PONIEDZIAŁEK XXXIV TYGODNIA ZWYKŁEGO, ROK II
PIERWSZE CZYTANIE (Ap 14, 1-3. 4b-5)
Pieśń odkupionych przez Baranka
Czytanie z Apokalipsy Świętego Jana Apostoła
Ja, Jan, ujrzałem: A oto Baranek stojący na górze Syjon, a z Nim sto czterdzieści cztery tysiące, mające imię Jego i imię Jego Ojca wypisane na czołach. I usłyszałem głos z nieba, jakby głos mnogich wód i jakby głos wielkiego gromu. A głos, który usłyszałem, brzmiał tak, jak gdyby harfiarze uderzali w swe harfy.
I śpiewają jakby pieśń nową przed tronem i przed czterema Istotami żyjącymi, i przed Starcami: a nikt tej pieśni nie mógł się nauczyć prócz stu czterdziestu czterech tysięcy – wykupionych z ziemi.
Ci Barankowi towarzyszą, dokądkolwiek idzie; ci spośród ludzi zostali wykupieni na pierwociny dla Boga i dla Baranka, a w ustach ich kłamstwa nie znaleziono: są bez zarzutu.
Oto słowo Boże.
PSALM RESPONSORYJNY (Ps 24 (23), 1b-2. 3-4b. 5-6)
Refren: Oto lud wierny, szukający Boga.
Do Pana należy ziemia i wszystko, co ją napełnia, *
świat cały i jego mieszkańcy.
Albowiem On go na morzach osadził *
i utwierdził ponad rzekami.
Refren: Oto lud wierny, szukający Boga.
Kto wstąpi na górę Pana, *
kto stanie w Jego świętym miejscu?
Człowiek rąk nieskalanych i czystego serca, *
którego dusza nie lgnęła do marności.
Refren: Oto lud wierny, szukający Boga.
On otrzyma błogosławieństwo od Pana *
i zapłatę od Boga, swego Zbawcy.
Oto pokolenie tych, którzy Go szukają, *
którzy szukają oblicza Boga Jakuba.
Refren: Oto lud wierny, szukający Boga.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (Por. Mt 24, 42a. 44)
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Czuwajcie i bądźcie gotowi,
bo o godzinie, której się nie domyślacie,
Syn Człowieczy przyjdzie.
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA (Łk 21, 1-4)
Wdowi grosz
Słowa Ewangelii według Świętego Łukasza
Gdy Jezus podniósł oczy, zobaczył, jak bogaci wrzucali swe ofiary do skarbony. Zobaczył też, jak pewna uboga wdowa wrzuciła tam dwa pieniążki, i rzekł: «Prawdziwie, powiadam wam: Ta uboga wdowa wrzuciła więcej niż wszyscy inni. Wszyscy bowiem wrzucali na ofiarę Bogu z tego, co im zbywało; ta zaś z niedostatku swego wrzuciła wszystko, co miała na utrzymanie».
Oto słowo Pańskie.
PIERWSZE CZYTANIE (Ap 14, 1-3. 4b-5)
Pieśń odkupionych przez Baranka
Czytanie z Apokalipsy Świętego Jana Apostoła
Ja, Jan, ujrzałem: A oto Baranek stojący na górze Syjon, a z Nim sto czterdzieści cztery tysiące, mające imię Jego i imię Jego Ojca wypisane na czołach. I usłyszałem głos z nieba, jakby głos mnogich wód i jakby głos wielkiego gromu. A głos, który usłyszałem, brzmiał tak, jak gdyby harfiarze uderzali w swe harfy.
I śpiewają jakby pieśń nową przed tronem i przed czterema Istotami żyjącymi, i przed Starcami: a nikt tej pieśni nie mógł się nauczyć prócz stu czterdziestu czterech tysięcy – wykupionych z ziemi.
Ci Barankowi towarzyszą, dokądkolwiek idzie; ci spośród ludzi zostali wykupieni na pierwociny dla Boga i dla Baranka, a w ustach ich kłamstwa nie znaleziono: są bez zarzutu.
Oto słowo Boże.
PSALM RESPONSORYJNY (Ps 24 (23), 1b-2. 3-4b. 5-6)
Refren: Oto lud wierny, szukający Boga.
Do Pana należy ziemia i wszystko, co ją napełnia, *
świat cały i jego mieszkańcy.
Albowiem On go na morzach osadził *
i utwierdził ponad rzekami.
Refren: Oto lud wierny, szukający Boga.
