ŚRODA III TYGODNIA WIELKANOCNEGO
PIERWSZE CZYTANIE (Dz 8, 1b-8)
Ewangelia szerzy się poza Jerozolimą
Czytanie z Dziejów Apostolskich
Po śmierci Szczepana wybuchło wielkie prześladowanie w Kościele jerozolimskim. Wszyscy, z wyjątkiem apostołów, rozproszyli się po okolicach Judei i Samarii. Szczepana zaś pochowali ludzie pobożni z wielkim żalem.
A Szaweł niszczył Kościół, wchodząc do domów, porywał mężczyzn i kobiety i wtrącał do więzienia.
Ci, którzy się rozproszyli, głosili w drodze słowo.
Filip przybył do miasta Samarii i głosił im Chrystusa. Tłumy słuchały z uwagą i skupieniem słów Filipa, ponieważ widziały znaki, które czynił. Z wielu bowiem opętanych wychodziły z donośnym krzykiem duchy nieczyste, wielu też sparaliżowanych i chromych zostało uzdrowionych. Wielka zaś radość zapanowała w tym mieście.
Oto słowo Boże.
PSALM RESPONSORYJNY (Ps 66 (65), 1b-3a. 4-5. 6-7a)
Refren: Niech cała ziemia chwali swego Pana.
Albo: Alleluja.
Z radością sławcie Boga wszystkie ziemie, *
opiewajcie chwałę Jego imienia,
cześć Mu wspaniałą oddajcie. *
Powiedzcie Bogu: «Jak zadziwiające są Twe dzieła!
Refren: Niech cała ziemia chwali swego Pana.
Niechaj Cię wielbi cała ziemia i niechaj śpiewa Tobie, *
niech Twoje imię opiewa».
Przyjdźcie i patrzcie na dzieła Boga, *
zadziwiających rzeczy dokonał wśród ludzi!
Refren: Niech cała ziemia chwali swego Pana.
Morze na suchy ląd zamienił, *
pieszo przeszli przez rzekę.
Nim się przeto radujmy! *
Jego potęga włada na wieki.
Refren: Niech cała ziemia chwali swego Pana.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (J 6, 40)
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Każdy, kto wierzy w Syna Bożego, ma życie wieczne,
a Ja go wskrzeszę w dniu ostatecznym.
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA (J 6, 35-40)
Jest wolą Ojca, aby każdy, kto wierzy w Syna, miał życie wieczne.
Słowa Ewangelii według Świętego Jana
Jezus powiedział do ludu: «Ja jestem chlebem życia. Kto do Mnie przychodzi, nie będzie łaknął; a kto we Mnie wierzy, nigdy pragnąć nie będzie. Powiedziałem wam jednak: Widzieliście Mnie, a przecież nie wierzycie. Wszystko, co Mi daje Ojciec, do Mnie przyjdzie, a tego, który do Mnie przychodzi, precz nie odrzucę, ponieważ z nieba zstąpiłem nie po to, aby pełnić swoją wolę, ale wolę Tego, który Mnie posłał.
Jest wolą Tego, który Mnie posłał, abym nic nie stracił z tego wszystkiego, co Mi dał, ale żebym to wskrzesił w dniu ostatecznym. To bowiem jest wolą Ojca mego, aby każdy, kto widzi Syna i wierzy w Niego, miał życie wieczne. A Ja go wskrzeszę w dniu ostatecznym».
Oto słowo Pańskie.
PIERWSZE CZYTANIE (Dz 8, 1b-8)
Ewangelia szerzy się poza Jerozolimą
Czytanie z Dziejów Apostolskich
Po śmierci Szczepana wybuchło wielkie prześladowanie w Kościele jerozolimskim. Wszyscy, z wyjątkiem apostołów, rozproszyli się po okolicach Judei i Samarii. Szczepana zaś pochowali ludzie pobożni z wielkim żalem.
A Szaweł niszczył Kościół, wchodząc do domów, porywał mężczyzn i kobiety i wtrącał do więzienia.
Ci, którzy się rozproszyli, głosili w drodze słowo.
Filip przybył do miasta Samarii i głosił im Chrystusa. Tłumy słuchały z uwagą i skupieniem słów Filipa, ponieważ widziały znaki, które czynił. Z wielu bowiem opętanych wychodziły z donośnym krzykiem duchy nieczyste, wielu też sparaliżowanych i chromych zostało uzdrowionych. Wielka zaś radość zapanowała w tym mieście.
Oto słowo Boże.
PSALM RESPONSORYJNY (Ps 66 (65), 1b-3a. 4-5. 6-7a)
Refren: Niech cała ziemia chwali swego Pana.
Albo: Alleluja.
Z radością sławcie Boga wszystkie ziemie, *
opiewajcie chwałę Jego imienia,
cześć Mu wspaniałą oddajcie. *
Powiedzcie Bogu: «Jak zadziwiające są Twe dzieła!
