WTOREK II TYGODNIA WIELKANOCNEGO
PIERWSZE CZYTANIE (Dz 4, 32-37)
Jeden duch i jedno serce wspólnoty chrześcijańskiej
Czytanie z Dziejów Apostolskich
Jeden duch i jedno serce ożywiały wszystkich, którzy uwierzyli. Żaden nie nazywał swoim tego, co posiadał, ale wszystko mieli wspólne. Apostołowie z wielką mocą świadczyli o zmartwychwstaniu Pana Jezusa, a wielka łaska spoczywała na wszystkich.
Nikt z nich nie cierpiał niedostatku, bo właściciele pól albo domów sprzedawali je i przynosili pieniądze uzyskane ze sprzedaży, i składali je u stóp apostołów. Każdemu też rozdzielano według potrzeby.
A Józef, nazwany przez apostołów Barnaba, to znaczy Syn Pocieszenia, lewita rodem z Cypru, sprzedał ziemię, którą posiadał, a pieniądze przyniósł i złożył u stóp apostołów.
Oto słowo Boże.
PSALM RESPONSORYJNY (Ps 93 (92), 1. 2 i 5)
Refren: Pan Bóg króluje, pełen majestatu.
Albo: Alleluja.
Pan króluje, oblókł się w majestat, *
Pan wdział potęgę i nią się przepasał.
Tak świat utwierdził, *
że się nie zachwieje.
Refren: Pan Bóg króluje, pełen majestatu.
Twój tron niewzruszony na wieki, *
istniejesz od wieków, Boże.
Świadectwa Twoje bardzo godne są wiary; †
Twojemu domowi świętość przystoi, *
po wszystkie dni, o Panie.
Refren: Pan Bóg króluje, pełen majestatu.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (J 3, 14b-15)
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Trzeba, by wywyższono Syna Człowieczego,
aby każdy, kto w Niego wierzy, miał życie wieczne.
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA (J 3, 7b-15)
Trzeba się powtórnie narodzić
Słowa Ewangelii według Świętego Jana
Jezus powiedział do Nikodema:
«Trzeba wam się powtórnie narodzić. Wiatr wieje tam, gdzie chce, i szum jego słyszysz, lecz nie wiesz, skąd przychodzi i dokąd podąża. Tak jest z każdym, który narodził się z Ducha».
Na to rzekł do Niego Nikodem: «Jakżeż to się może stać?».
Odpowiadając na to, rzekł mu Jezus: «Ty jesteś nauczycielem Izraela, a tego nie wiesz? Zaprawdę, zaprawdę, powiadam ci, że to mówimy, co wiemy, i o tym świadczymy, co widzieliśmy, a świadectwa naszego nie przyjmujecie. Jeżeli wam mówię o tym, co ziemskie, a nie wierzycie, to jakżeż uwierzycie temu, co wam powiem o sprawach niebieskich? I nikt nie wstąpił do nieba, oprócz Tego, który z nieba zstąpił – Syna Człowieczego.
A jak Mojżesz wywyższył węża na pustyni, tak trzeba, by wywyższono Syna Człowieczego, aby każdy, kto w Niego wierzy, miał życie wieczne».
Oto słowo Pańskie.
PIERWSZE CZYTANIE (Dz 4, 32-37)
Jeden duch i jedno serce wspólnoty chrześcijańskiej
Czytanie z Dziejów Apostolskich
Jeden duch i jedno serce ożywiały wszystkich, którzy uwierzyli. Żaden nie nazywał swoim tego, co posiadał, ale wszystko mieli wspólne. Apostołowie z wielką mocą świadczyli o zmartwychwstaniu Pana Jezusa, a wielka łaska spoczywała na wszystkich.
Nikt z nich nie cierpiał niedostatku, bo właściciele pól albo domów sprzedawali je i przynosili pieniądze uzyskane ze sprzedaży, i składali je u stóp apostołów. Każdemu też rozdzielano według potrzeby.
A Józef, nazwany przez apostołów Barnaba, to znaczy Syn Pocieszenia, lewita rodem z Cypru, sprzedał ziemię, którą posiadał, a pieniądze przyniósł i złożył u stóp apostołów.
Oto słowo Boże.
PSALM RESPONSORYJNY (Ps 93 (92), 1. 2 i 5)
Refren: Pan Bóg króluje, pełen majestatu.
Albo: Alleluja.
Pan króluje, oblókł się w majestat, *
Pan wdział potęgę i nią się przepasał.
Tak świat utwierdził, *
że się nie zachwieje.
Refren: Pan Bóg króluje, pełen majestatu.
Twój tron niewzruszony na wieki, *
istniejesz od wieków, Boże.
Świadectwa Twoje bardzo godne są wiary; †
Twojemu domowi świętość przystoi, *
po wszystkie dni, o Panie.
