WTOREK V TYGODNIA ZWYKŁEGO, ROK II
PIERWSZE CZYTANIE (1 Krl 8, 22-23. 27-30)
Modlitwa Salomona w czasie poświęcenia świątyni
Czytanie z Pierwszej Księgi Królewskiej
Salomon stanął przed ołtarzem Pańskim wobec całego zgromadzenia izraelskiego i wyciągnąwszy ręce do nieba, rzekł: «O Panie, Boże Izraela! Nie ma takiego Boga jak Ty, ani w górze na niebie, ani w dole na ziemi, tak dochowującego przymierza i łaski względem Twoich sług, którzy czczą Cię z całego serca.
Czy jednak naprawdę zamieszka Bóg na ziemi? Przecież niebo i niebiosa najwyższe nie mogą Cię objąć, a tym mniej ta świątynia, którą zbudowałem. Zważ więc na modlitwę Twego sługi i jego błaganie, o Panie, Boże mój, i wysłuchaj tego wołania i tej modlitwy, którą dziś Twój sługa zanosi przed Ciebie. Niech w nocy i w dzień Twoje oczy będą otwarte na tę świątynię, na miejsce, o którym powiedziałeś: Tam będzie moje imię – tak aby wysłuchać modlitwę, którą zanosi Twój sługa na tym miejscu.
Dlatego wysłuchaj błaganie sługi Twego i Twojego ludu, Izraela, ilekroć modlić się będzie na tym miejscu. Ty zaś wysłuchaj w miejscu Twego przebywania – w niebie. Nie tylko wysłuchaj, ale też i przebacz».
Oto słowo Boże.
PSALM RESPONSORYJNY (Ps 84 (83), 3-4. 5 i 10. 11)
Refren: Jak miła, Panie, jest świątynia Twoja.
Dusza moja stęskniona pragnie przedsionków Pańskich, *
serce moje i ciało radośnie wołają do Boga żywego.
Nawet wróbel znajduje swój dom, a jaskółka gniazdo, †
gdzie złoży swe pisklęta: *
przy ołtarzach Twoich, Panie Zastępów, Królu mój i Boże!
Refren: Jak miła, Panie, jest świątynia Twoja.
Szczęśliwi, którzy mieszkają w domu Twoim, Panie, *
nieustannie wielbiąc Ciebie.
Spójrz, Boże, Tarczo nasza, *
wejrzyj na twarz Twojego pomazańca.
Refren: Jak miła, Panie, jest świątynia Twoja.
Doprawdy, dzień jeden w przybytkach Twoich *
lepszy jest niż innych tysiące.
Wolę stać w progu domu mojego Boga, *
niż mieszkać w namiotach grzeszników.
Refren: Jak miła, Panie, jest świątynia Twoja.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Nakłoń me serce do Twoich napomnień,
obdarz mnie łaską Twojego Prawa.
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA (Mk 7, 1-13)
Prawo Boże i tradycje ludzkie
Słowa Ewangelii według Świętego Marka
U Jezusa zebrali się faryzeusze i kilku uczonych w Piśmie, którzy przybyli z Jerozolimy. I zauważyli, że niektórzy z Jego uczniów brali posiłek nieczystymi, to znaczy nie obmytymi rękami. Faryzeusze bowiem, i w ogóle Żydzi, trzymając się tradycji starszych, nie jedzą, jeśli sobie rąk nie obmyją, rozluźniając pięść. I gdy wrócą z rynku, nie jedzą, dopóki się nie obmyją. Jest jeszcze wiele innych zwyczajów, które przejęli i których przestrzegają, jak obmywanie kubków, dzbanków, naczyń miedzianych.
Zapytali Go więc faryzeusze i uczeni w Piśmie: «Dlaczego Twoi uczniowie nie postępują według tradycji starszych, lecz jedzą nieczystymi rękami?»
Odpowiedział im: «Słusznie prorok Izajasz powiedział o was, obłudnikach, jak jest napisane: „Ten lud czci Mnie wargami, lecz sercem swym daleko jest ode Mnie. Ale czci Mnie na próżno, ucząc zasad podanych przez ludzi”. Uchyliliście przykazanie Boże, a trzymacie się ludzkiej tradycji, dokonujecie obmywania dzbanków i kubków. I wiele innych podobnych rzeczy czynicie».
