SOBOTA V TYGODNIA WIELKIEGO POSTU
PIERWSZE CZYTANIE (Ez 37, 21-28)
Bóg gromadzi rozproszonych
Czytanie z Księgi proroka Ezechiela
Tak mówi Pan Bóg:
«Oto wybieram Izraelitów spośród ludów, do których pociągnęli, i zbieram ich ze wszystkich stron, i prowadzę ich do ich kraju. I uczynię ich jednym ludem w kraju, na górach Izraela, i jeden król będzie nimi wszystkimi rządził, i już nie będą tworzyć dwóch narodów, i już nie będą podzieleni na dwa królestwa.
I już nie będą się kalać swymi bożkami i wstrętnymi kultami, i wszelkimi odstępstwami. Uwolnię ich od wszystkich wiarołomstw, którymi zgrzeszyli, oczyszczę ich i będą moim ludem, Ja zaś będę ich Bogiem.
Sługa mój, Dawid, będzie królem nad nimi, i wszyscy oni będą mieć jedynego Pasterza, i żyć będą według moich praw, i moje przykazania zachowywać będą i wypełniać. Będą mieszkali w kraju, który dałem słudze mojemu, Jakubowi, w którym mieszkali wasi przodkowie. Zamieszkają w nim oni i synowie, i wnuki ich na zawsze, a mój sługa, Dawid, będzie na zawsze ich władcą.
I zawrę z nimi przymierze pokoju: będzie to wiekuiste przymierze z nimi. Osadzę ich i rozmnożę, a mój przybytek pośród nich umieszczę na stałe. Mieszkanie moje będzie pośród nich, i Ja będę ich Bogiem, a oni będą moim ludem. Ludy zaś pogańskie poznają, że Ja jestem Pan, który uświęca Izraela, gdy mój przybytek będzie wśród nich na zawsze».
Oto słowo Boże.
PSALM RESPONSORYJNY (Jr 31, 10. 11-12b. 13)
Refren: Pan nas obroni, tak jak pasterz owce.
Słuchajcie, narody, słowa Pańskiego, *
głoście je na wyspach odległych i mówcie:
«Ten, który rozproszył Izraela, znów go zgromadzi *
i będzie nad nim czuwał jak pasterz nad swym stadem».
Refren: Pan nas obroni, tak jak pasterz owce.
Pan bowiem uwolni Jakuba, *
wybawi go z rąk silniejszego od niego.
Przyjdą z weselem na szczyt Syjonu *
i rozradują się błogosławieństwem Pana.
Refren: Pan nas obroni, tak jak pasterz owce.
Wtedy dziewica rozweseli się w tańcu *
i młodzieńcy cieszyć się będą ze starcami.
Zamienię bowiem ich smutek w radość, *
pocieszę ich i rozweselę po ich troskach.
Refren: Pan nas obroni, tak jak pasterz owce.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (Ez 18, 31ac)
Aklamacja: Chwała Tobie, Słowo Boże.
Odrzućcie od siebie wszystkie grzechy
i uczyńcie sobie nowe serce i nowego ducha.
Aklamacja: Chwała Tobie, Słowo Boże.
EWANGELIA (J 11, 45-57)
Jezus umrze, aby zgromadzić rozproszone dzieci Boże
Słowa Ewangelii według Świętego Jana
Wielu spośród Żydów przybyłych do Marii, ujrzawszy to, czego Jezus dokonał, uwierzyło w Niego. Niektórzy z nich udali się do faryzeuszów i donieśli im, co Jezus uczynił.
Arcykapłani więc i faryzeusze zwołali Sanhedryn i rzekli: «Cóż zrobimy wobec tego, że ten człowiek czyni wiele znaków? Jeżeli Go tak pozostawimy, to wszyscy uwierzą w Niego, a przyjdą Rzymianie i zniszczą nasze miejsce święte i nasz naród». Wówczas jeden z nich, Kajfasz, który w owym roku był najwyższym kapłanem, rzekł do nich: «Wy nic nie rozumiecie i nie bierzecie tego pod rozwagę, że lepiej jest dla was, aby jeden człowiek umarł za lud, niżby miał zginąć cały naród».
Tego jednak nie powiedział sam od siebie, ale jako najwyższy kapłan w owym roku wypowiedział proroctwo, że Jezus ma umrzeć za naród, i nie tylko za naród, ale także po to, by rozproszone dzieci Boże zgromadzić w jedno. Tego więc dnia postanowili Go zabić.
