SOBOTA III TYGODNIA WIELKANOCNEGO
PIERWSZE CZYTANIE (Dz 9, 31-42)
Piotr cudownie uzdrawia chorych
Czytanie z Dziejów Apostolskich
Kościół cieszył się pokojem w całej Judei, Galilei i Samarii. Rozwijał się i żył bogobojnie, i obfitował w pociechę Ducha Świętego.
Kiedy Piotr odwiedzał wszystkich, przyszedł też do świętych, którzy mieszkali w Liddzie. Znalazł tam pewnego człowieka imieniem Eneasz, który był sparaliżowany i od ośmiu lat leżał w łóżku. «Eneaszu – powiedział do niego Piotr – Jezus Chrystus cię uzdrawia, wstań i zaściel swoje łóżko!». I natychmiast wstał. Widzieli go wszyscy mieszkańcy Liddy i Szaronu i nawrócili się do Pana.
Mieszkała też wJafie pewna uczennica imieniem Tabita, co znaczy Gazela. Czyniła ona dużo dobrego i dawała hojne jałmużny. Wtedy właśnie zachorowała i umarła. Obmyto ją i położono w izbie na piętrze. Lidda leżała blisko Jafy; gdy więc uczniowie dowiedzieli się, że jest tam Piotr, wysłali do niego dwóch posłańców z prośbą: «Przyjdź do nas niezwłocznie».
Piotr poszedł z nimi, a gdy przybył, zaprowadzili go do izby na górze. Otoczyły go wszystkie wdowy i pokazywały mu ze łzami w oczach chitony i płaszcze, które zrobiła im Gazela za swego życia. Po usunięciu wszystkich Piotr upadł na kolana i modlił się. Potem zwrócił się do zwłok irzekł: «Tabito, wstań!». Aona otworzyła oczy i zobaczywszy Piotra, usiadła. Piotr podał jej rękę i podniósł ją. Zawołał świętych i wdowy i ujrzeli ją żywą.
Wieść o tym rozeszła się po całej Jafie iwielu uwierzyło w Pana.
Oto słowo Boże.
PSALM RESPONSORYJNY (Ps 116B, 12-13. 14-15. 16-17)
Refren: Cóż oddam, Panie, za Twe wszystkie dary?
Albo: Alleluja.
Czym się Panu odpłacę *
za wszystko, co mi wyświadczył?
Podniosę kielich zbawienia *
i wezwę imienia Pana.
Refren: Cóż oddam, Panie, za Twe wszystkie dary?
Wypełnię me śluby dla Pana *
przed całym Jego ludem.
Cenna jest w oczach Pana *
śmierć Jego wyznawców.
Refren: Cóż oddam, Panie, za Twe wszystkie dary?
O Panie, jestem Twoim sługą, *
Twym sługą, synem Twojej służebnicy.
Ty rozerwałeś moje kajdany: †
Tobie złożę ofiarę pochwalną *
i wezwę imienia Pana.
Refren: Cóż oddam, Panie, za Twe wszystkie dary?
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (J 6, 63b. 68b)
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Słowa Twoje, Panie, są duchem i życiem,
Ty masz słowa życia wiecznego.
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA (J 6, 55. 60-69)
Do kogo pójdziemy, Ty masz słowa życia wiecznego
Słowa Ewangelii według Świętego Jana
W synagodze w Kafarnaum Jezus powiedział: «Ciało moje jest prawdziwym pokarmem, a Krew moja jest prawdziwym napojem».
A wielu spośród Jego uczniów, którzy to usłyszeli, mówiło: «Trudna jest ta mowa. Któż jej może słuchać?».
Jezus jednak świadom tego, że uczniowie Jego na to szemrali, rzekł do nich: «To was gorszy? A gdy ujrzycie Syna Człowieczego wstępującego tam, gdzie był przedtem? To Duch daje życie; ciało na nic się nie zda. Słowa, które Ja wam powiedziałem, są duchem i są życiem. Lecz pośród was są tacy, którzy nie wierzą».