I mówił do nich: «Sprawnie uchylacie Boże przykazanie, aby swoją tradycję zachować. Mojżesz tak powiedział: „Czcij ojca swego i matkę swoją”, oraz: „Kto złorzeczy ojcu lub matce, niech śmierć poniesie”. A wy mówicie: „Jeśli ktoś powie ojcu lub matce: Korban, to znaczy darem złożonym w ofierze jest to, co miało być ode mnie wsparciem dla ciebie” – to już nie pozwalacie mu nic uczynić dla ojca ani dla matki. I znosicie słowo Boże ze względu na waszą tradycję, którą sobie przekazaliście. Wiele też innych tym podobnych rzeczy czynicie».
Oto słowo Pańskie.
PIERWSZE CZYTANIE (1 Krl 8, 22-23. 27-30)
Modlitwa Salomona w czasie poświęcenia świątyni
Czytanie z Pierwszej Księgi Królewskiej
Salomon stanął przed ołtarzem Pańskim wobec całego zgromadzenia izraelskiego i wyciągnąwszy ręce do nieba, rzekł: «O Panie, Boże Izraela! Nie ma takiego Boga jak Ty, ani w górze na niebie, ani w dole na ziemi, tak dochowującego przymierza i łaski względem Twoich sług, którzy czczą Cię z całego serca.
Czy jednak naprawdę zamieszka Bóg na ziemi? Przecież niebo i niebiosa najwyższe nie mogą Cię objąć, a tym mniej ta świątynia, którą zbudowałem. Zważ więc na modlitwę Twego sługi i jego błaganie, o Panie, Boże mój, i wysłuchaj tego wołania i tej modlitwy, którą dziś Twój sługa zanosi przed Ciebie. Niech w nocy i w dzień Twoje oczy będą otwarte na tę świątynię, na miejsce, o którym powiedziałeś: Tam będzie moje imię – tak aby wysłuchać modlitwę, którą zanosi Twój sługa na tym miejscu.
Dlatego wysłuchaj błaganie sługi Twego i Twojego ludu, Izraela, ilekroć modlić się będzie na tym miejscu. Ty zaś wysłuchaj w miejscu Twego przebywania – w niebie. Nie tylko wysłuchaj, ale też i przebacz».
Oto słowo Boże.
PSALM RESPONSORYJNY (Ps 84 (83), 3-4. 5 i 10. 11)
Refren: Jak miła, Panie, jest świątynia Twoja.
Dusza moja stęskniona pragnie przedsionków Pańskich, *
serce moje i ciało radośnie wołają do Boga żywego.
Nawet wróbel znajduje swój dom, a jaskółka gniazdo, †
gdzie złoży swe pisklęta: *
przy ołtarzach Twoich, Panie Zastępów, Królu mój i Boże!
Refren: Jak miła, Panie, jest świątynia Twoja.
Szczęśliwi, którzy mieszkają w domu Twoim, Panie, *
nieustannie wielbiąc Ciebie.
Spójrz, Boże, Tarczo nasza, *
wejrzyj na twarz Twojego pomazańca.
Refren: Jak miła, Panie, jest świątynia Twoja.
Doprawdy, dzień jeden w przybytkach Twoich *
lepszy jest niż innych tysiące.
Wolę stać w progu domu mojego Boga, *
niż mieszkać w namiotach grzeszników.
Refren: Jak miła, Panie, jest świątynia Twoja.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Nakłoń me serce do Twoich napomnień,
obdarz mnie łaską Twojego Prawa.
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA (Mk 7, 1-13)
Prawo Boże i tradycje ludzkie
Słowa Ewangelii według Świętego Marka
U Jezusa zebrali się faryzeusze i kilku uczonych w Piśmie, którzy przybyli z Jerozolimy. I zauważyli, że niektórzy z Jego uczniów brali posiłek nieczystymi, to znaczy nie obmytymi rękami. Faryzeusze bowiem, i w ogóle Żydzi, trzymając się tradycji starszych, nie jedzą, jeśli sobie rąk nie obmyją, rozluźniając pięść. I gdy wrócą z rynku, nie jedzą, dopóki się nie obmyją. Jest jeszcze wiele innych zwyczajów, które przejęli i których przestrzegają, jak obmywanie kubków, dzbanków, naczyń miedzianych.
Zapytali Go więc faryzeusze i uczeni w Piśmie: «Dlaczego Twoi uczniowie nie postępują według tradycji starszych, lecz jedzą nieczystymi rękami?»