Odtąd Jezus już nie występował otwarcie wśród Żydów, tylko odszedł stamtąd do krainy w pobliżu pustyni, do miasta zwanego Efraim, i tam przebywał ze swymi uczniami.
A była blisko Pascha żydowska. Wielu przed Paschą udawało się z tej okolicy do Jerozolimy, aby się oczyścić. Oni więc szukali Jezusa i gdy stanęli w świątyni, mówili jeden do drugiego: «Jak wam się zdaje? Czyżby nie miał przyjść na święto?»
Arcykapłani zaś i faryzeusze wydali polecenie, aby każdy, ktokolwiek będzie wiedział o miejscu Jego pobytu, doniósł o tym, by można było Go pojmać.
Oto słowo Pańskie.
PIERWSZE CZYTANIE (Ez 37, 21-28)
Bóg gromadzi rozproszonych
Czytanie z Księgi proroka Ezechiela
Tak mówi Pan Bóg:
«Oto wybieram Izraelitów spośród ludów, do których pociągnęli, i zbieram ich ze wszystkich stron, i prowadzę ich do ich kraju. I uczynię ich jednym ludem w kraju, na górach Izraela, i jeden król będzie nimi wszystkimi rządził, i już nie będą tworzyć dwóch narodów, i już nie będą podzieleni na dwa królestwa.
I już nie będą się kalać swymi bożkami i wstrętnymi kultami, i wszelkimi odstępstwami. Uwolnię ich od wszystkich wiarołomstw, którymi zgrzeszyli, oczyszczę ich i będą moim ludem, Ja zaś będę ich Bogiem.
Sługa mój, Dawid, będzie królem nad nimi, i wszyscy oni będą mieć jedynego Pasterza, i żyć będą według moich praw, i moje przykazania zachowywać będą i wypełniać. Będą mieszkali w kraju, który dałem słudze mojemu, Jakubowi, w którym mieszkali wasi przodkowie. Zamieszkają w nim oni i synowie, i wnuki ich na zawsze, a mój sługa, Dawid, będzie na zawsze ich władcą.
I zawrę z nimi przymierze pokoju: będzie to wiekuiste przymierze z nimi. Osadzę ich i rozmnożę, a mój przybytek pośród nich umieszczę na stałe. Mieszkanie moje będzie pośród nich, i Ja będę ich Bogiem, a oni będą moim ludem. Ludy zaś pogańskie poznają, że Ja jestem Pan, który uświęca Izraela, gdy mój przybytek będzie wśród nich na zawsze».
Oto słowo Boże.
PSALM RESPONSORYJNY (Jr 31, 10. 11-12b. 13)
Refren: Pan nas obroni, tak jak pasterz owce.
Słuchajcie, narody, słowa Pańskiego, *
głoście je na wyspach odległych i mówcie:
«Ten, który rozproszył Izraela, znów go zgromadzi *
i będzie nad nim czuwał jak pasterz nad swym stadem».
Refren: Pan nas obroni, tak jak pasterz owce.
Pan bowiem uwolni Jakuba, *
wybawi go z rąk silniejszego od niego.
Przyjdą z weselem na szczyt Syjonu *
i rozradują się błogosławieństwem Pana.
Refren: Pan nas obroni, tak jak pasterz owce.
Wtedy dziewica rozweseli się w tańcu *
i młodzieńcy cieszyć się będą ze starcami.
Zamienię bowiem ich smutek w radość, *
pocieszę ich i rozweselę po ich troskach.
Refren: Pan nas obroni, tak jak pasterz owce.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (Ez 18, 31ac)
Aklamacja: Chwała Tobie, Słowo Boże.
Odrzućcie od siebie wszystkie grzechy
i uczyńcie sobie nowe serce i nowego ducha.
Aklamacja: Chwała Tobie, Słowo Boże.
EWANGELIA (J 11, 45-57)
Jezus umrze, aby zgromadzić rozproszone dzieci Boże
Słowa Ewangelii według Świętego Jana
Wielu spośród Żydów przybyłych do Marii, ujrzawszy to, czego Jezus dokonał, uwierzyło w Niego. Niektórzy z nich udali się do faryzeuszów i donieśli im, co Jezus uczynił.
Arcykapłani więc i faryzeusze zwołali Sanhedryn i rzekli: «Cóż zrobimy wobec tego, że ten człowiek czyni wiele znaków? Jeżeli Go tak pozostawimy, to wszyscy uwierzą w Niego, a przyjdą Rzymianie i zniszczą nasze miejsce święte i nasz naród». Wówczas jeden z nich, Kajfasz, który w owym roku był najwyższym kapłanem, rzekł do nich: «Wy nic nie rozumiecie i nie bierzecie tego pod rozwagę, że lepiej jest dla was, aby jeden człowiek umarł za lud, niżby miał zginąć cały naród».
