WSPOMNIENIE NAJŚWIĘTSZEJ MARYI PANNY RÓŻAŃCOWEJ (czytania z dnia)
PONIEDZIAŁEK XXVII TYGODNIA ZWYKŁEGO, ROK II
PIERWSZE CZYTANIE (Ga 1, 6-12)
Jedna jest Ewangelia Chrystusa
Czytanie z Listu Świętego Pawła Apostoła do Galatów
Bracia:
Nadziwić się nie mogę, że od Tego, który was łaską Chrystusa powołał, tak szybko chcecie przejść do innej Ewangelii. Innej jednak Ewangelii nie ma: są tylko jacyś ludzie, którzy sieją wśród was zamęt i którzy chcieliby przekręcić Ewangelię Chrystusową.
Ale gdybyśmy nawet my lub anioł z nieba głosił wam Ewangelię różną od tej, którą wam głosiliśmy – niech będzie przeklęty! Już to przedtem powiedzieliśmy, a teraz jeszcze mówię: Gdyby wam ktoś głosił Ewangelię różną od tej, którą od nas otrzymaliście – niech będzie przeklęty!
A zatem teraz: czy zabiegam o względy ludzi, czy raczej Boga? Czy ludziom staram się przypodobać? Gdybym jeszcze ludziom chciał się przypodobać, nie byłbym sługą Chrystusa.
Oświadczam więc wam, bracia, że głoszona przeze mnie Ewangelia nie jest wymysłem ludzkim. Nie otrzymałem jej bowiem ani nie nauczyłem się od jakiegoś człowieka, lecz objawił mi ją Jezus Chrystus.
Oto słowo Boże.
PSALM RESPONSORYJNY (Ps 111 (110), 1b-2. 7-8. 9 i 10c)
Refren: Pan Bóg pamięta o swoim przymierzu.
Albo: Alleluja.
Z całego serca będę chwalił Pana *
w radzie sprawiedliwych i na zgromadzeniu.
Wielkie są dzieła Pana, *
zgłębiać je mają wszyscy, którzy je miłują.
Refren: Pan Bóg pamięta o swoim przymierzu.
Dzieła rąk Jego są sprawiedliwe i pełne prawdy, *
wszystkie Jego przykazania są trwałe,
ustalone na wieki wieków, *
nadane ze słusznością i mocą.
Refren: Pan Bóg pamięta o swoim przymierzu.
Zesłał odkupienie swojemu ludowi, *
na wieki ustanowił swoje przymierze,
imię Jego jest święte i wzbudza trwogę, *
a Jego sprawiedliwość będzie trwać na wieki.
Refren: Pan Bóg pamięta o swoim przymierzu.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (J 13, 34)
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Daję wam przykazanie nowe, abyście się wzajemnie miłowali,
tak jak Ja was umiłowałem.
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA (Łk 10, 25-37)
Przypowieść o miłosiernym Samarytaninie
Słowa Ewangelii według Świętego Łukasza
Powstał jakiś uczony w Prawie i wystawiając Jezusa na próbę, zapytał: «Nauczycielu, co mam czynić, aby osiągnąć życie wieczne?»
Jezus mu odpowiedział: «Co jest napisane w Prawie? Jak czytasz?»
On rzekł: «Będziesz miłował Pana, Boga swego, całym swoim sercem, całą swoją duszą, całą swoją mocą i całym swoim umysłem; a swego bliźniego jak siebie samego».
Jezus rzekł do niego: «Dobrze odpowiedziałeś. To czyń, a będziesz żył».
Lecz on, chcąc się usprawiedliwić, zapytał Jezusa: «A kto jest moim bliźnim?»
Jezus, nawiązując do tego, rzekł: «Pewien człowiek schodził z Jeruzalem do Jerycha i wpadł w ręce zbójców. Ci nie tylko go obdarli, lecz jeszcze rany mu zadali i zostawiwszy na pół umarłego, odeszli. Przypadkiem przechodził tą drogą pewien kapłan; zobaczył go i minął. Tak samo lewita, gdy przyszedł na to miejsce i zobaczył go, minął.