Odpowiedział im: «Słusznie prorok Izajasz powiedział o was, obłudnikach, jak jest napisane: „Ten lud czci Mnie wargami, lecz sercem swym daleko jest ode Mnie. Ale czci Mnie na próżno, ucząc zasad podanych przez ludzi”. Uchyliliście przykazanie Boże, a trzymacie się ludzkiej tradycji, dokonujecie obmywania dzbanków i kubków. I wiele innych podobnych rzeczy czynicie».
I mówił do nich: «Sprawnie uchylacie Boże przykazanie, aby swoją tradycję zachować. Mojżesz tak powiedział: „Czcij ojca swego i matkę swoją”, oraz: „Kto złorzeczy ojcu lub matce, niech śmierć poniesie”. A wy mówicie: „Jeśli ktoś powie ojcu lub matce: Korban, to znaczy darem złożonym w ofierze jest to, co miało być ode mnie wsparciem dla ciebie” – to już nie pozwalacie mu nic uczynić dla ojca ani dla matki. I znosicie słowo Boże ze względu na waszą tradycję, którą sobie przekazaliście. Wiele też innych tym podobnych rzeczy czynicie».
Oto słowo Pańskie.
KOMENTARZ
Być sercem blisko Boga
Aby trafnie ująć sedno tej perykopy, trzeba odwrócić zdanie, jakie z wyrzutem Jezus mówi do faryzeuszów i nauczycieli Pisma: należy być sercem blisko Boga i dopiero wtedy czcić Go ustami. We współczesnej kulturze popularnej serce symbolizuje uczucie, a zwłaszcza miłość, często rozumianą wyłącznie afektywnie. W Biblii natomiast serce oznacza ludzkie wnętrze, wewnętrzną sferę naszej osobowości, miejsce, w którym dokonuje się rozeznanie i gdzie podejmuje się decyzje. Żeby się przekonać, jak bogaty jest „świat serca”, można w Piśmie Świętym wyszukać fragmenty (choćby tylko w psalmach), które mówią o tym, co się dzieje w sercu i z sercem człowieka. Jacy jesteśmy wewnątrz, tam gdzie widzi tylko Bóg? Pan Jezus wyraźnie wskazuje, że Ojcu i Jemu zależy, aby każdy człowiek szczerze przylgnął do Boga. Wszystko inne z tego wynika.
„Gotowe jest serce moje, Boże. Chcę grać i śpiewać z zapałem. Sławić Cię będę, Panie, pośród ludów, będę Ci grał wśród narodów. Bo Twoja łaska wielka aż do nieba, a wierność Twoja sięga obłoków” (Ps 108, 2. 4-5).
Rozważania zaczerpnięte z Ewangelia 2024
o. Andrzej Kiejza OFMCap
Edycja Świętego Pawła
Być sercem blisko Boga
Aby trafnie ująć sedno tej perykopy, trzeba odwrócić zdanie, jakie z wyrzutem Jezus mówi do faryzeuszów i nauczycieli Pisma: należy być sercem blisko Boga i dopiero wtedy czcić Go ustami. We współczesnej kulturze popularnej serce symbolizuje uczucie, a zwłaszcza miłość, często rozumianą wyłącznie afektywnie. W Biblii natomiast serce oznacza ludzkie wnętrze, wewnętrzną sferę naszej osobowości, miejsce, w którym dokonuje się rozeznanie i gdzie podejmuje się decyzje. Żeby się przekonać, jak bogaty jest „świat serca”, można w Piśmie Świętym wyszukać fragmenty (choćby tylko w psalmach), które mówią o tym, co się dzieje w sercu i z sercem człowieka. Jacy jesteśmy wewnątrz, tam gdzie widzi tylko Bóg? Pan Jezus wyraźnie wskazuje, że Ojcu i Jemu zależy, aby każdy człowiek szczerze przylgnął do Boga. Wszystko inne z tego wynika.
„Gotowe jest serce moje, Boże. Chcę grać i śpiewać z zapałem. Sławić Cię będę, Panie, pośród ludów, będę Ci grał wśród narodów. Bo Twoja łaska wielka aż do nieba, a wierność Twoja sięga obłoków” (Ps 108, 2. 4-5).
Rozważania zaczerpnięte z Ewangelia 2024o. Andrzej Kiejza OFMCap
Edycja Świętego Pawła