XII NIEDZIELA ZWYKŁA, ROK B
PIERWSZE CZYTANIE (Hi 38, 1. 8-11)
Bóg jest władcą morza
Czytanie z Księgi Hioba
Z wichru Pan zwrócił się do Hioba i rzekł: «Kto bramą zamknął morze, gdy wyszło z łona wzburzone, gdy chmury mu dałem za ubranie, za pieluszki – ciemność pierwotną? Złamałem jego wielkość mym prawem, wprawiłem wrzeciądze i bramę. I rzekłem: Aż dotąd, nie dalej! Tu zapora dla twoich fal nadętych».
Oto słowo Boże.
PSALM RESPONSORYJNY (Ps 107 (106), 23-24. 25-26. 28-29. 30-31)
Refren: Chwalmy na wieki miłosierdzie Pana.
Albo: Alleluja.
Ci, którzy statkami ruszyli na morze, *
by handlować na wodach ogromnych,
widzieli dzieła Pana *
i Jego cuda wśród głębin.
Refren: Chwalmy na wieki miłosierdzie Pana.
Rzekł, i zerwał się wicher, *
burzliwie piętrząc fale.
Wznosili się pod niebo, zapadali w otchłań, *
ich dusza truchlała w niedoli.
Refren: Chwalmy na wieki miłosierdzie Pana.
Wołali w nieszczęściu do Pana, *
a On ich wyzwolił od trwogi.
Zamienił burzę na powiew łagodny, *
umilkły morskie fale.
Refren: Chwalmy na wieki miłosierdzie Pana.
Radowali się ciszą, która nastała, *
przywiódł ich do upragnionej przystani.
Niech dziękują Panu za dobroć Jego, *
za Jego cuda wobec synów ludzkich.
Refren: Chwalmy na wieki miłosierdzie Pana.
DRUGIE CZYTANIE (2 Kor 5, 14-17)
Wszystko stało się nowe
Czytanie z Drugiego Listu Świętego Pawła Apostoła do Koryntian
Bracia:
Miłość Chrystusa przynagla nas, pomnych na to, że skoro Jeden umarł za wszystkich, to wszyscy pomarli. A właśnie za wszystkich umarł Chrystus po to, aby ci, co żyją, już nie żyli dla siebie, lecz dla Tego, który za nich umarł i zmartwychwstał.
Tak więc i my odtąd już nikogo nie znamy według ciała; a jeśli nawet według ciała poznaliśmy Chrystusa, to już więcej nie znamy Go w ten sposób. Jeżeli więc ktoś pozostaje w Chrystusie, jest nowym stworzeniem. To, co dawne, minęło, a oto wszystko stało się nowe.
Oto słowo Boże.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (Por. Łk 7, 16)
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Wielki prorok powstał między nami
i Bóg nawiedził lud swój.
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA (Mk 4, 35-41)
Jezus ucisza burzę
Słowa Ewangelii według Świętego Marka
Owego dnia, gdy zapadł wieczór, Jezus rzekł do swoich uczniów: «Przeprawmy się na drugą stronę». Zostawili więc tłum, a Jego zabrali, tak jak był w łodzi. Także inne łodzie płynęły z Nim.
A nagle zerwał się gwałtowny wicher. Fale biły w łódź, tak że łódź już się napełniała wodą. On zaś spał w tyle łodzi na wezgłowiu. Zbudzili Go i powiedzieli do Niego: «Nauczycielu, nic Cię to nie obchodzi, że giniemy?» On, powstawszy, zgromił wicher i rzekł do jeziora: «Milcz, ucisz się!» Wicher się uspokoił i nastała głęboka cisza.
Wtedy rzekł do nich: «Czemu tak bojaźliwi jesteście? Jakże brak wam wiary!» Oni zlękli się bardzo i mówili między sobą: «Kim On jest właściwie, że nawet wicher i jezioro są Mu posłuszne?»
Oto słowo Pańskie.
PIERWSZE CZYTANIE (Hi 38, 1. 8-11)
Bóg jest władcą morza
Czytanie z Księgi Hioba
Z wichru Pan zwrócił się do Hioba i rzekł: «Kto bramą zamknął morze, gdy wyszło z łona wzburzone, gdy chmury mu dałem za ubranie, za pieluszki – ciemność pierwotną? Złamałem jego wielkość mym prawem, wprawiłem wrzeciądze i bramę. I rzekłem: Aż dotąd, nie dalej! Tu zapora dla twoich fal nadętych».
Oto słowo Boże.
PSALM RESPONSORYJNY (Ps 107 (106), 23-24. 25-26. 28-29. 30-31)
Refren: Chwalmy na wieki miłosierdzie Pana.
Albo: Alleluja.
Ci, którzy statkami ruszyli na morze, *
by handlować na wodach ogromnych,
widzieli dzieła Pana *
i Jego cuda wśród głębin.
Refren: Chwalmy na wieki miłosierdzie Pana.
Rzekł, i zerwał się wicher, *
burzliwie piętrząc fale.
Wznosili się pod niebo, zapadali w otchłań, *
ich dusza truchlała w niedoli.
Refren: Chwalmy na wieki miłosierdzie Pana.
Wołali w nieszczęściu do Pana, *
a On ich wyzwolił od trwogi.
Zamienił burzę na powiew łagodny, *
umilkły morskie fale.
Refren: Chwalmy na wieki miłosierdzie Pana.
Radowali się ciszą, która nastała, *
przywiódł ich do upragnionej przystani.
Niech dziękują Panu za dobroć Jego, *
za Jego cuda wobec synów ludzkich.
Refren: Chwalmy na wieki miłosierdzie Pana.
