WSPOMNIENIE ŚW. MAKSYMILIANA MARII KOLBEGO (czytania z dnia)
ŚRODA XIX TYGODNIA ZWYKŁEGO, ROK II
PIERWSZE CZYTANIE (Ez 9, 1-7; 10, 18-22)
Wizja zniszczenia Jerozolimy
Czytanie z Księgi proroka Ezechiela
Pan wołał donośnie, tak że ja słyszałem: «Zbliżcie się, straże miasta, każdy z niszczycielską bronią w ręku!» I oto przybyło sześciu mężów drogą od górnej bramy, położonej po stronie północy, każdy z własną niszczycielską bronią w ręku. Wśród nich znajdował się pewien mąż, odziany w lnianą szatę, z kałamarzem pisarskim u boku. Weszli i zatrzymali się przed ołtarzem z brązu.
A chwała Boga Izraela uniosła się znad cherubów, na których się znajdowała, do progu świątyni. Następnie, zawoławszy męża odzianego w szatę lnianą, który miał kałamarz u boku, Pan rzekł do niego: «Przejdź przez środek miasta, przez środek Jerozolimy, i nakreśl ten znak Taw na czołach mężów, którzy wzdychają i biadają nad wszystkimi obrzydliwościami w niej popełnianymi».
Do innych zaś rzekł, tak iż słyszałem: «Idźcie za nim po mieście i zabijajcie! Niech oczy wasze nie znają współczucia ni litości! Starców, młodzieńców, panny, niemowlęta i kobiety wybijcie do szczętu! Nie dotykajcie jednak żadnego męża, na którym będzie ów znak. Zacznijcie od mojej świątyni!»
I tak zaczęli od owych starców, którzy stali przed świątynią. Następnie rzekł do nich: «Zbezcześćcie również świątynię, dziedzińce napełnijcie trupami!» Wyszli oni i zabijali w mieście.
A chwała Pańska odeszła od progu świątyni i zatrzymała się nad cherubami. Cheruby rozwinęły skrzydła i uchodząc, uniosły się z ziemi na moich oczach, a koła z nimi. Zatrzymały się w wejściu do wschodniej bramy świątyni Pańskiej, a chwała Boga Izraela spoczywała nad nimi, u góry. Była to ta sama Istota żyjąca, którą oglądałem pod Bogiem Izraela nad rzeką Kebar, i poznałem, że były to cheruby. Każdy miał po cztery oblicza i cztery skrzydła, a pod skrzydłami coś w rodzaju rąk ludzkich. Wygląd ich twarzy był podobny do tych samych twarzy, które widziałem nad rzeką Kebar. Każdy poruszał się prosto przed siebie.
Oto słowo Boże.
PSALM RESPONSORYJNY (Ps 113 (112), 1b-2. 3-4. 5-6)
Refren: Ponad niebiosa sięga chwała Pana.
Albo: Alleluja.
Chwalcie, słudzy Pańscy, *
chwalcie imię Pana.
Niech imię Pana będzie błogosławione *
teraz i na wieki.
Refren: Ponad niebiosa sięga chwała Pana.
Od wschodu aż do zachodu słońca *
niech będzie pochwalone imię Pana.
Pan jest wywyższony ponad wszystkie ludy, *
ponad niebiosa sięga Jego chwała.
Refren: Ponad niebiosa sięga chwała Pana.
Kto jest jak nasz Pan Bóg, *
który mieszka w górze
i w dół spogląda *
na niebo i na ziemię?
Refren: Ponad niebiosa sięga chwała Pana.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (Por. 2 Kor 5, 19)
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
W Chrystusie Bóg pojednał świat z sobą,
nam zaś przekazał słowo jednania.
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA (Mt 18, 15-20)
Braterskie upomnienie
Słowa Ewangelii według Świętego Mateusza
Jezus powiedział do swoich uczniów:
«Gdy brat twój zgrzeszy przeciw tobie, idź i upomnij go w cztery oczy. Jeśli cię usłucha, pozyskasz swego brata. Jeśli zaś nie usłucha, weź z sobą jeszcze jednego albo dwóch, żeby na słowie dwóch albo trzech świadków oparła się cała sprawa. Jeśli i tych nie usłucha, donieś Kościołowi. A jeśli nawet Kościoła nie usłucha, niech ci będzie jak poganin i celnik.
