PONIEDZIAŁEK XII TYGODNIA ZWYKŁEGO, ROK I
PIERWSZE CZYTANIE (Rdz 12, 1-9)
Powołanie Abrahama
Czytanie z Księgi Rodzaju
Pan Bóg rzekł do Abrama: «Wyjdź z twojej ziemi rodzinnej i z domu twego ojca do kraju, który ci ukażę. Uczynię bowiem z ciebie wielki naród, będę ci błogosławił i twoje imię rozsławię: staniesz się błogosławieństwem. Będę błogosławił tym, którzy tobie błogosławić będą, a tym, którzy tobie będą złorzeczyli, i Ja będę złorzeczył. Przez ciebie będą otrzymywały błogosławieństwo ludy całej ziemi».
Abram udał się w drogę, jak mu Pan rozkazał, a z nim poszedł i Lot. Abram miał siedemdziesiąt pięć lat, gdy wyszedł z Charanu. I zabrał Abram z sobą swoją żonę, Saraj, swego bratanka, Lota, i cały dobytek, jaki obaj posiadali, oraz służbę, którą nabyli w Charanie, i wyruszyli, aby się udać do Kanaanu.
Gdy zaś przybyli do Kanaanu, Abram przeszedł przez ten kraj aż do pewnej miejscowości koło Sychem, do dębu More. – A w kraju tym mieszkali wówczas Kananejczycy.
Pan, ukazawszy się Abramowi, rzekł: «Twojemu potomstwu oddaję właśnie tę ziemię». Abram zbudował tam ołtarz dla Pana, który mu się ukazał.
Stamtąd zaś przeniósł się na wzgórze na wschód od Betel i rozbił swój namiot pomiędzy Betel od zachodu i Aj od wschodu. Tam również zbudował ołtarz dla Pana i wzywał imienia Jego.
Zwinąwszy namioty, Abram wędrował z miejsca na miejsce w stronę Negebu.
Oto słowo Boże.
PSALM RESPONSORYJNY (Ps 33 (32), 12-13. 18-19. 20 i 22)
Refren: Szczęśliwy naród wybrany przez Pana.
Błogosławiony lud, którego Pan jest Bogiem, *
naród, który On wybrał na dziedzictwo dla siebie.
Pan spogląda z nieba, *
widzi wszystkich ludzi.
Refren: Szczęśliwy naród wybrany przez Pana.
Oczy Pana zwrócone na bogobojnych, *
na tych, którzy oczekują Jego łaski,
aby ocalił ich życie od śmierci *
i żywił ich w czasie głodu.
Refren: Szczęśliwy naród wybrany przez Pana.
Dusza nasza oczekuje Pana, *
On jest naszą pomocą i tarczą.
Panie, niech nas ogarnie Twoja łaska, *
według nadziei pokładanej w Tobie.
Refren: Szczęśliwy naród wybrany przez Pana.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (Por. Hbr 4, 12)
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Żywe jest słowo Boże i skuteczne,
zdolne osądzić pragnienia i myśli serca.
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA (Mt 7, 1-5)
Usuń najpierw belkę ze swego oka
Słowa Ewangelii według Świętego Mateusza
Jezus powiedział do swoich uczniów:
«Nie sądźcie, abyście nie byli sądzeni. Bo takim sądem, jakim sądzicie, i was osądzą; i taką miarą, jaką wy mierzycie, wam odmierzą.
Czemu to widzisz drzazgę w oku swego brata, a nie dostrzegasz belki we własnym oku? Albo jak możesz mówić swemu bratu: Pozwól, że usunę drzazgę z twego oka, podczas gdy belka tkwi w twoim oku? Obłudniku, usuń najpierw belkę ze swego oka, a wtedy przejrzysz, ażeby usunąć drzazgę z oka twego brata».
Oto słowo Pańskie.
PIERWSZE CZYTANIE (Rdz 12, 1-9)
Powołanie Abrahama
Czytanie z Księgi Rodzaju
Pan Bóg rzekł do Abrama: «Wyjdź z twojej ziemi rodzinnej i z domu twego ojca do kraju, który ci ukażę. Uczynię bowiem z ciebie wielki naród, będę ci błogosławił i twoje imię rozsławię: staniesz się błogosławieństwem. Będę błogosławił tym, którzy tobie błogosławić będą, a tym, którzy tobie będą złorzeczyli, i Ja będę złorzeczył. Przez ciebie będą otrzymywały błogosławieństwo ludy całej ziemi».
Abram udał się w drogę, jak mu Pan rozkazał, a z nim poszedł i Lot. Abram miał siedemdziesiąt pięć lat, gdy wyszedł z Charanu. I zabrał Abram z sobą swoją żonę, Saraj, swego bratanka, Lota, i cały dobytek, jaki obaj posiadali, oraz służbę, którą nabyli w Charanie, i wyruszyli, aby się udać do Kanaanu.
Gdy zaś przybyli do Kanaanu, Abram przeszedł przez ten kraj aż do pewnej miejscowości koło Sychem, do dębu More. – A w kraju tym mieszkali wówczas Kananejczycy.
Pan, ukazawszy się Abramowi, rzekł: «Twojemu potomstwu oddaję właśnie tę ziemię». Abram zbudował tam ołtarz dla Pana, który mu się ukazał.