Pewien zaś Samarytanin, wędrując, przyszedł również na to miejsce. Gdy go zobaczył, wzruszył się głęboko: podszedł do niego i opatrzył mu rany, zalewając je oliwą i winem; potem wsadził go na swoje bydlę, zawiózł do gospody i pielęgnował go. Następnego zaś dnia wyjął dwa denary, dał gospodarzowi i rzekł: „Miej o nim staranie, a jeśli co więcej wydasz, ja oddam tobie, gdy będę wracał”.
Kto z tych trzech okazał się według ciebie bliźnim tego, który wpadł w ręce zbójców?»
On odpowiedział: «Ten, który mu okazał miłosierdzie».
Jezus mu rzekł: «Idź i ty czyń podobnie!»
Oto słowo Pańskie.
PIERWSZE CZYTANIE (Ga 1, 6-12)
Jedna jest Ewangelia Chrystusa
Czytanie z Listu Świętego Pawła Apostoła do Galatów
Bracia:
Nadziwić się nie mogę, że od Tego, który was łaską Chrystusa powołał, tak szybko chcecie przejść do innej Ewangelii. Innej jednak Ewangelii nie ma: są tylko jacyś ludzie, którzy sieją wśród was zamęt i którzy chcieliby przekręcić Ewangelię Chrystusową.
Ale gdybyśmy nawet my lub anioł z nieba głosił wam Ewangelię różną od tej, którą wam głosiliśmy – niech będzie przeklęty! Już to przedtem powiedzieliśmy, a teraz jeszcze mówię: Gdyby wam ktoś głosił Ewangelię różną od tej, którą od nas otrzymaliście – niech będzie przeklęty!
A zatem teraz: czy zabiegam o względy ludzi, czy raczej Boga? Czy ludziom staram się przypodobać? Gdybym jeszcze ludziom chciał się przypodobać, nie byłbym sługą Chrystusa.
Oświadczam więc wam, bracia, że głoszona przeze mnie Ewangelia nie jest wymysłem ludzkim. Nie otrzymałem jej bowiem ani nie nauczyłem się od jakiegoś człowieka, lecz objawił mi ją Jezus Chrystus.
Oto słowo Boże.
PSALM RESPONSORYJNY (Ps 111 (110), 1b-2. 7-8. 9 i 10c)
Refren: Pan Bóg pamięta o swoim przymierzu.
Albo: Alleluja.
Z całego serca będę chwalił Pana *
w radzie sprawiedliwych i na zgromadzeniu.
Wielkie są dzieła Pana, *
zgłębiać je mają wszyscy, którzy je miłują.
Refren: Pan Bóg pamięta o swoim przymierzu.
Dzieła rąk Jego są sprawiedliwe i pełne prawdy, *
wszystkie Jego przykazania są trwałe,
ustalone na wieki wieków, *
nadane ze słusznością i mocą.
Refren: Pan Bóg pamięta o swoim przymierzu.
Zesłał odkupienie swojemu ludowi, *
na wieki ustanowił swoje przymierze,
imię Jego jest święte i wzbudza trwogę, *
a Jego sprawiedliwość będzie trwać na wieki.
Refren: Pan Bóg pamięta o swoim przymierzu.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (J 13, 34)
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Daję wam przykazanie nowe, abyście się wzajemnie miłowali,
tak jak Ja was umiłowałem.
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA (Łk 10, 25-37)
Przypowieść o miłosiernym Samarytaninie
Słowa Ewangelii według Świętego Łukasza
Powstał jakiś uczony w Prawie i wystawiając Jezusa na próbę, zapytał: «Nauczycielu, co mam czynić, aby osiągnąć życie wieczne?»
Jezus mu odpowiedział: «Co jest napisane w Prawie? Jak czytasz?»
On rzekł: «Będziesz miłował Pana, Boga swego, całym swoim sercem, całą swoją duszą, całą swoją mocą i całym swoim umysłem; a swego bliźniego jak siebie samego».
Jezus rzekł do niego: «Dobrze odpowiedziałeś. To czyń, a będziesz żył».
Lecz on, chcąc się usprawiedliwić, zapytał Jezusa: «A kto jest moim bliźnim?»
Jezus, nawiązując do tego, rzekł: «Pewien człowiek schodził z Jeruzalem do Jerycha i wpadł w ręce zbójców. Ci nie tylko go obdarli, lecz jeszcze rany mu zadali i zostawiwszy na pół umarłego, odeszli. Przypadkiem przechodził tą drogą pewien kapłan; zobaczył go i minął. Tak samo lewita, gdy przyszedł na to miejsce i zobaczył go, minął.
