SOBOTA IX TYGODNIA ZWYKŁEGO, ROK I
PIERWSZE CZYTANIE (Tb 12, 1b. 5-15. 20)
Misja archanioła Rafała
Czytanie z Księgi Tobiasza
Tobiasz zawołał swego syna, Tobiasza, i powiedział do niego: «Dziecko, bacz, aby uiścić zapłatę człowiekowi, który wybrał się z tobą w drogę, i dołożyć mu coś jeszcze do zapłaty».
Poprosił więc go do siebie i rzekł: «Weź połowę wszystkiego, co wracając, miałeś przy sobie, jako swoją zapłatę, i idź do domu zdrów!».
Wtedy Rafał poprosił ich obu na bok irzekł do nich: «Uwielbiajcie Boga i wysławiajcie Go przed wszystkimi żyjącymi za dobrodziejstwa, jakie wam wyświadczył, aby było uwielbione i wsławione Jego imię. Rozgłaszajcie wobec wszystkich ludzi słowa Boże, jak na to zasługują, i nie ociągajcie się z wyrażaniem Mu wdzięczności. Ukrywać tajemnice królewskie jest rzeczą piękną, ale godną pochwały jest ujawniać i wysławiać dzieła Boże. Czyńcie dobrze, a zło was nie spotka. Lepsza jest szczera modlitwa i miłosierdzie połączone ze sprawiedliwością aniżeli bogactwo pochodzące z nieprawości. Lepiej jest dawać jałmużnę aniżeli gromadzić złoto. Jałmużna uwalnia od śmierci i oczyszcza z wszelkiego grzechu. Ci, którzy dają jałmużnę, nasycą się życiem. Ci, którzy popełniają grzech i nieprawość, są wrogami własnej duszy. Odkryję przed wami całą prawdę, nie ukrywając niczego. Już was pouczyłem i powiedziałem: piękną jest rzeczą zachowywać tajemnicę królewską, ale godną wszelkiej pochwały ujawniać dzieła Boże. A teraz: gdy ty i Sara modliliście się, ja przypominałem wasze błagania przed majestatem Pańskim; tak samo, gdy chowałeś zmarłych. A kiedy nie wahałeś się wstawać i opuszczać swojego posiłku, i iść, by pochować zmarłego, ja zostałem posłany, aby cię wypróbować. Równocześnie posłał mnie Bóg, aby uzdrowić ciebie i twoją synową, Sarę. Ja jestem Rafał, jeden z siedmiu aniołów, którzy stoją w pogotowiu i wchodzą przed majestat Pański.
A teraz uwielbiajcie Pana na ziemi i dziękujcie Bogu! Oto ja wstępuję do Tego, który mnie posłał. Opiszcie to wszystko, co was spotkało». I odszedł.
Oto słowo Boże.
PSALM RESPONSORYJNY (Tb 13, 2abcde. 6. 7. 8)
Refren: Pan bardzo wielki, żyjący na wieki.
Niech będzie błogosławiony Bóg, który żyje na wieki, *
I niech będzie błogosławione Jego królestwo!
To On karze i okazuje miłosierdzie, †
posyła do podziemnej Otchłani *
i wyprowadza z największej zagłady.
Refren: Pan bardzo wielki, żyjący na wieki.
A kiedy nawrócicie się do Niego całym sercem i duszą, *
aby przed Nim postępować w prawdzie,
wtedy i On do was się zwróci, *
i już nigdy nie zakryje przed wami swojego oblicza.
Refren: Pan bardzo wielki, żyjący na wieki.
A teraz rozważcie, co wam uczynił, *
i dziękujcie Mu głośno.
Błogosławcie Pana sprawiedliwego *
i wysławiajcie Króla wieków!
Refren: Pan bardzo wielki, żyjący na wieki.
Ja zaś wychwalam Go w ziemi mego wygnania, *
obwieszczam narodowi grzeszników Jego moc i wielkość.
Nawróćcie się, grzesznicy, †
i postępujcie przed Nim sprawiedliwie, *
kto wie, może znajdzie w was upodobanie i miłosierdzie wam okaże.
Refren: Pan bardzo wielki, żyjący na wieki.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (Mt 5, 3)
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Błogosławieni ubodzy w duchu,
albowiem do nich należy królestwo niebieskie.
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA (Mk 12, 38-44)
Jałmużna ubogiej wdowy
Słowa Ewangelii według Świętego Marka
Jezus, nauczając rzesze, mówił: «Strzeżcie się uczonych w Piśmie. Z upodobaniem chodzą oni wpowłóczystych szatach, lubią pozdrowienia na rynku, pierwsze krzesła w synagogach i zaszczytne miejsca na ucztach. Objadają domy wdów i dla pozoru odprawiają długie modlitwy. Ci tym surowszy dostaną wyrok».