Refren: Pan Bóg króluje, pełen majestatu.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (J 3, 14b-15)
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Trzeba, by wywyższono Syna Człowieczego,
aby każdy, kto w Niego wierzy, miał życie wieczne.
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA (J 3, 7b-15)
Trzeba się powtórnie narodzić
Słowa Ewangelii według Świętego Jana
Jezus powiedział do Nikodema:
«Trzeba wam się powtórnie narodzić. Wiatr wieje tam, gdzie chce, i szum jego słyszysz, lecz nie wiesz, skąd przychodzi i dokąd podąża. Tak jest z każdym, który narodził się z Ducha».
Na to rzekł do Niego Nikodem: «Jakżeż to się może stać?».
Odpowiadając na to, rzekł mu Jezus: «Ty jesteś nauczycielem Izraela, a tego nie wiesz? Zaprawdę, zaprawdę, powiadam ci, że to mówimy, co wiemy, i o tym świadczymy, co widzieliśmy, a świadectwa naszego nie przyjmujecie. Jeżeli wam mówię o tym, co ziemskie, a nie wierzycie, to jakżeż uwierzycie temu, co wam powiem o sprawach niebieskich? I nikt nie wstąpił do nieba, oprócz Tego, który z nieba zstąpił – Syna Człowieczego.
A jak Mojżesz wywyższył węża na pustyni, tak trzeba, by wywyższono Syna Człowieczego, aby każdy, kto w Niego wierzy, miał życie wieczne».
Oto słowo Pańskie.
KOMENTARZ
Uwierzyć, aby mieć życie wieczne
W szczególnie ważnych okresach liturgicznych, jak na przykład okres wielkanocny, czytamy Ewangelię według św. Jana albo inne pisma Janowe (Apokalipsę). Wynika to z faktu, że św. Jan nie tylko w niezwykle głęboki sposób przedstawia historyczne losy Jezusa, ale także rozumie Jego boską tajemnicę. W rozmowie z Nikodemem Pan Jezus objawia dwie ważne prawdy. Jedną z nich jest to, że Syn Człowieczy musi przejść przez drogę krzyżową, umrzeć na krzyżu – oddać swoje życie w ofierze za wszystkich ludzi. Nie ma innej drogi, jak przez posłuszną ofiarę z miłości do Ojca i do każdego człowieka. Tylko wtedy ten, kto w Niego uwierzy, będzie miał życie wieczne. To jest trudna prawda, w której musimy się odnaleźć. Nawet apostoł Piotr chciał „ratować” Jezusa od krzyża, bo nie rozumiał Bożego zamysłu. Drugą ważną prawdą tej rozmowy jest konieczność narodzenia się na nowo, co Pan Jezus wiąże z działaniem Ducha Świętego.
Panie Jezu, działanie Ducha Świętego jest warunkiem koniecznym do tego, abym wierzył. Tylko wiara rozumiana jako moja osobista i głęboka relacja z Tobą daje mi życie, które nie przemija. Amen.
Rozważania zaczerpnięte z Ewangelia 2024
o. Andrzej Kiejza OFMCap
Edycja Świętego Pawła
Uwierzyć, aby mieć życie wieczne
W szczególnie ważnych okresach liturgicznych, jak na przykład okres wielkanocny, czytamy Ewangelię według św. Jana albo inne pisma Janowe (Apokalipsę). Wynika to z faktu, że św. Jan nie tylko w niezwykle głęboki sposób przedstawia historyczne losy Jezusa, ale także rozumie Jego boską tajemnicę. W rozmowie z Nikodemem Pan Jezus objawia dwie ważne prawdy. Jedną z nich jest to, że Syn Człowieczy musi przejść przez drogę krzyżową, umrzeć na krzyżu – oddać swoje życie w ofierze za wszystkich ludzi. Nie ma innej drogi, jak przez posłuszną ofiarę z miłości do Ojca i do każdego człowieka. Tylko wtedy ten, kto w Niego uwierzy, będzie miał życie wieczne. To jest trudna prawda, w której musimy się odnaleźć. Nawet apostoł Piotr chciał „ratować” Jezusa od krzyża, bo nie rozumiał Bożego zamysłu. Drugą ważną prawdą tej rozmowy jest konieczność narodzenia się na nowo, co Pan Jezus wiąże z działaniem Ducha Świętego.
Panie Jezu, działanie Ducha Świętego jest warunkiem koniecznym do tego, abym wierzył. Tylko wiara rozumiana jako moja osobista i głęboka relacja z Tobą daje mi życie, które nie przemija. Amen.
Rozważania zaczerpnięte z Ewangelia 2024o. Andrzej Kiejza OFMCap
Edycja Świętego Pawła