PIĄTEK II TYGODNIA WIELKANOCNEGO
PIERWSZE CZYTANIE (Dz 5, 34-42)
Nie można zniszczyć dzieła pochodzącego od Boga
Czytanie z Dziejów Apostolskich
Pewien faryzeusz, imieniem Gamaliel, uczony w Prawie i poważany przez cały lud, kazał na chwilę usunąć apostołów i zabrał głos wRadzie. «Mężowie izraelscy! – przemówił do nich – zastanówcie się dobrze, co macie uczynić z tymi ludźmi. Bo niedawno temu wystąpił Teudas, podający się za kogoś niezwykłego. Przyłączyło się do niego około czterystu ludzi, został on zabity, a wszyscy jego zwolennicy zostali rozproszeni iślad po nich zaginął. Potem podczas spisu ludności wystąpił Judasz Galilejczyk i pociągnął lud za sobą. Zginął sam i wszyscy jego zwolennicy zostali rozproszeni.
Więc i teraz wam mówię: Zostawcie tych ludzi i puśćcie ich. Jeżeli bowiem od ludzi pochodzi ta myśl czy sprawa, rozpadnie się, a jeżeli rzeczywiście od Boga pochodzi, nie potraficie ich zniszczyć, i oby się nie okazało, że walczycie z Bogiem». Usłuchali go.
A przywoławszy apostołów, kazali ich ubiczować i zabronili im przemawiać w imię Jezusa, a potem zwolnili. A oni odchodzili sprzed Sanhedrynu i cieszyli się, że stali się godni cierpieć dla Imienia Jezusa.
Nie przestawali też co dzień nauczać w świątyni i po domach głosić Dobrą Nowinę o Jezusie Chrystusie.
Oto słowo Boże.
PSALM RESPONSORYJNY (Ps 27, 1bcde. 4. 13-14)
Refren: Jednego pragnę: mieszkać w domu Pana.
Albo: Alleluja.
Pan moim światłem i zbawieniem moim, *
kogo miałbym się lękać?
Pan obrońcą mego życia, *
przed kim miałbym czuć trwogę?
Refren: Jednego pragnę: mieszkać w domu Pana.
O jedno tylko proszę Pana, o to zabiegam, †
żebym mógł zawsze przebywać w Jego domu, *
po wszystkie dni mego życia.
Abym kosztował słodyczy Pana, *
stale się radował Jego świątynią.
Refren: Jednego pragnę: mieszkać w domu Pana.
Wierzę, że będę oglądał dobra Pana *
w krainie żyjących.
Oczekuj Pana, bądź mężny, *
nabierz odwagi i oczekuj Pana.
Refren: Jednego pragnę: mieszkać w domu Pana.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (Mt 4, 4b)
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Nie samym chlebem żyje człowiek,
lecz każdym słowem, które pochodzi z ust Bożych.
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA (J 6, 1-15)
Rozmnożenie chleba
Słowa Ewangelii według Świętego Jana
Jezus udał się na drugi brzeg Jeziora Galilejskiego, czyli Tyberiadzkiego. Szedł za Nim wielki tłum, bo oglądano znaki, jakie czynił dla tych, którzy chorowali.
Jezus wszedł na wzgórze i usiadł tam ze swoimi uczniami. A zbliżało się święto żydowskie, Pascha.
Kiedy więc Jezus podniósł oczy i ujrzał, że liczne tłumy schodzą się do Niego, rzekł do Filipa: «Gdzie kupimy chleba, aby oni się najedli?». A mówił to, wystawiając go na próbę. Wiedział bowiem, co ma czynić.
Odpowiedział Mu Filip: «Za dwieście denarów nie wystarczy chleba, aby każdy z nich mógł choć trochę otrzymać».
Jeden z uczniów Jego, Andrzej, brat Szymona Piotra, rzekł do Niego: «Jest tu jeden chłopiec, który ma pięć chlebów jęczmiennych i dwie ryby, lecz cóż to jest dla tak wielu?».
Jezus zatem rzekł: «Każcie ludziom usiąść». A w miejscu tym było wiele trawy. Usiedli więc mężczyźni, a liczba ich dochodziła do pięciu tysięcy.
Jezus więc wziął chleby i odmówiwszy dziękczynienie, rozdał siedzącym; podobnie uczynił i z rybami, rozdając tyle, ile kto chciał. A gdy się nasycili, rzekł do uczniów: «Zbierzcie pozostałe ułomki, aby nic nie zginęło». Zebrali więc i ułomkami z pięciu chlebów jęczmiennych, pozostałymi po spożywających, napełnili dwanaście koszów.