Potem usiadł naprzeciw skarbony i przypatrywał się, jak tłum wrzucał drobne pieniądze do skarbony. Wielu bogatych wrzucało wiele. Przyszła też jedna uboga wdowa i wrzuciła dwa pieniążki, czyli jeden grosz.
Wtedy przywołał swoich uczniów i rzekł do nich: «Zaprawdę, powiadam wam: Ta uboga wdowa wrzuciła najwięcej ze wszystkich, którzy kładli do skarbony. Wszyscy bowiem wrzucali z tego, co im zbywało; ona zaś ze swego niedostatku wrzuciła wszystko, co miała na swe utrzymanie».
Oto słowo Pańskie.
PIERWSZE CZYTANIE (Tb 12, 1b. 5-15. 20)
Misja archanioła Rafała
Czytanie z Księgi Tobiasza
Tobiasz zawołał swego syna, Tobiasza, i powiedział do niego: «Dziecko, bacz, aby uiścić zapłatę człowiekowi, który wybrał się z tobą w drogę, i dołożyć mu coś jeszcze do zapłaty».
Poprosił więc go do siebie i rzekł: «Weź połowę wszystkiego, co wracając, miałeś przy sobie, jako swoją zapłatę, i idź do domu zdrów!».
Wtedy Rafał poprosił ich obu na bok irzekł do nich: «Uwielbiajcie Boga i wysławiajcie Go przed wszystkimi żyjącymi za dobrodziejstwa, jakie wam wyświadczył, aby było uwielbione i wsławione Jego imię. Rozgłaszajcie wobec wszystkich ludzi słowa Boże, jak na to zasługują, i nie ociągajcie się z wyrażaniem Mu wdzięczności. Ukrywać tajemnice królewskie jest rzeczą piękną, ale godną pochwały jest ujawniać i wysławiać dzieła Boże. Czyńcie dobrze, a zło was nie spotka. Lepsza jest szczera modlitwa i miłosierdzie połączone ze sprawiedliwością aniżeli bogactwo pochodzące z nieprawości. Lepiej jest dawać jałmużnę aniżeli gromadzić złoto. Jałmużna uwalnia od śmierci i oczyszcza z wszelkiego grzechu. Ci, którzy dają jałmużnę, nasycą się życiem. Ci, którzy popełniają grzech i nieprawość, są wrogami własnej duszy. Odkryję przed wami całą prawdę, nie ukrywając niczego. Już was pouczyłem i powiedziałem: piękną jest rzeczą zachowywać tajemnicę królewską, ale godną wszelkiej pochwały ujawniać dzieła Boże. A teraz: gdy ty i Sara modliliście się, ja przypominałem wasze błagania przed majestatem Pańskim; tak samo, gdy chowałeś zmarłych. A kiedy nie wahałeś się wstawać i opuszczać swojego posiłku, i iść, by pochować zmarłego, ja zostałem posłany, aby cię wypróbować. Równocześnie posłał mnie Bóg, aby uzdrowić ciebie i twoją synową, Sarę. Ja jestem Rafał, jeden z siedmiu aniołów, którzy stoją w pogotowiu i wchodzą przed majestat Pański.
A teraz uwielbiajcie Pana na ziemi i dziękujcie Bogu! Oto ja wstępuję do Tego, który mnie posłał. Opiszcie to wszystko, co was spotkało». I odszedł.
Oto słowo Boże.
PSALM RESPONSORYJNY (Tb 13, 2abcde. 6. 7. 8)
Refren: Pan bardzo wielki, żyjący na wieki.
Niech będzie błogosławiony Bóg, który żyje na wieki, *
I niech będzie błogosławione Jego królestwo!
To On karze i okazuje miłosierdzie, †
posyła do podziemnej Otchłani *
i wyprowadza z największej zagłady.
Refren: Pan bardzo wielki, żyjący na wieki.
A kiedy nawrócicie się do Niego całym sercem i duszą, *
aby przed Nim postępować w prawdzie,
wtedy i On do was się zwróci, *
i już nigdy nie zakryje przed wami swojego oblicza.
Refren: Pan bardzo wielki, żyjący na wieki.
A teraz rozważcie, co wam uczynił, *
i dziękujcie Mu głośno.
Błogosławcie Pana sprawiedliwego *
i wysławiajcie Króla wieków!
Refren: Pan bardzo wielki, żyjący na wieki.
Ja zaś wychwalam Go w ziemi mego wygnania, *
obwieszczam narodowi grzeszników Jego moc i wielkość.
Nawróćcie się, grzesznicy, †
i postępujcie przed Nim sprawiedliwie, *
kto wie, może znajdzie w was upodobanie i miłosierdzie wam okaże.
Refren: Pan bardzo wielki, żyjący na wieki.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (Mt 5, 3)
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Błogosławieni ubodzy w duchu,
albowiem do nich należy królestwo niebieskie.
