WSPOMNIENIE ŚW. ALFONSA MARII LIGUORIEGO, BISKUPA I DOKTORA KOŚCIOŁA (czytania z dnia)
CZWARTEK XVII TYGODNIA ZWYKŁEGO, ROK II
PIERWSZE CZYTANIE (Jr 18, 1-6)
Przypowieść o garncarzu
Czytanie z Księgi proroka Jeremiasza
Słowo, które Pan oznajmił Jeremiaszowi: «Wstań i zejdź do domu garncarza; tam usłyszysz moje słowa». Zstąpiłem więc do domu garncarza, on zaś pracował właśnie przy kole. Jeżeli naczynie, które wyrabiał, uległo zniekształceniu, jak to się zdarza z gliną w ręku garncarza, robił z niego inne naczynie, według tego, co wydawało się słuszne garncarzowi.
Wtedy Pan skierował do mnie następujące słowo: «Czy nie mogę postąpić z wami, domu Izraela, jak ten garncarz? – mówi Pan. Oto bowiem jak glina w ręku garncarza, tak jesteście wy, domu Izraela, w moim ręku».
Oto słowo Boże.
PSALM RESPONSORYJNY (Ps 146 (145), 1b-2. 3-4. 5-6b)
Refren: Szczęśliwy, kogo wspiera Bóg Jakuba.
Albo: Alleluja.
Chwal, duszo moja, Pana. *
Będę chwalił Pana do końca mego życia,
będę śpiewał mojemu Bogu, *
dopóki istnieję.
Refren: Szczęśliwy, kogo wspiera Bóg Jakuba.
Nie pokładajcie ufności w książętach *
ani w człowieku, który zbawić nie może.
Kiedy duch go opuści, znów w proch się obraca *
i przepadają wszystkie jego zamiary.
Refren: Szczęśliwy, kogo wspiera Bóg Jakuba.
Szczęśliwy ten, kogo wspiera Bóg Jakuba, *
kto pokłada nadzieję w Panu Bogu.
On stworzył niebo i ziemię, i morze *
ze wszystkim, co w nich istnieje.
Refren: Szczęśliwy, kogo wspiera Bóg Jakuba.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (Por. Dz 16, 14b)
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Otwórz, Panie, nasze serca,
abyśmy uważnie słuchali słów Syna Twojego.
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA (Mt 13, 47-53)
Przypowieść o sieci
Słowa Ewangelii według Świętego Mateusza
Jezus powiedział do tłumów:
«Podobne jest królestwo niebieskie do sieci, zarzuconej w morze i zagarniającej ryby wszelkiego rodzaju. Gdy się napełniła, wyciągnęli ją na brzeg i usiadłszy, dobre zebrali w naczynia, a złe odrzucili. Tak będzie przy końcu świata: wyjdą aniołowie, wyłączą złych spośród sprawiedliwych i wrzucą ich w piec rozpalony; tam będzie płacz i zgrzytanie zębów.
Zrozumieliście to wszystko?» Odpowiedzieli Mu: «Tak».
A On rzekł do nich: «Dlatego każdy uczony w Piśmie, który stał się uczniem królestwa niebieskiego, podobny jest do ojca rodziny, który ze swego skarbca wydobywa rzeczy nowe i stare».
Gdy Jezus dokończył tych przypowieści, oddalił się stamtąd.
Oto słowo Pańskie.
PIERWSZE CZYTANIE (Jr 18, 1-6)
Przypowieść o garncarzu
Czytanie z Księgi proroka Jeremiasza
Słowo, które Pan oznajmił Jeremiaszowi: «Wstań i zejdź do domu garncarza; tam usłyszysz moje słowa». Zstąpiłem więc do domu garncarza, on zaś pracował właśnie przy kole. Jeżeli naczynie, które wyrabiał, uległo zniekształceniu, jak to się zdarza z gliną w ręku garncarza, robił z niego inne naczynie, według tego, co wydawało się słuszne garncarzowi.
Wtedy Pan skierował do mnie następujące słowo: «Czy nie mogę postąpić z wami, domu Izraela, jak ten garncarz? – mówi Pan. Oto bowiem jak glina w ręku garncarza, tak jesteście wy, domu Izraela, w moim ręku».
Oto słowo Boże.
PSALM RESPONSORYJNY (Ps 146 (145), 1b-2. 3-4. 5-6b)
Refren: Szczęśliwy, kogo wspiera Bóg Jakuba.
Albo: Alleluja.
Chwal, duszo moja, Pana. *
Będę chwalił Pana do końca mego życia,
będę śpiewał mojemu Bogu, *
dopóki istnieję.
Refren: Szczęśliwy, kogo wspiera Bóg Jakuba.