Zaprawdę, powiadam wam: Wszystko, cokolwiek zwiążecie na ziemi, będzie związane w niebie, a co rozwiążecie na ziemi, będzie rozwiązane w niebie.
Dalej, zaprawdę, powiadam wam: Jeśli dwóch z was na ziemi zgodnie o coś prosić będzie, to wszystko otrzymają od mojego Ojca, który jest w niebie. Bo gdzie są dwaj albo trzej zebrani w imię moje, tam jestem pośród nich».
Oto słowo Pańskie.
PIERWSZE CZYTANIE (Ez 9, 1-7; 10, 18-22)
Wizja zniszczenia Jerozolimy
Czytanie z Księgi proroka Ezechiela
Pan wołał donośnie, tak że ja słyszałem: «Zbliżcie się, straże miasta, każdy z niszczycielską bronią w ręku!» I oto przybyło sześciu mężów drogą od górnej bramy, położonej po stronie północy, każdy z własną niszczycielską bronią w ręku. Wśród nich znajdował się pewien mąż, odziany w lnianą szatę, z kałamarzem pisarskim u boku. Weszli i zatrzymali się przed ołtarzem z brązu.
A chwała Boga Izraela uniosła się znad cherubów, na których się znajdowała, do progu świątyni. Następnie, zawoławszy męża odzianego w szatę lnianą, który miał kałamarz u boku, Pan rzekł do niego: «Przejdź przez środek miasta, przez środek Jerozolimy, i nakreśl ten znak Taw na czołach mężów, którzy wzdychają i biadają nad wszystkimi obrzydliwościami w niej popełnianymi».
Do innych zaś rzekł, tak iż słyszałem: «Idźcie za nim po mieście i zabijajcie! Niech oczy wasze nie znają współczucia ni litości! Starców, młodzieńców, panny, niemowlęta i kobiety wybijcie do szczętu! Nie dotykajcie jednak żadnego męża, na którym będzie ów znak. Zacznijcie od mojej świątyni!»
I tak zaczęli od owych starców, którzy stali przed świątynią. Następnie rzekł do nich: «Zbezcześćcie również świątynię, dziedzińce napełnijcie trupami!» Wyszli oni i zabijali w mieście.
A chwała Pańska odeszła od progu świątyni i zatrzymała się nad cherubami. Cheruby rozwinęły skrzydła i uchodząc, uniosły się z ziemi na moich oczach, a koła z nimi. Zatrzymały się w wejściu do wschodniej bramy świątyni Pańskiej, a chwała Boga Izraela spoczywała nad nimi, u góry. Była to ta sama Istota żyjąca, którą oglądałem pod Bogiem Izraela nad rzeką Kebar, i poznałem, że były to cheruby. Każdy miał po cztery oblicza i cztery skrzydła, a pod skrzydłami coś w rodzaju rąk ludzkich. Wygląd ich twarzy był podobny do tych samych twarzy, które widziałem nad rzeką Kebar. Każdy poruszał się prosto przed siebie.
Oto słowo Boże.
PSALM RESPONSORYJNY (Ps 113 (112), 1b-2. 3-4. 5-6)
Refren: Ponad niebiosa sięga chwała Pana.
Albo: Alleluja.
Chwalcie, słudzy Pańscy, *
chwalcie imię Pana.
Niech imię Pana będzie błogosławione *
teraz i na wieki.
Refren: Ponad niebiosa sięga chwała Pana.
Od wschodu aż do zachodu słońca *
niech będzie pochwalone imię Pana.
Pan jest wywyższony ponad wszystkie ludy, *
ponad niebiosa sięga Jego chwała.
Refren: Ponad niebiosa sięga chwała Pana.
Kto jest jak nasz Pan Bóg, *
który mieszka w górze
i w dół spogląda *
na niebo i na ziemię?
Refren: Ponad niebiosa sięga chwała Pana.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (Por. 2 Kor 5, 19)
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
W Chrystusie Bóg pojednał świat z sobą,
nam zaś przekazał słowo jednania.