Jezus bowiem od początku wiedział, którzy nie wierzą, i kto ma Go wydać. Rzekł więc: «Oto dlaczego wam powiedziałem: Nikt nie może przyjść do Mnie, jeżeli nie zostało mu to dane przez Ojca». Od tego czasu wielu uczniów Jego odeszło i już z Nim nie chodziło. Rzekł więc Jezus do Dwunastu: «Czyż i wy chcecie odejść?».
Odpowiedział Mu Szymon Piotr: «Panie, do kogo pójdziemy? Ty masz słowa życia wiecznego. A my uwierzyliśmy i poznaliśmy, że Ty jesteś Świętym Bożym».
Oto słowo Pańskie.
PIERWSZE CZYTANIE (Dz 9, 31-42)
Piotr cudownie uzdrawia chorych
Czytanie z Dziejów Apostolskich
Kościół cieszył się pokojem w całej Judei, Galilei i Samarii. Rozwijał się i żył bogobojnie, i obfitował w pociechę Ducha Świętego.
Kiedy Piotr odwiedzał wszystkich, przyszedł też do świętych, którzy mieszkali w Liddzie. Znalazł tam pewnego człowieka imieniem Eneasz, który był sparaliżowany i od ośmiu lat leżał w łóżku. «Eneaszu – powiedział do niego Piotr – Jezus Chrystus cię uzdrawia, wstań i zaściel swoje łóżko!». I natychmiast wstał. Widzieli go wszyscy mieszkańcy Liddy i Szaronu i nawrócili się do Pana.
Mieszkała też wJafie pewna uczennica imieniem Tabita, co znaczy Gazela. Czyniła ona dużo dobrego i dawała hojne jałmużny. Wtedy właśnie zachorowała i umarła. Obmyto ją i położono w izbie na piętrze. Lidda leżała blisko Jafy; gdy więc uczniowie dowiedzieli się, że jest tam Piotr, wysłali do niego dwóch posłańców z prośbą: «Przyjdź do nas niezwłocznie».
Piotr poszedł z nimi, a gdy przybył, zaprowadzili go do izby na górze. Otoczyły go wszystkie wdowy i pokazywały mu ze łzami w oczach chitony i płaszcze, które zrobiła im Gazela za swego życia. Po usunięciu wszystkich Piotr upadł na kolana i modlił się. Potem zwrócił się do zwłok irzekł: «Tabito, wstań!». Aona otworzyła oczy i zobaczywszy Piotra, usiadła. Piotr podał jej rękę i podniósł ją. Zawołał świętych i wdowy i ujrzeli ją żywą.
Wieść o tym rozeszła się po całej Jafie iwielu uwierzyło w Pana.
Oto słowo Boże.
PSALM RESPONSORYJNY (Ps 116B, 12-13. 14-15. 16-17)
Refren: Cóż oddam, Panie, za Twe wszystkie dary?
Albo: Alleluja.
Czym się Panu odpłacę *
za wszystko, co mi wyświadczył?
Podniosę kielich zbawienia *
i wezwę imienia Pana.
Refren: Cóż oddam, Panie, za Twe wszystkie dary?
Wypełnię me śluby dla Pana *
przed całym Jego ludem.
Cenna jest w oczach Pana *
śmierć Jego wyznawców.
Refren: Cóż oddam, Panie, za Twe wszystkie dary?
O Panie, jestem Twoim sługą, *
Twym sługą, synem Twojej służebnicy.
Ty rozerwałeś moje kajdany: †
Tobie złożę ofiarę pochwalną *
i wezwę imienia Pana.
Refren: Cóż oddam, Panie, za Twe wszystkie dary?
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (J 6, 63b. 68b)
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Słowa Twoje, Panie, są duchem i życiem,
Ty masz słowa życia wiecznego.
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA (J 6, 55. 60-69)
Do kogo pójdziemy, Ty masz słowa życia wiecznego
Słowa Ewangelii według Świętego Jana
W synagodze w Kafarnaum Jezus powiedział: «Ciało moje jest prawdziwym pokarmem, a Krew moja jest prawdziwym napojem».