Nie pokładajcie ufności w książętach *
ani w człowieku, który zbawić nie może.
Kiedy duch go opuści, znów w proch się obraca *
i przepadają wszystkie jego zamiary.
Refren: Szczęśliwy, kogo wspiera Bóg Jakuba.
Szczęśliwy ten, kogo wspiera Bóg Jakuba, *
kto pokłada nadzieję w Panu Bogu.
On stworzył niebo i ziemię, i morze *
ze wszystkim, co w nich istnieje.
Refren: Szczęśliwy, kogo wspiera Bóg Jakuba.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (Por. Dz 16, 14b)
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Otwórz, Panie, nasze serca,
abyśmy uważnie słuchali słów Syna Twojego.
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA (Mt 13, 47-53)
Przypowieść o sieci
Słowa Ewangelii według Świętego Mateusza
Jezus powiedział do tłumów:
«Podobne jest królestwo niebieskie do sieci, zarzuconej w morze i zagarniającej ryby wszelkiego rodzaju. Gdy się napełniła, wyciągnęli ją na brzeg i usiadłszy, dobre zebrali w naczynia, a złe odrzucili. Tak będzie przy końcu świata: wyjdą aniołowie, wyłączą złych spośród sprawiedliwych i wrzucą ich w piec rozpalony; tam będzie płacz i zgrzytanie zębów.
Zrozumieliście to wszystko?» Odpowiedzieli Mu: «Tak».
A On rzekł do nich: «Dlatego każdy uczony w Piśmie, który stał się uczniem królestwa niebieskiego, podobny jest do ojca rodziny, który ze swego skarbca wydobywa rzeczy nowe i stare».
Gdy Jezus dokończył tych przypowieści, oddalił się stamtąd.
Oto słowo Pańskie.
KOMENTARZ
Sąd ostateczny
Kolejna przypowieść o królestwie niebieskim. Jezus odwołuje się w niej do codziennej pracy rybaków. Według Księgi Kapłańskiej wolno było spożywać tylko te ryby, które mają płetwy i łuski (Kpł 11, 9-12). Rybacy musieli więc dokonywać selekcji: wybierać dobre ryby, a złe (dosłownie ‘zepsute’) wyrzucać. Przez analogię do ryb Jezus mówi o ludziach, którzy są albo sprawiedliwi, albo źli (dosłownie ‘czyniący zło’). Aby wejść do królestwa, trzeba spełnić określone warunki. W świetle objawienia jest oczywiste, że Bóg – choć jest miłosierny i nieskory do gniewu – jednak doskonale zna różnicę między dobrem, sprawiedliwością a złem, złymi czynami. Nigdy nie myli jednego z drugim, ale je oddziela. Ta przypowieść o sądzie ostatecznym wyraźnie podkreśla potępienie sprawców zła. Obrazowo przedstawia to rozpalony piec, w którym „będzie płacz i zgrzytanie zębów”.
Panie Jezu, chcę kroczyć drogą sprawiedliwości, czyli Twoich przykazań, a szczególnie przykazania miłości. Tylko w ten sposób mogę zostać zaliczony do Twojego królestwa, które trwa na wieki. Amen.
Rozważania zaczerpnięte z Ewangelia 2024
o. Andrzej Kiejza OFMCap
Edycja Świętego Pawła
Sąd ostateczny
Kolejna przypowieść o królestwie niebieskim. Jezus odwołuje się w niej do codziennej pracy rybaków. Według Księgi Kapłańskiej wolno było spożywać tylko te ryby, które mają płetwy i łuski (Kpł 11, 9-12). Rybacy musieli więc dokonywać selekcji: wybierać dobre ryby, a złe (dosłownie ‘zepsute’) wyrzucać. Przez analogię do ryb Jezus mówi o ludziach, którzy są albo sprawiedliwi, albo źli (dosłownie ‘czyniący zło’). Aby wejść do królestwa, trzeba spełnić określone warunki. W świetle objawienia jest oczywiste, że Bóg – choć jest miłosierny i nieskory do gniewu – jednak doskonale zna różnicę między dobrem, sprawiedliwością a złem, złymi czynami. Nigdy nie myli jednego z drugim, ale je oddziela. Ta przypowieść o sądzie ostatecznym wyraźnie podkreśla potępienie sprawców zła. Obrazowo przedstawia to rozpalony piec, w którym „będzie płacz i zgrzytanie zębów”.
Panie Jezu, chcę kroczyć drogą sprawiedliwości, czyli Twoich przykazań, a szczególnie przykazania miłości. Tylko w ten sposób mogę zostać zaliczony do Twojego królestwa, które trwa na wieki. Amen.
Rozważania zaczerpnięte z Ewangelia 2024o. Andrzej Kiejza OFMCap
Edycja Świętego Pawła