A kiedy ludzie spostrzegli, jaki znak uczynił Jezus, mówili: «Ten prawdziwie jest prorokiem, który ma przyjść na świat». Gdy więc Jezus poznał, że mieli przyjść i porwać Go, aby Go obwołać królem, sam usunął się znów na górę.
Oto słowo Pańskie.
PIERWSZE CZYTANIE (Dz 5, 34-42)
Nie można zniszczyć dzieła pochodzącego od Boga
Czytanie z Dziejów Apostolskich
Pewien faryzeusz, imieniem Gamaliel, uczony w Prawie i poważany przez cały lud, kazał na chwilę usunąć apostołów i zabrał głos wRadzie. «Mężowie izraelscy! – przemówił do nich – zastanówcie się dobrze, co macie uczynić z tymi ludźmi. Bo niedawno temu wystąpił Teudas, podający się za kogoś niezwykłego. Przyłączyło się do niego około czterystu ludzi, został on zabity, a wszyscy jego zwolennicy zostali rozproszeni iślad po nich zaginął. Potem podczas spisu ludności wystąpił Judasz Galilejczyk i pociągnął lud za sobą. Zginął sam i wszyscy jego zwolennicy zostali rozproszeni.
Więc i teraz wam mówię: Zostawcie tych ludzi i puśćcie ich. Jeżeli bowiem od ludzi pochodzi ta myśl czy sprawa, rozpadnie się, a jeżeli rzeczywiście od Boga pochodzi, nie potraficie ich zniszczyć, i oby się nie okazało, że walczycie z Bogiem». Usłuchali go.
A przywoławszy apostołów, kazali ich ubiczować i zabronili im przemawiać w imię Jezusa, a potem zwolnili. A oni odchodzili sprzed Sanhedrynu i cieszyli się, że stali się godni cierpieć dla Imienia Jezusa.
Nie przestawali też co dzień nauczać w świątyni i po domach głosić Dobrą Nowinę o Jezusie Chrystusie.
Oto słowo Boże.
PSALM RESPONSORYJNY (Ps 27, 1bcde. 4. 13-14)
Refren: Jednego pragnę: mieszkać w domu Pana.
Albo: Alleluja.
Pan moim światłem i zbawieniem moim, *
kogo miałbym się lękać?
Pan obrońcą mego życia, *
przed kim miałbym czuć trwogę?
Refren: Jednego pragnę: mieszkać w domu Pana.
O jedno tylko proszę Pana, o to zabiegam, †
żebym mógł zawsze przebywać w Jego domu, *
po wszystkie dni mego życia.
Abym kosztował słodyczy Pana, *
stale się radował Jego świątynią.
Refren: Jednego pragnę: mieszkać w domu Pana.
Wierzę, że będę oglądał dobra Pana *
w krainie żyjących.
Oczekuj Pana, bądź mężny, *
nabierz odwagi i oczekuj Pana.
Refren: Jednego pragnę: mieszkać w domu Pana.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (Mt 4, 4b)
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Nie samym chlebem żyje człowiek,
lecz każdym słowem, które pochodzi z ust Bożych.
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA (J 6, 1-15)
Rozmnożenie chleba
Słowa Ewangelii według Świętego Jana
Jezus udał się na drugi brzeg Jeziora Galilejskiego, czyli Tyberiadzkiego. Szedł za Nim wielki tłum, bo oglądano znaki, jakie czynił dla tych, którzy chorowali.
Jezus wszedł na wzgórze i usiadł tam ze swoimi uczniami. A zbliżało się święto żydowskie, Pascha.
Kiedy więc Jezus podniósł oczy i ujrzał, że liczne tłumy schodzą się do Niego, rzekł do Filipa: «Gdzie kupimy chleba, aby oni się najedli?». A mówił to, wystawiając go na próbę. Wiedział bowiem, co ma czynić.
Odpowiedział Mu Filip: «Za dwieście denarów nie wystarczy chleba, aby każdy z nich mógł choć trochę otrzymać».
Jeden z uczniów Jego, Andrzej, brat Szymona Piotra, rzekł do Niego: «Jest tu jeden chłopiec, który ma pięć chlebów jęczmiennych i dwie ryby, lecz cóż to jest dla tak wielu?».