Kto wstąpi na górę Pana, *
kto stanie w Jego świętym miejscu?
Człowiek rąk nieskalanych i czystego serca, *
którego dusza nie lgnęła do marności.
Refren: Oto lud wierny, szukający Boga.
On otrzyma błogosławieństwo od Pana *
i zapłatę od Boga, swego Zbawcy.
Oto pokolenie tych, którzy Go szukają, *
którzy szukają oblicza Boga Jakuba.
Refren: Oto lud wierny, szukający Boga.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (Por. Mt 24, 42a. 44)
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Czuwajcie i bądźcie gotowi,
bo o godzinie, której się nie domyślacie,
Syn Człowieczy przyjdzie.
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA (Łk 21, 1-4)
Wdowi grosz
Słowa Ewangelii według Świętego Łukasza
Gdy Jezus podniósł oczy, zobaczył, jak bogaci wrzucali swe ofiary do skarbony. Zobaczył też, jak pewna uboga wdowa wrzuciła tam dwa pieniążki, i rzekł: «Prawdziwie, powiadam wam: Ta uboga wdowa wrzuciła więcej niż wszyscy inni. Wszyscy bowiem wrzucali na ofiarę Bogu z tego, co im zbywało; ta zaś z niedostatku swego wrzuciła wszystko, co miała na utrzymanie».
Oto słowo Pańskie.
KOMENTARZ
Ofiara miła Bogu
Uboga wdowa złożyła w świątyni drobną ofiarę, a doczekała się pochwały ze strony Jezusa: „ona ze swego ubóstwa wrzuciła wszystko, co miała na utrzymanie”. Musiała ufać Bogu, że zatroszczy się o nią. Nie znamy dalszej historii tej kobiety, ale możemy domyślać się, że skoro zauważył ją Syn Człowieczy i docenił jej ofiarę, to nie opuściło jej błogosławieństwo Boże. Warto postawić sobie pytanie o sens podobnej ofiary. Bogu niepotrzebne są ani ofiary składane według starego porządku Prawa, ani ofiary pieniężne. Prorocy niejednokrotnie potępiali ofiary Izraelitów, za którymi nie szło ich dobre życie, nawrócenie albo wewnętrzna postawa pokory i czci wobec Boga. To ofiary próżne, które gniewają Boga znającego ludzkie serca. Ofiara miła Bogu to taka, która płynie ze szczerej postawy człowieka. Taka, przez którą uznajemy, że Bóg ma prawo do naszego życia, a my ze swej strony jesteśmy gotowi dla Niego do poświęceń.
Panie Jezu, dla Ciebie najmilszą ofiarą jest dobre, skruszone, nawrócone serce. Taką ofiarę pragnę Ci złożyć z tego, co mam i na co mnie teraz stać. Przyjmij tę ofiarę z miłością. Amen.
Rozważania zaczerpnięte z Ewangelia 2024
o. Andrzej Kiejza OFMCap
Edycja Świętego Pawła
Ofiara miła Bogu
Uboga wdowa złożyła w świątyni drobną ofiarę, a doczekała się pochwały ze strony Jezusa: „ona ze swego ubóstwa wrzuciła wszystko, co miała na utrzymanie”. Musiała ufać Bogu, że zatroszczy się o nią. Nie znamy dalszej historii tej kobiety, ale możemy domyślać się, że skoro zauważył ją Syn Człowieczy i docenił jej ofiarę, to nie opuściło jej błogosławieństwo Boże. Warto postawić sobie pytanie o sens podobnej ofiary. Bogu niepotrzebne są ani ofiary składane według starego porządku Prawa, ani ofiary pieniężne. Prorocy niejednokrotnie potępiali ofiary Izraelitów, za którymi nie szło ich dobre życie, nawrócenie albo wewnętrzna postawa pokory i czci wobec Boga. To ofiary próżne, które gniewają Boga znającego ludzkie serca. Ofiara miła Bogu to taka, która płynie ze szczerej postawy człowieka. Taka, przez którą uznajemy, że Bóg ma prawo do naszego życia, a my ze swej strony jesteśmy gotowi dla Niego do poświęceń.
Panie Jezu, dla Ciebie najmilszą ofiarą jest dobre, skruszone, nawrócone serce. Taką ofiarę pragnę Ci złożyć z tego, co mam i na co mnie teraz stać. Przyjmij tę ofiarę z miłością. Amen.
Rozważania zaczerpnięte z Ewangelia 2024o. Andrzej Kiejza OFMCap
Edycja Świętego Pawła