Refren: Niech cała ziemia chwali swego Pana.
Niechaj Cię wielbi cała ziemia i niechaj śpiewa Tobie, *
niech Twoje imię opiewa».
Przyjdźcie i patrzcie na dzieła Boga, *
zadziwiających rzeczy dokonał wśród ludzi!
Refren: Niech cała ziemia chwali swego Pana.
Morze na suchy ląd zamienił, *
pieszo przeszli przez rzekę.
Nim się przeto radujmy! *
Jego potęga włada na wieki.
Refren: Niech cała ziemia chwali swego Pana.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (J 6, 40)
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Każdy, kto wierzy w Syna Bożego, ma życie wieczne,
a Ja go wskrzeszę w dniu ostatecznym.
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA (J 6, 35-40)
Jest wolą Ojca, aby każdy, kto wierzy w Syna, miał życie wieczne.
Słowa Ewangelii według Świętego Jana
Jezus powiedział do ludu: «Ja jestem chlebem życia. Kto do Mnie przychodzi, nie będzie łaknął; a kto we Mnie wierzy, nigdy pragnąć nie będzie. Powiedziałem wam jednak: Widzieliście Mnie, a przecież nie wierzycie. Wszystko, co Mi daje Ojciec, do Mnie przyjdzie, a tego, który do Mnie przychodzi, precz nie odrzucę, ponieważ z nieba zstąpiłem nie po to, aby pełnić swoją wolę, ale wolę Tego, który Mnie posłał.
Jest wolą Tego, który Mnie posłał, abym nic nie stracił z tego wszystkiego, co Mi dał, ale żebym to wskrzesił w dniu ostatecznym. To bowiem jest wolą Ojca mego, aby każdy, kto widzi Syna i wierzy w Niego, miał życie wieczne. A Ja go wskrzeszę w dniu ostatecznym».
Oto słowo Pańskie.
KOMENTARZ
Pragnienie bliskości Boga
Dalszy ciąg Jezusowej mowy o chlebie i życiu. Zwykły chleb, spożywany codziennie, podtrzymuje nasze ziemskie życie, a chleb życia je przemienia. Z ziemskiego czyni niebiańskie, z doczesnego – wieczne. By tak się mogło stać, trzeba przyjść do Jezusa, a to jest równoznaczne z wiarą. Kto wierzy w Niego, nie będzie odczuwał pragnienia, bo zaspokoi najgłębszą potrzebę swojej duszy. Taka jest wola Ojca i Syna. Ojciec powierzył wszystkich Synowi, a Syn nie chce stracić nikogo spośród tych, których dał Mu Ojciec. W tej krótkiej perykopie wiele razy jest mowa o tym, że Jezus przyszedł, aby nikogo nie stracić, aby wskrzesić i dać życie w dniu ostatecznym. Można powiedzieć, że Bóg nie tylko zabiega, ale wręcz drży o nasze zbawienie. Aby to osiągnąć, ofiarował nawet swojego Syna. Czy nam podobnie zależy na naszym zbawieniu?
Panie Jezu, Chlebie życia, który od Ojca przychodzisz, przemieniaj moje życie, uczyń je przybytkiem Twojej obecności, syć moje głęboko skryte pragnienie bliskości Ciebie, aby wydało owoc w dniu ostatecznym. Amen.
Rozważania zaczerpnięte z Ewangelia 2024
o. Andrzej Kiejza OFMCap
Edycja Świętego Pawła
Pragnienie bliskości Boga
Dalszy ciąg Jezusowej mowy o chlebie i życiu. Zwykły chleb, spożywany codziennie, podtrzymuje nasze ziemskie życie, a chleb życia je przemienia. Z ziemskiego czyni niebiańskie, z doczesnego – wieczne. By tak się mogło stać, trzeba przyjść do Jezusa, a to jest równoznaczne z wiarą. Kto wierzy w Niego, nie będzie odczuwał pragnienia, bo zaspokoi najgłębszą potrzebę swojej duszy. Taka jest wola Ojca i Syna. Ojciec powierzył wszystkich Synowi, a Syn nie chce stracić nikogo spośród tych, których dał Mu Ojciec. W tej krótkiej perykopie wiele razy jest mowa o tym, że Jezus przyszedł, aby nikogo nie stracić, aby wskrzesić i dać życie w dniu ostatecznym. Można powiedzieć, że Bóg nie tylko zabiega, ale wręcz drży o nasze zbawienie. Aby to osiągnąć, ofiarował nawet swojego Syna. Czy nam podobnie zależy na naszym zbawieniu?
Panie Jezu, Chlebie życia, który od Ojca przychodzisz, przemieniaj moje życie, uczyń je przybytkiem Twojej obecności, syć moje głęboko skryte pragnienie bliskości Ciebie, aby wydało owoc w dniu ostatecznym. Amen.
Rozważania zaczerpnięte z Ewangelia 2024o. Andrzej Kiejza OFMCap
Edycja Świętego Pawła