zaczerpnięte z Ewangelia 2024
o. Andrzej Kiejza OFMCap
Edycja Świętego Pawła
Wiara, która ocala
Wiara i skrucha to cechy serca, dzięki którym możliwe jest przyjęcie darowania winy. Taka była postawa kobiety nazwanej grzesznicą. Wiara jest pierwszym krokiem na drodze do Boga. Nie zawsze jest doskonała, czasem są to jej porywy. Jednak wszyscy, którzy zbliżają się do Jezusa z błaganiem o uzdrowienie albo o przebaczenie winy, są motywowani swoją wiarą w Niego. Umieją w Nim rozpoznać działającego Boga i wierzą, że ma moc, aby podnieść ich z jakiejkolwiek ludzkiej biedy. To ich przyprowadza do Jezusa. Słyszeli o Nim od innych, szukają Go, aby odnaleźć w Nim siłę. Grzeszna bezimienna kobieta swoją pokorę i skruchę potwierdza zachowaniem wobec Jezusa, a On sam dostrzega w niej wiarę: „Twoja wiara cię ocaliła. Idź w pokoju”. Świadomość odpuszczenia winy rodzi w człowieku wdzięczność. Tym większą, im większy był ciężar. W Jezusie jest źródło łaski, darowanie naszego grzechu. To Jego powinniśmy szukać pragnieniem naszego serca. A wiara w Niego, nawet jeśli nie zawsze doskonała, i skrucha pozwolą nam doświadczyć wewnętrznej wolności.
Mój miłosierny Panie, potrzebuję Twojego przebaczenia. Ty znasz mnie najlepiej i wiesz, że tyle razy odchodzę od Ciebie przez złe wybory. Powrót do łaski przez sakrament pokuty jest tym darem, za który zawsze pragnę Ci dziękować. Amen.
Rozważania zaczerpnięte z Ewangelia 2024o. Andrzej Kiejza OFMCap
Edycja Świętego Pawła