Stamtąd zaś przeniósł się na wzgórze na wschód od Betel i rozbił swój namiot pomiędzy Betel od zachodu i Aj od wschodu. Tam również zbudował ołtarz dla Pana i wzywał imienia Jego.
Zwinąwszy namioty, Abram wędrował z miejsca na miejsce w stronę Negebu.
Oto słowo Boże.
PSALM RESPONSORYJNY (Ps 33 (32), 12-13. 18-19. 20 i 22)
Refren: Szczęśliwy naród wybrany przez Pana.
Błogosławiony lud, którego Pan jest Bogiem, *
naród, który On wybrał na dziedzictwo dla siebie.
Pan spogląda z nieba, *
widzi wszystkich ludzi.
Refren: Szczęśliwy naród wybrany przez Pana.
Oczy Pana zwrócone na bogobojnych, *
na tych, którzy oczekują Jego łaski,
aby ocalił ich życie od śmierci *
i żywił ich w czasie głodu.
Refren: Szczęśliwy naród wybrany przez Pana.
Dusza nasza oczekuje Pana, *
On jest naszą pomocą i tarczą.
Panie, niech nas ogarnie Twoja łaska, *
według nadziei pokładanej w Tobie.
Refren: Szczęśliwy naród wybrany przez Pana.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (Por. Hbr 4, 12)
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Żywe jest słowo Boże i skuteczne,
zdolne osądzić pragnienia i myśli serca.
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA (Mt 7, 1-5)
Usuń najpierw belkę ze swego oka
Słowa Ewangelii według Świętego Mateusza
Jezus powiedział do swoich uczniów:
«Nie sądźcie, abyście nie byli sądzeni. Bo takim sądem, jakim sądzicie, i was osądzą; i taką miarą, jaką wy mierzycie, wam odmierzą.
Czemu to widzisz drzazgę w oku swego brata, a nie dostrzegasz belki we własnym oku? Albo jak możesz mówić swemu bratu: Pozwól, że usunę drzazgę z twego oka, podczas gdy belka tkwi w twoim oku? Obłudniku, usuń najpierw belkę ze swego oka, a wtedy przejrzysz, ażeby usunąć drzazgę z oka twego brata».
Oto słowo Pańskie.
KOMENTARZ
Upominanie z miłością
Jezus zakazuje nam osądzania, ale przecież nie zwalnia nas z upominania. Jeśli mamy w bucie kamień, odczuwamy dyskomfort, jeśli w oku mamy drzazgę, to już nie jest dyskomfort, ale dokuczliwy ból. Każdy z nas zna cierpienie z powodu drzazgi grzechu w oku swojego sumienia. Niestety jak do dyskomfortu w bucie, tak i do bólu w oku można się przyzwyczaić. Będziemy wtedy co prawda szli do przodu, ale utykając i potykając się o przeszkody, widząc tylko na jedno oko. Czy tak chcemy iść, będąc niepewni każdego kroku? Dajmy sobie wyjąć tę drzazgę, by pewnie iść przez życie. Może to zrobić tylko Jezus. Gdy zostaniemy uzdrowieni od bólu i ślepoty i będziemy chcieli pomóc innym, naśladujmy Jezusa w upominaniu. Bądźmy zawsze pełni miłości, życzliwości, troski i przede wszystkim delikatności. Sumienie jest jak oko, jest czułe na uszkodzenie. Grzech je uszkadza, ale upominanie bez miłości może uszkodzić je nieodwracalnie.
Panie Jezu, wiem, że nikt nie może upominać innych, jeśli sam nie jest przykładem. Dlatego proszę Cię o łaskę prawdziwego uświęcenia mojego życia prywatnego, zawodowego, społecznego. Amen
Rozważania zaczerpnięte z Ewangelia 2023
ks. Cyprian Kostrzewa SSP
Edycja Świętego Pawła
Upominanie z miłością
Jezus zakazuje nam osądzania, ale przecież nie zwalnia nas z upominania. Jeśli mamy w bucie kamień, odczuwamy dyskomfort, jeśli w oku mamy drzazgę, to już nie jest dyskomfort, ale dokuczliwy ból. Każdy z nas zna cierpienie z powodu drzazgi grzechu w oku swojego sumienia. Niestety jak do dyskomfortu w bucie, tak i do bólu w oku można się przyzwyczaić. Będziemy wtedy co prawda szli do przodu, ale utykając i potykając się o przeszkody, widząc tylko na jedno oko. Czy tak chcemy iść, będąc niepewni każdego kroku? Dajmy sobie wyjąć tę drzazgę, by pewnie iść przez życie. Może to zrobić tylko Jezus. Gdy zostaniemy uzdrowieni od bólu i ślepoty i będziemy chcieli pomóc innym, naśladujmy Jezusa w upominaniu. Bądźmy zawsze pełni miłości, życzliwości, troski i przede wszystkim delikatności. Sumienie jest jak oko, jest czułe na uszkodzenie. Grzech je uszkadza, ale upominanie bez miłości może uszkodzić je nieodwracalnie.
Panie Jezu, wiem, że nikt nie może upominać innych, jeśli sam nie jest przykładem. Dlatego proszę Cię o łaskę prawdziwego uświęcenia mojego życia prywatnego, zawodowego, społecznego. Amen
Rozważania zaczerpnięte z Ewangelia 2023ks. Cyprian Kostrzewa SSP
Edycja Świętego Pawła