Jezus zatem rzekł: «Każcie ludziom usiąść». A w miejscu tym było wiele trawy. Usiedli więc mężczyźni, a liczba ich dochodziła do pięciu tysięcy.
Jezus więc wziął chleby i odmówiwszy dziękczynienie, rozdał siedzącym; podobnie uczynił i z rybami, rozdając tyle, ile kto chciał. A gdy się nasycili, rzekł do uczniów: «Zbierzcie pozostałe ułomki, aby nic nie zginęło». Zebrali więc i ułomkami z pięciu chlebów jęczmiennych, pozostałymi po spożywających, napełnili dwanaście koszów.
A kiedy ludzie spostrzegli, jaki znak uczynił Jezus, mówili: «Ten prawdziwie jest prorokiem, który ma przyjść na świat». Gdy więc Jezus poznał, że mieli przyjść i porwać Go, aby Go obwołać królem, sam usunął się znów na górę.
Oto słowo Pańskie.
KOMENTARZ
Bóg rozumie ludzkie potrzeby
Janowy opis rozmnożenia chleba dla ponad pięciu tysięcy słuchaczy nauczania Jezusa ma wiele zaskakujących momentów. Nauczyciel troszczy się o tych, którzy przyszli słuchać Jego słowa. Czyni to nie tylko przez głoszone słowo, ale rozumie także zwyczajne ludzkie potrzeby. Rzuca nieco prowokujące pytanie swoim uczniom: „Gdzie możemy kupić tyle chleba, aby ich nakarmić?”. Filip ocenia, że aby każdemu dać choć kawałek chleba, potrzeba około dwustu denarów, co jest równoważne z zapłatą za dwieście dni pracy jednej osoby. To, co realnie mają do dyspozycji, to zaledwie pięć chlebów i dwie ryby. Mamy więc przed sobą ogrom potrzeb i bardzo małe możliwości ich zaspokojenia. Pan Jezus modlitwą dziękczynienia pomnaża pokarm i syci wszystkich potrzebujących. Jest bardzo prawdopodobne, że w chwili, gdy jedli, nie zdawali sobie sprawy z tego, co się dzieje. Dopiero po zebraniu tego, co zostało po spożywających, okazało się, że resztek po pięciu niewielkich chlebach jest aż dwanaście koszy.
Panie Jezu, tylko Ty w pełni potrafisz docenić, pobłogosławić i pomnożyć to, co po ludzku stanowi tak niewiele. Przyjmij moje ograniczone możliwości i pomnóż je według Twojej woli. Amen.
Rozważania zaczerpnięte z Ewangelia 2024
o. Andrzej Kiejza OFMCap
Edycja Świętego Pawła
Bóg rozumie ludzkie potrzeby
Janowy opis rozmnożenia chleba dla ponad pięciu tysięcy słuchaczy nauczania Jezusa ma wiele zaskakujących momentów. Nauczyciel troszczy się o tych, którzy przyszli słuchać Jego słowa. Czyni to nie tylko przez głoszone słowo, ale rozumie także zwyczajne ludzkie potrzeby. Rzuca nieco prowokujące pytanie swoim uczniom: „Gdzie możemy kupić tyle chleba, aby ich nakarmić?”. Filip ocenia, że aby każdemu dać choć kawałek chleba, potrzeba około dwustu denarów, co jest równoważne z zapłatą za dwieście dni pracy jednej osoby. To, co realnie mają do dyspozycji, to zaledwie pięć chlebów i dwie ryby. Mamy więc przed sobą ogrom potrzeb i bardzo małe możliwości ich zaspokojenia. Pan Jezus modlitwą dziękczynienia pomnaża pokarm i syci wszystkich potrzebujących. Jest bardzo prawdopodobne, że w chwili, gdy jedli, nie zdawali sobie sprawy z tego, co się dzieje. Dopiero po zebraniu tego, co zostało po spożywających, okazało się, że resztek po pięciu niewielkich chlebach jest aż dwanaście koszy.
Panie Jezu, tylko Ty w pełni potrafisz docenić, pobłogosławić i pomnożyć to, co po ludzku stanowi tak niewiele. Przyjmij moje ograniczone możliwości i pomnóż je według Twojej woli. Amen.
Rozważania zaczerpnięte z Ewangelia 2024o. Andrzej Kiejza OFMCap
Edycja Świętego Pawła