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA (Mt 18, 15-20)
Braterskie upomnienie
Słowa Ewangelii według Świętego Mateusza
Jezus powiedział do swoich uczniów:
«Gdy brat twój zgrzeszy przeciw tobie, idź i upomnij go w cztery oczy. Jeśli cię usłucha, pozyskasz swego brata. Jeśli zaś nie usłucha, weź z sobą jeszcze jednego albo dwóch, żeby na słowie dwóch albo trzech świadków oparła się cała sprawa. Jeśli i tych nie usłucha, donieś Kościołowi. A jeśli nawet Kościoła nie usłucha, niech ci będzie jak poganin i celnik.
Zaprawdę, powiadam wam: Wszystko, cokolwiek zwiążecie na ziemi, będzie związane w niebie, a co rozwiążecie na ziemi, będzie rozwiązane w niebie.
Dalej, zaprawdę, powiadam wam: Jeśli dwóch z was na ziemi zgodnie o coś prosić będzie, to wszystko otrzymają od mojego Ojca, który jest w niebie. Bo gdzie są dwaj albo trzej zebrani w imię moje, tam jestem pośród nich».
Oto słowo Pańskie.
KOMENTARZ
Upomnienie braterskie
Upomnienie braterskie to jedna z zasad ewangelicznej wspólnoty uczniów. Może się zdarzyć, że ktoś zrobi coś złego, dosłownie: zgrzeszy (gr. hamartanō), wykroczy przeciw przykazaniom i prawu miłości. W takiej sytuacji należy upomnieć go w cztery oczy, czyli skonfrontować go ze złem, które uczynił. Ma to prowadzić do naprawy wyrządzonej krzywdy i przemiany jego sprawcy. Dopiero gdyby nie posłuchał upomnienia danego przy świadkach, należy sprawę przekazać wspólnocie Kościoła. Jeśliby nie posłuchał Kościoła, niech będzie jak obcy. Ten sposób postępowania ma nakłonić człowieka, który tkwi w błędzie, do przemiany. Uwzględnia sprawiedliwość (postawienie w prawdzie) oraz miłosierdzie (nastawienie na poprawę). Tylko tego, kto trwa z uporem w grzechu i nie przyznaje się do winy, należy odsunąć od wspólnoty. Złu nie wolno dać przyzwolenia na to, by drążyło wewnętrzne życie Kościoła.
Panie Jezu, jestem słabym człowiekiem, łatwiej przychodzi mi pragnąć tego, co dobre, niż czynić dobro. Bądź światłem, które rozświetli wszystkie zakamarki mojego serca, abym usunął to, co złe. Amen.
Rozważania zaczerpnięte z Ewangelia 2024
o. Andrzej Kiejza OFMCap
Edycja Świętego Pawła
Upomnienie braterskie
Upomnienie braterskie to jedna z zasad ewangelicznej wspólnoty uczniów. Może się zdarzyć, że ktoś zrobi coś złego, dosłownie: zgrzeszy (gr. hamartanō), wykroczy przeciw przykazaniom i prawu miłości. W takiej sytuacji należy upomnieć go w cztery oczy, czyli skonfrontować go ze złem, które uczynił. Ma to prowadzić do naprawy wyrządzonej krzywdy i przemiany jego sprawcy. Dopiero gdyby nie posłuchał upomnienia danego przy świadkach, należy sprawę przekazać wspólnocie Kościoła. Jeśliby nie posłuchał Kościoła, niech będzie jak obcy. Ten sposób postępowania ma nakłonić człowieka, który tkwi w błędzie, do przemiany. Uwzględnia sprawiedliwość (postawienie w prawdzie) oraz miłosierdzie (nastawienie na poprawę). Tylko tego, kto trwa z uporem w grzechu i nie przyznaje się do winy, należy odsunąć od wspólnoty. Złu nie wolno dać przyzwolenia na to, by drążyło wewnętrzne życie Kościoła.
Panie Jezu, jestem słabym człowiekiem, łatwiej przychodzi mi pragnąć tego, co dobre, niż czynić dobro. Bądź światłem, które rozświetli wszystkie zakamarki mojego serca, abym usunął to, co złe. Amen.
Rozważania zaczerpnięte z Ewangelia 2024o. Andrzej Kiejza OFMCap
Edycja Świętego Pawła