DRUGIE CZYTANIE (2 Kor 5, 14-17)
Wszystko stało się nowe
Czytanie z Drugiego Listu Świętego Pawła Apostoła do Koryntian
Bracia:
Miłość Chrystusa przynagla nas, pomnych na to, że skoro Jeden umarł za wszystkich, to wszyscy pomarli. A właśnie za wszystkich umarł Chrystus po to, aby ci, co żyją, już nie żyli dla siebie, lecz dla Tego, który za nich umarł i zmartwychwstał.
Tak więc i my odtąd już nikogo nie znamy według ciała; a jeśli nawet według ciała poznaliśmy Chrystusa, to już więcej nie znamy Go w ten sposób. Jeżeli więc ktoś pozostaje w Chrystusie, jest nowym stworzeniem. To, co dawne, minęło, a oto wszystko stało się nowe.
Oto słowo Boże.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (Por. Łk 7, 16)
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Wielki prorok powstał między nami
i Bóg nawiedził lud swój.
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA (Mk 4, 35-41)
Jezus ucisza burzę
Słowa Ewangelii według Świętego Marka
Owego dnia, gdy zapadł wieczór, Jezus rzekł do swoich uczniów: «Przeprawmy się na drugą stronę». Zostawili więc tłum, a Jego zabrali, tak jak był w łodzi. Także inne łodzie płynęły z Nim.
A nagle zerwał się gwałtowny wicher. Fale biły w łódź, tak że łódź już się napełniała wodą. On zaś spał w tyle łodzi na wezgłowiu. Zbudzili Go i powiedzieli do Niego: «Nauczycielu, nic Cię to nie obchodzi, że giniemy?» On, powstawszy, zgromił wicher i rzekł do jeziora: «Milcz, ucisz się!» Wicher się uspokoił i nastała głęboka cisza.
Wtedy rzekł do nich: «Czemu tak bojaźliwi jesteście? Jakże brak wam wiary!» Oni zlękli się bardzo i mówili między sobą: «Kim On jest właściwie, że nawet wicher i jezioro są Mu posłuszne?»
Oto słowo Pańskie.
KOMENTARZ
Kim jest Jezus?
Kiedy uczniowie zobaczyli wielki znak – cud uciszenia burzy na jeziorze, ogarnęło ich przerażenie. Praca rybaków znad Jeziora Galilejskiego wiązała się z ryzykiem. Nigdy wcześniej jednak nie widzieli takiego zdarzenia. Przejście od gwałtownej burzy, której przelękli się doświadczeni rybacy, do głębokiej ciszy wprawiło ich w zdumienie i napełniło strachem. Kto z nas zareagowałby inaczej? I to wszystko po wypowiedzeniu przez Jezusa dwóch poleceń: „Milcz! Ucisz się!”. Skądinąd ciekawe jest to, że podobnymi słowami Jezus posługiwał się przy wypędzaniu złych duchów. Sytuacja zaskoczenia i przerażenia prowadzi do zasadniczego pytania wobec Jezusa działającego z taką mocą: „Kim On właściwie jest?”. Papież Benedykt XVI stwierdził, że to jest podstawowe pytanie Kościoła wobec osoby Jezusa. Kościół, czyli wspólnota uczniów, znajduje na to pytanie odpowiedź. Wybrzmiewa ona w różny sposób w każdej z czterech Ewangelii: Jezus jest obiecanym Mesjaszem, Synem Bożym, który miał przyjść na świat, Dobrym Samarytaninem ludzkości, Słowem, które stało się ciałem – naszym Panem i Zbawicielem.
Panie Jezu, wierzę, że jesteś przy mnie nawet wtedy, kiedy doświadczam trudnych sytuacji. Ty jesteś Panem, który potrafi ocalić z największych zagrożeń. Proszę Cię, nie opuszczaj mnie nigdy. Amen.
Rozważania zaczerpnięte z Ewangelia 2024
o. Andrzej Kiejza OFMCap
Edycja Świętego Pawła
Kim jest Jezus?
Kiedy uczniowie zobaczyli wielki znak – cud uciszenia burzy na jeziorze, ogarnęło ich przerażenie. Praca rybaków znad Jeziora Galilejskiego wiązała się z ryzykiem. Nigdy wcześniej jednak nie widzieli takiego zdarzenia. Przejście od gwałtownej burzy, której przelękli się doświadczeni rybacy, do głębokiej ciszy wprawiło ich w zdumienie i napełniło strachem. Kto z nas zareagowałby inaczej? I to wszystko po wypowiedzeniu przez Jezusa dwóch poleceń: „Milcz! Ucisz się!”. Skądinąd ciekawe jest to, że podobnymi słowami Jezus posługiwał się przy wypędzaniu złych duchów. Sytuacja zaskoczenia i przerażenia prowadzi do zasadniczego pytania wobec Jezusa działającego z taką mocą: „Kim On właściwie jest?”. Papież Benedykt XVI stwierdził, że to jest podstawowe pytanie Kościoła wobec osoby Jezusa. Kościół, czyli wspólnota uczniów, znajduje na to pytanie odpowiedź. Wybrzmiewa ona w różny sposób w każdej z czterech Ewangelii: Jezus jest obiecanym Mesjaszem, Synem Bożym, który miał przyjść na świat, Dobrym Samarytaninem ludzkości, Słowem, które stało się ciałem – naszym Panem i Zbawicielem.
Panie Jezu, wierzę, że jesteś przy mnie nawet wtedy, kiedy doświadczam trudnych sytuacji. Ty jesteś Panem, który potrafi ocalić z największych zagrożeń. Proszę Cię, nie opuszczaj mnie nigdy. Amen.
Rozważania zaczerpnięte z Ewangelia 2024o. Andrzej Kiejza OFMCap
Edycja Świętego Pawła