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA (Mk 12, 38-44)
Jałmużna ubogiej wdowy
Słowa Ewangelii według Świętego Marka
Jezus, nauczając rzesze, mówił: «Strzeżcie się uczonych w Piśmie. Z upodobaniem chodzą oni wpowłóczystych szatach, lubią pozdrowienia na rynku, pierwsze krzesła w synagogach i zaszczytne miejsca na ucztach. Objadają domy wdów i dla pozoru odprawiają długie modlitwy. Ci tym surowszy dostaną wyrok».
Potem usiadł naprzeciw skarbony i przypatrywał się, jak tłum wrzucał drobne pieniądze do skarbony. Wielu bogatych wrzucało wiele. Przyszła też jedna uboga wdowa i wrzuciła dwa pieniążki, czyli jeden grosz.
Wtedy przywołał swoich uczniów i rzekł do nich: «Zaprawdę, powiadam wam: Ta uboga wdowa wrzuciła najwięcej ze wszystkich, którzy kładli do skarbony. Wszyscy bowiem wrzucali z tego, co im zbywało; ona zaś ze swego niedostatku wrzuciła wszystko, co miała na swe utrzymanie».
Oto słowo Pańskie.
KOMENTARZ
Oczy Jezusa
Jezus zachęca nas, abyśmy rozważyli w sercu, czym kierujemy się w życiu. Jednocześnie mówi, byśmy wystrzegali się postawy udawanej, pokazowej dobroci i nieszczerej pobożności. Nie ma nic złego w odświętnym ubraniu w niedzielę. Bardzo pięknym zwyczajem jest używanie pozdrowienia: Szczęść Boże. Dobrze jest z całą rodziną siadać w pierwszej ławce w kościele, zamiast podpierać filary pod chórem. Czymś godnym uznania są odwiedziny osób samotnych. Ale w tych wszystkich działaniach mamy być szczerzy, skromni i pokorni. Tymi cechami odznaczała się uboga wdowa. Oddała wszystko, co miała. To największy wyraz szczerości i pokory. Zrobiła to niepostrzeżenie. Jezus obserwował, jak ludzie wrzucają datki do skarbony. Ona zrobiła to tak, że tylko On zauważył. Starajmy się przypodobać Jezusowi, a nie ludziom. Bądźmy szczerzy i skromni w sercu, gdy wyrażamy przed wspólnotą swoją wiarę. Pokora w zewnętrznej pobożności na pewno nie umknie uwadze Jezusa, a nagroda za nią będzie wielka w niebie.
Panie Jezu, Twoje oczy patrzą głębiej, widzą to, co ukryte przed wzrokiem ludzi. Ty znasz mnie doskonale, jak znałeś ubogą wdowę. Jestem ubogi, moja wiara i miłość są maleńkie. Czasem staram się to ukryć przed innymi. Przed Tobą mogę być szczery. Amen.
Rozważania zaczerpnięte z Ewangelia 2023
ks. Cyprian Kostrzewa SSP
Edycja Świętego Pawła
Oczy Jezusa
Jezus zachęca nas, abyśmy rozważyli w sercu, czym kierujemy się w życiu. Jednocześnie mówi, byśmy wystrzegali się postawy udawanej, pokazowej dobroci i nieszczerej pobożności. Nie ma nic złego w odświętnym ubraniu w niedzielę. Bardzo pięknym zwyczajem jest używanie pozdrowienia: Szczęść Boże. Dobrze jest z całą rodziną siadać w pierwszej ławce w kościele, zamiast podpierać filary pod chórem. Czymś godnym uznania są odwiedziny osób samotnych. Ale w tych wszystkich działaniach mamy być szczerzy, skromni i pokorni. Tymi cechami odznaczała się uboga wdowa. Oddała wszystko, co miała. To największy wyraz szczerości i pokory. Zrobiła to niepostrzeżenie. Jezus obserwował, jak ludzie wrzucają datki do skarbony. Ona zrobiła to tak, że tylko On zauważył. Starajmy się przypodobać Jezusowi, a nie ludziom. Bądźmy szczerzy i skromni w sercu, gdy wyrażamy przed wspólnotą swoją wiarę. Pokora w zewnętrznej pobożności na pewno nie umknie uwadze Jezusa, a nagroda za nią będzie wielka w niebie.
Panie Jezu, Twoje oczy patrzą głębiej, widzą to, co ukryte przed wzrokiem ludzi. Ty znasz mnie doskonale, jak znałeś ubogą wdowę. Jestem ubogi, moja wiara i miłość są maleńkie. Czasem staram się to ukryć przed innymi. Przed Tobą mogę być szczery. Amen.
Rozważania zaczerpnięte z Ewangelia 2023ks. Cyprian Kostrzewa SSP
Edycja Świętego Pawła
Zobacz także: