WTOREK XIV TYGODNIA ZWYKŁEGO, ROK II
PIERWSZE CZYTANIE (Oz 8, 4-7. 11-13)
Bałwochwalstwo i nieposłuszeństwo Izraelitów
Czytanie z Księgi proroka Ozeasza
Tak mówi Pan:
«Synowie Izraela ustanawiali sobie królów, ale beze Mnie. Książąt mianowali – też bez mojej wiedzy. Czynili posągi ze srebra swego i złota – na własną zagładę. Odrzucam cielca twojego, Samario, gniew mój się na nich rozpala; jak długo jeszcze nie będą mogli być wolni od winy synowie Izraela? Wykonał go rzemieślnik, lecz nie jest on bogiem; w kawałki się rozleci cielec samaryjski. Skoro sieją wiatr, zbiorą burzę. Zboże bez kłosów nie dostarczy mąki, jeśliby nawet dało, zabierze ją obcy.
Wiele ołtarzy Efraim zbudował, ale służą mu jedynie do grzechu. Wypisałem im moje liczne prawa, lecz je przyjęli jako coś obcego. Lubią ofiary krwawe i chętnie je składają, lubią też mięso, które wówczas jedzą, lecz Pan nie ma w tym upodobania. Wspominam wtedy na ich przewinienia i karzę ich za grzechy – niech wrócą znów do Egiptu!»
Oto słowo Boże.
PSALM RESPONSORYJNY (Ps 115 (113B), 3-4. 5-6. 7ab i 8. 9-10)
Refren: Naród wybrany ufa swemu Panu.
Albo: Alleluja.
Nasz Bóg jest w niebie, *
czyni wszystko, co zechce.
Ich bożki są ze srebra i złota, *
dzieła rąk ludzkich.
Refren: Naród wybrany ufa swemu Panu.
Mają usta, ale nie mówią, *
mają oczy, ale nie widzą.
Mają uszy, ale nie słyszą, *
mają nozdrza, ale nie czują zapachu.
Refren: Naród wybrany ufa swemu Panu.
Mają ręce pozbawione dotyku, *
nogi mają, ale nie chodzą.
Do nich będą podobni ci, którzy je robią, *
i każdy, który im ufa.
Refren: Naród wybrany ufa swemu Panu.
Ale dom Izraela pokłada ufność w Panu, *
On jest ich pomocą i tarczą.
Dom Aarona pokłada ufność w Panu, *
On jest ich pomocą i tarczą.
Refren: Naród wybrany ufa swemu Panu.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (J 10, 14)
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Ja jestem dobrym pasterzem
i znam owce moje, a moje Mnie znają.
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA (Mt 9, 32-38)
Jezus lituje się nad ludźmi
Słowa Ewangelii według Świętego Mateusza
Przyprowadzono do Jezusa opętanego niemowę. Po wyrzuceniu złego ducha niemy odzyskał mowę, a tłumy pełne podziwu wołały: «Jeszcze się nigdy nic podobnego nie pojawiło w Izraelu!»
Lecz faryzeusze mówili: «Wyrzuca złe duchy mocą ich przywódcy».
Tak Jezus obchodził wszystkie miasta i wioski. Nauczał w tamtejszych synagogach, głosił Ewangelię o królestwie i leczył wszystkie choroby i wszystkie słabości.
A widząc tłumy, litował się nad nimi, bo byli znękani i porzuceni, jak owce nie mające pasterza. Wtedy rzekł do swych uczniów: «Żniwo wprawdzie wielkie, ale robotników mało. Proście Pana żniwa, żeby wyprawił robotników na swoje żniwo».
Oto słowo Pańskie.
PIERWSZE CZYTANIE (Oz 8, 4-7. 11-13)
Bałwochwalstwo i nieposłuszeństwo Izraelitów
Czytanie z Księgi proroka Ozeasza
Tak mówi Pan:
«Synowie Izraela ustanawiali sobie królów, ale beze Mnie. Książąt mianowali – też bez mojej wiedzy. Czynili posągi ze srebra swego i złota – na własną zagładę. Odrzucam cielca twojego, Samario, gniew mój się na nich rozpala; jak długo jeszcze nie będą mogli być wolni od winy synowie Izraela? Wykonał go rzemieślnik, lecz nie jest on bogiem; w kawałki się rozleci cielec samaryjski. Skoro sieją wiatr, zbiorą burzę. Zboże bez kłosów nie dostarczy mąki, jeśliby nawet dało, zabierze ją obcy.
Wiele ołtarzy Efraim zbudował, ale służą mu jedynie do grzechu. Wypisałem im moje liczne prawa, lecz je przyjęli jako coś obcego. Lubią ofiary krwawe i chętnie je składają, lubią też mięso, które wówczas jedzą, lecz Pan nie ma w tym upodobania. Wspominam wtedy na ich przewinienia i karzę ich za grzechy – niech wrócą znów do Egiptu!»
Oto słowo Boże.
PSALM RESPONSORYJNY (Ps 115 (113B), 3-4. 5-6. 7ab i 8. 9-10)
Refren: Naród wybrany ufa swemu Panu.
Albo: Alleluja.
Nasz Bóg jest w niebie, *
czyni wszystko, co zechce.