A wielu spośród Jego uczniów, którzy to usłyszeli, mówiło: «Trudna jest ta mowa. Któż jej może słuchać?».
Jezus jednak świadom tego, że uczniowie Jego na to szemrali, rzekł do nich: «To was gorszy? A gdy ujrzycie Syna Człowieczego wstępującego tam, gdzie był przedtem? To Duch daje życie; ciało na nic się nie zda. Słowa, które Ja wam powiedziałem, są duchem i są życiem. Lecz pośród was są tacy, którzy nie wierzą».
Jezus bowiem od początku wiedział, którzy nie wierzą, i kto ma Go wydać. Rzekł więc: «Oto dlaczego wam powiedziałem: Nikt nie może przyjść do Mnie, jeżeli nie zostało mu to dane przez Ojca». Od tego czasu wielu uczniów Jego odeszło i już z Nim nie chodziło. Rzekł więc Jezus do Dwunastu: «Czyż i wy chcecie odejść?».
Odpowiedział Mu Szymon Piotr: «Panie, do kogo pójdziemy? Ty masz słowa życia wiecznego. A my uwierzyliśmy i poznaliśmy, że Ty jesteś Świętym Bożym».
Oto słowo Pańskie.
KOMENTARZ
Słowa życia wiecznego
Mowa Jezusa spotyka się z niezrozumieniem wielu słuchaczy. Dzieje się tak, ponieważ przyjmują Jego słowa tylko na poziomie ludzkiego poznania, prostej logiki, zwykłego codziennego doświadczenia. Na słowa Jezusa trzeba otworzyć się całym sobą i przyjąć je z wiarą, która dociera głębiej, jest wejściem w relację z żywym Jezusem. Wierzyć to być z Jezusem, trwać w Jego nauce i iść za Nim. Tak właśnie postąpiło Dwunastu. Nie była to powierzchowna wiara, ale także oświecające doświadczenie bliskości Jezusa. O to chodzi w wierze, aby połączyć ją z miłością. Czasem trzeba stawiać pytania i dociekać, a innym razem uklęknąć przed tajemnicą i powiedzieć: „Panie, przymnóż mi wiary” (por. Łk 17, 5).
Panie Jezu, nie potrzebuję szukać innego światła, innego źródła. W Tobie jest pełnia objawienia, pełnia prawdy, a przede wszystkim pełnia miłości, która uszczęśliwia. Ty jesteś Świętym Boga. Amen.
Rozważania zaczerpnięte z Ewangelia 2024
o. Andrzej Kiejza OFMCap
Edycja Świętego Pawła
Słowa życia wiecznego
Mowa Jezusa spotyka się z niezrozumieniem wielu słuchaczy. Dzieje się tak, ponieważ przyjmują Jego słowa tylko na poziomie ludzkiego poznania, prostej logiki, zwykłego codziennego doświadczenia. Na słowa Jezusa trzeba otworzyć się całym sobą i przyjąć je z wiarą, która dociera głębiej, jest wejściem w relację z żywym Jezusem. Wierzyć to być z Jezusem, trwać w Jego nauce i iść za Nim. Tak właśnie postąpiło Dwunastu. Nie była to powierzchowna wiara, ale także oświecające doświadczenie bliskości Jezusa. O to chodzi w wierze, aby połączyć ją z miłością. Czasem trzeba stawiać pytania i dociekać, a innym razem uklęknąć przed tajemnicą i powiedzieć: „Panie, przymnóż mi wiary” (por. Łk 17, 5).
Panie Jezu, nie potrzebuję szukać innego światła, innego źródła. W Tobie jest pełnia objawienia, pełnia prawdy, a przede wszystkim pełnia miłości, która uszczęśliwia. Ty jesteś Świętym Boga. Amen.
Rozważania zaczerpnięte z Ewangelia 2024o. Andrzej Kiejza OFMCap
Edycja Świętego Pawła