Pewien zaś Samarytanin, wędrując, przyszedł również na to miejsce. Gdy go zobaczył, wzruszył się głęboko: podszedł do niego i opatrzył mu rany, zalewając je oliwą i winem; potem wsadził go na swoje bydlę, zawiózł do gospody i pielęgnował go. Następnego zaś dnia wyjął dwa denary, dał gospodarzowi i rzekł: „Miej o nim staranie, a jeśli co więcej wydasz, ja oddam tobie, gdy będę wracał”.
Kto z tych trzech okazał się według ciebie bliźnim tego, który wpadł w ręce zbójców?»
On odpowiedział: «Ten, który mu okazał miłosierdzie».
Jezus mu rzekł: «Idź i ty czyń podobnie!»
Oto słowo Pańskie.
KOMENTARZ
„Kto jest moim bliźnim?”
Pytania zawsze zachęcają do głębszych poszukiwań. Pierwsze pytanie z dzisiejszej Ewangelii, mimo że podchwytliwe, dotyczy sprawy najistotniejszej: „Co powinienem czynić, aby otrzymać życie wieczne?”. Rozmówca Jezusa zna odpowiedź. Żeby osiągnąć życie wieczne, trzeba miłować Boga i bliźniego jak siebie samego. Przykazanie miłości ogarnia całą sferę odniesień człowieka do Boga, do bliźniego i do siebie samego. Rzadko zauważamy ten trzeci element, a przecież on także jest konieczny. Drugie pytanie brzmi: „Kto jest moim bliźnim?”. Można je również zinterpretować jako „Wobec kogo mam zobowiązania?”. Aby je zrozumieć, trzeba uwzględnić ówczesny kontekst: każdy miał zobowiązania wobec najbliższych (rodziny), współziomków (przynależących do tego samego rodu albo szerzej: narodu) oraz wyznawców tej samej religii. Kto nie mieścił się w tym zakresie, był obcy. Pan Jezus wykracza poza ten wąski wymiar relacji ludzkich, odpowiadając, że bliźnim jest każdy człowiek w potrzebie.
Panie Jezu, pozwól mi ze szczerością wobec Ciebie słuchać Twego słowa i wypełniać je jak najlepiej. Pozwól mi także w każdym człowieku potrzebującym widzieć kogoś bliskiego, komu mogę pomóc. Amen.
Rozważania zaczerpnięte z Ewangelia 2024
o. Andrzej Kiejza OFMCap
Edycja Świętego Pawła
„Kto jest moim bliźnim?”
Pytania zawsze zachęcają do głębszych poszukiwań. Pierwsze pytanie z dzisiejszej Ewangelii, mimo że podchwytliwe, dotyczy sprawy najistotniejszej: „Co powinienem czynić, aby otrzymać życie wieczne?”. Rozmówca Jezusa zna odpowiedź. Żeby osiągnąć życie wieczne, trzeba miłować Boga i bliźniego jak siebie samego. Przykazanie miłości ogarnia całą sferę odniesień człowieka do Boga, do bliźniego i do siebie samego. Rzadko zauważamy ten trzeci element, a przecież on także jest konieczny. Drugie pytanie brzmi: „Kto jest moim bliźnim?”. Można je również zinterpretować jako „Wobec kogo mam zobowiązania?”. Aby je zrozumieć, trzeba uwzględnić ówczesny kontekst: każdy miał zobowiązania wobec najbliższych (rodziny), współziomków (przynależących do tego samego rodu albo szerzej: narodu) oraz wyznawców tej samej religii. Kto nie mieścił się w tym zakresie, był obcy. Pan Jezus wykracza poza ten wąski wymiar relacji ludzkich, odpowiadając, że bliźnim jest każdy człowiek w potrzebie.
Panie Jezu, pozwól mi ze szczerością wobec Ciebie słuchać Twego słowa i wypełniać je jak najlepiej. Pozwól mi także w każdym człowieku potrzebującym widzieć kogoś bliskiego, komu mogę pomóc. Amen.
Rozważania zaczerpnięte z Ewangelia 2024o. Andrzej Kiejza OFMCap
Edycja Świętego Pawła