Ich bożki są ze srebra i złota, *
dzieła rąk ludzkich.
Refren: Naród wybrany ufa swemu Panu.
Mają usta, ale nie mówią, *
mają oczy, ale nie widzą.
Mają uszy, ale nie słyszą, *
mają nozdrza, ale nie czują zapachu.
Refren: Naród wybrany ufa swemu Panu.
Mają ręce pozbawione dotyku, *
nogi mają, ale nie chodzą.
Do nich będą podobni ci, którzy je robią, *
i każdy, który im ufa.
Refren: Naród wybrany ufa swemu Panu.
Ale dom Izraela pokłada ufność w Panu, *
On jest ich pomocą i tarczą.
Dom Aarona pokłada ufność w Panu, *
On jest ich pomocą i tarczą.
Refren: Naród wybrany ufa swemu Panu.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (J 10, 14)
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Ja jestem dobrym pasterzem
i znam owce moje, a moje Mnie znają.
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA (Mt 9, 32-38)
Jezus lituje się nad ludźmi
Słowa Ewangelii według Świętego Mateusza
Przyprowadzono do Jezusa opętanego niemowę. Po wyrzuceniu złego ducha niemy odzyskał mowę, a tłumy pełne podziwu wołały: «Jeszcze się nigdy nic podobnego nie pojawiło w Izraelu!»
Lecz faryzeusze mówili: «Wyrzuca złe duchy mocą ich przywódcy».
Tak Jezus obchodził wszystkie miasta i wioski. Nauczał w tamtejszych synagogach, głosił Ewangelię o królestwie i leczył wszystkie choroby i wszystkie słabości.
A widząc tłumy, litował się nad nimi, bo byli znękani i porzuceni, jak owce nie mające pasterza. Wtedy rzekł do swych uczniów: «Żniwo wprawdzie wielkie, ale robotników mało. Proście Pana żniwa, żeby wyprawił robotników na swoje żniwo».
Oto słowo Pańskie.
KOMENTARZ
Miłosierdzie
Czasem słowo „litość” może się kojarzyć jako akt wyższości w stosunku do kogoś, kto znalazł się w trudnym położeniu. Litość okazywana przez Boga (grecki czasownik splanchnidzomai) oznacza miłosierdzie sięgające aż do samej głębi czyjegoś wnętrza. Jezus, patrząc na tłumy, się litował. Był przejęty ich potrzebą uzdrowienia oraz pragnieniem słowa o królestwie, które głosił. Takim uczuciem miłości miłosiernej Jezus kieruje się w wielu sytuacjach: gdy widzi rzesze głodnych słuchaczy i dokonuje dla nich cudu rozmnożenia chleba (Mt 14, 13-21); na widok cierpienia wdowy z Nain, która utraciła jedynego syna (Łk 7, 11-17); w dwóch przypowieściach o miłosierdziu, czyli o miłosiernym Samarytaninie (Łk 10, 30-37) i o synu marnotrawnym (Łk 15, 11-32). Miłosierdzie, głęboka litość wypływająca z miłości do każdego człowieka, to cecha Serca Jezusowego, która widoczna jest w Jego zbawczym działaniu.
Panie Jezu, ulituj się nade mną. Potrzebuję Twojej miłości miłosiernej, gdy upadam, gdy nie mam siły, aby się podnieść, gdy doświadczam zmęczenia drogą mojego życia. Tylko Ty możesz mnie obmyć i umocnić łaską Twojego miłosierdzia. Amen.
Rozważania zaczerpnięte z Ewangelia 2024
o. Andrzej Kiejza OFMCap
Edycja Świętego Pawła
Miłosierdzie
Czasem słowo „litość” może się kojarzyć jako akt wyższości w stosunku do kogoś, kto znalazł się w trudnym położeniu. Litość okazywana przez Boga (grecki czasownik splanchnidzomai) oznacza miłosierdzie sięgające aż do samej głębi czyjegoś wnętrza. Jezus, patrząc na tłumy, się litował. Był przejęty ich potrzebą uzdrowienia oraz pragnieniem słowa o królestwie, które głosił. Takim uczuciem miłości miłosiernej Jezus kieruje się w wielu sytuacjach: gdy widzi rzesze głodnych słuchaczy i dokonuje dla nich cudu rozmnożenia chleba (Mt 14, 13-21); na widok cierpienia wdowy z Nain, która utraciła jedynego syna (Łk 7, 11-17); w dwóch przypowieściach o miłosierdziu, czyli o miłosiernym Samarytaninie (Łk 10, 30-37) i o synu marnotrawnym (Łk 15, 11-32). Miłosierdzie, głęboka litość wypływająca z miłości do każdego człowieka, to cecha Serca Jezusowego, która widoczna jest w Jego zbawczym działaniu.
Panie Jezu, ulituj się nade mną. Potrzebuję Twojej miłości miłosiernej, gdy upadam, gdy nie mam siły, aby się podnieść, gdy doświadczam zmęczenia drogą mojego życia. Tylko Ty możesz mnie obmyć i umocnić łaską Twojego miłosierdzia. Amen.
Rozważania zaczerpnięte z Ewangelia 2024o. Andrzej Kiejza OFMCap
Edycja Świętego Pawła