Tego jednak nie powiedział sam od siebie, ale jako najwyższy kapłan w owym roku wypowiedział proroctwo, że Jezus ma umrzeć za naród, i nie tylko za naród, ale także po to, by rozproszone dzieci Boże zgromadzić w jedno. Tego więc dnia postanowili Go zabić.
Odtąd Jezus już nie występował otwarcie wśród Żydów, tylko odszedł stamtąd do krainy w pobliżu pustyni, do miasta zwanego Efraim, i tam przebywał ze swymi uczniami.
A była blisko Pascha żydowska. Wielu przed Paschą udawało się z tej okolicy do Jerozolimy, aby się oczyścić. Oni więc szukali Jezusa i gdy stanęli w świątyni, mówili jeden do drugiego: «Jak wam się zdaje? Czyżby nie miał przyjść na święto?»
Arcykapłani zaś i faryzeusze wydali polecenie, aby każdy, ktokolwiek będzie wiedział o miejscu Jego pobytu, doniósł o tym, by można było Go pojmać.
Oto słowo Pańskie.
KOMENTARZ
Śmierć początkiem nowego życia
Dzisiejsza Ewangelia opisuje reakcję Żydów, Wysokiej Rady, na wskrzeszenie Łazarza, kolejny cud, którego dokonuje Jezus. Wielu, widząc tak ewidentny znak, zaczyna wierzyć w Jezusa. Członkowie Wysokiej Rady patrzą na tę sytuację z innej perspektywy. Boją się Rzymian i zniszczenia świątyni, które – jak pokaże stosunkowo nieodległy czas (rok 70) – nastąpi. Z jednej strony chcą usunąć problem. Z drugiej natomiast – nie mogą zanegować ewidentnych, czytelnych znaków, których dokonuje Jezus. Podejmują decyzję o Jego zabiciu. Święty Jan tłumaczy także sens śmierci Jezusa. Jest to zbawczy akt Boga, w żaden sposób nie zależy on od ludzi. W śmierci Jezusa, Baranka Bożego, znajdzie swoje życie naród Przymierza, a także cały lud Boga, nie tylko Żydzi, ale wszyscy, którzy z wiarą zwrócą się do wywyższonego Syna Bożego. „Przez jego rany zostaliśmy uzdrowieni” (Iz 53, 5).
Panie Jezu, Baranku Boży, wydany na śmierć za grzechy moje i całego świata, dziękuję Ci za to, że Twoja śmierć na krzyżu – wyraz miłości i posłuszeństwa wobec Ojca – stała się dla mnie początkiem nowego życia. Amen.
Rozważania zaczerpnięte z Ewangelia 2024
o. Andrzej Kiejza OFMCap
Edycja Świętego Pawła
Śmierć początkiem nowego życia
Dzisiejsza Ewangelia opisuje reakcję Żydów, Wysokiej Rady, na wskrzeszenie Łazarza, kolejny cud, którego dokonuje Jezus. Wielu, widząc tak ewidentny znak, zaczyna wierzyć w Jezusa. Członkowie Wysokiej Rady patrzą na tę sytuację z innej perspektywy. Boją się Rzymian i zniszczenia świątyni, które – jak pokaże stosunkowo nieodległy czas (rok 70) – nastąpi. Z jednej strony chcą usunąć problem. Z drugiej natomiast – nie mogą zanegować ewidentnych, czytelnych znaków, których dokonuje Jezus. Podejmują decyzję o Jego zabiciu. Święty Jan tłumaczy także sens śmierci Jezusa. Jest to zbawczy akt Boga, w żaden sposób nie zależy on od ludzi. W śmierci Jezusa, Baranka Bożego, znajdzie swoje życie naród Przymierza, a także cały lud Boga, nie tylko Żydzi, ale wszyscy, którzy z wiarą zwrócą się do wywyższonego Syna Bożego. „Przez jego rany zostaliśmy uzdrowieni” (Iz 53, 5).
Panie Jezu, Baranku Boży, wydany na śmierć za grzechy moje i całego świata, dziękuję Ci za to, że Twoja śmierć na krzyżu – wyraz miłości i posłuszeństwa wobec Ojca – stała się dla mnie początkiem nowego życia. Amen.
Rozważania zaczerpnięte z Ewangelia 2024o. Andrzej Kiejza OFMCap
Edycja Świętego Pawła