PIĄTEK XXXIV TYGODNIA ZWYKŁEGO, ROK I
PIERWSZE CZYTANIE (Dn 7, 2-14)
Wieczne panowanie Syna Człowieczego
Czytanie z Księgi proroka Daniela
Ja, Daniel, ujrzałem w swoich wizjach nocnych: Oto cztery wichry z nieba wzburzyły wielkie morze. Cztery ogromne bestie wyszły z morza, a jedna różniła się od drugiej. Pierwsza podobna była do lwa i miała skrzydła orle. Patrzyłem, a oto wyrwano jej skrzydła, ją zaś samą uniesiono w górę i postawiono jak człowieka na dwu nogach, dając jej ludzkie serce.
I oto druga bestia, zupełnie inna, podobna do niedźwiedzia, z jednej strony podparta, a trzy żebra miała w paszczy między zębami. Mówiono do niej: Podnieś się! Pożeraj wiele mięsa! Potem patrzyłem, a oto inna bestia podobna do pantery, mająca na grzbiecie cztery ptasie skrzydła. Bestia ta miała cztery głowy; jej to powierzono władzę.
Dalej ujrzałem w moich nocnych wizjach: Oto czwarta bestia, okropna i przerażająca, o nadzwyczajnej sile. Miała wielkie zęby z żelaza i miedziane pazury; pożerała i kruszyła, depcąc nogami to, co pozostawało. Różniła się od wszystkich poprzednich bestii i miała dziesięć rogów. Gdy przypatrywałem się rogom, oto inny mały róg wyrósł między nimi i trzy spośród pierwszych rogów zostały przed nim wyrwane. Miał on oczy podobne do ludzkich oczu i usta, które mówiły wielkie rzeczy.
Patrzyłem, aż postawiono trony, a Przedwieczny zajął miejsce. Szata Jego była biała jak śnieg, a włosy na Jego głowie jakby z czystej wełny. Tron Jego był z ognistych płomieni, jego koła z płonącego ognia. Strumień ognia się rozlewał i wypływał od Niego. Tysiąc tysięcy służyło Mu, a dziesięć tysięcy razy dziesięć tysięcy stało przed Nim. Sąd zasiadł i otwarto księgi. Z powodu hałasu wielkich słów, jakie wypowiadał róg, patrzyłem, aż oto zabito bestię; ciało jej uległo zniszczeniu i wydano je na spalenie. Także innym bestiom odebrano władzę, ale ustalono okres trwania ich życia do czasu oznaczonego.
Patrzyłem w nocnych widzeniach: a oto na obłokach nieba przybywa jakby Syn Człowieczy. Podchodzi do Przedwiecznego i wprowadzają Go przed Niego. Powierzono Mu panowanie, chwałę i władzę królewską, a służyły Mu wszystkie narody, ludy i języki. Panowanie Jego jest wiecznym panowaniem, które nie przeminie, a Jego królestwo nie ulegnie zagładzie.
Oto słowo Boże.
PSALM RESPONSORYJNY (Dn 3, 75a i 76a i 77a i 78a. 79a i 80a i 81)
Refren: Chwalcie na wieki najwyższego Pana.
Błogosławcie Pana, góry i pagórki, *
błogosławcie Pana, wszelkie rośliny na ziemi.
Błogosławcie Pana, źródła wodne, *
błogosławcie Pana, morza i rzeki.
Refren: Chwalcie na wieki najwyższego Pana.
Błogosławcie Pana, wieloryby i morskie stworzenia, *
błogosławcie Pana, wszelkie ptaki powietrzne.
Błogosławcie Pana, dzikie zwierzęta i trzody, *
chwalcie Go i wywyższajcie na wieki.
Refren: Chwalcie na wieki najwyższego Pana.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (Łk 21, 28bc)
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Nabierzcie ducha i podnieście głowy,
ponieważ zbliża się wasze odkupienie.
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA (Łk 21, 29-33)
Przypowieść o drzewie figowym
Słowa Ewangelii według Świętego Łukasza
Jezus opowiedział swoim uczniom przypowieść: «Spójrzcie na figowiec i na wszystkie drzewa. Gdy widzicie, że wypuszczają pąki, sami poznajecie, że już blisko jest lato. Tak i wy, gdy ujrzycie te wszystkie wydarzenia, wiedzcie, iż blisko jest królestwo Boże. Zaprawdę, powiadam wam: Nie przeminie to pokolenie, aż się wszystko stanie.
Niebo i ziemia przeminą, ale moje słowa nie przeminą».
Oto słowo Pańskie.
PIERWSZE CZYTANIE (Dn 7, 2-14)
Wieczne panowanie Syna Człowieczego
Czytanie z Księgi proroka Daniela
Ja, Daniel, ujrzałem w swoich wizjach nocnych: Oto cztery wichry z nieba wzburzyły wielkie morze. Cztery ogromne bestie wyszły z morza, a jedna różniła się od drugiej. Pierwsza podobna była do lwa i miała skrzydła orle. Patrzyłem, a oto wyrwano jej skrzydła, ją zaś samą uniesiono w górę i postawiono jak człowieka na dwu nogach, dając jej ludzkie serce.
I oto druga bestia, zupełnie inna, podobna do niedźwiedzia, z jednej strony podparta, a trzy żebra miała w paszczy między zębami. Mówiono do niej: Podnieś się! Pożeraj wiele mięsa! Potem patrzyłem, a oto inna bestia podobna do pantery, mająca na grzbiecie cztery ptasie skrzydła. Bestia ta miała cztery głowy; jej to powierzono władzę.
Dalej ujrzałem w moich nocnych wizjach: Oto czwarta bestia, okropna i przerażająca, o nadzwyczajnej sile. Miała wielkie zęby z żelaza i miedziane pazury; pożerała i kruszyła, depcąc nogami to, co pozostawało. Różniła się od wszystkich poprzednich bestii i miała dziesięć rogów. Gdy przypatrywałem się rogom, oto inny mały róg wyrósł między nimi i trzy spośród pierwszych rogów zostały przed nim wyrwane. Miał on oczy podobne do ludzkich oczu i usta, które mówiły wielkie rzeczy.
Patrzyłem, aż postawiono trony, a Przedwieczny zajął miejsce. Szata Jego była biała jak śnieg, a włosy na Jego głowie jakby z czystej wełny. Tron Jego był z ognistych płomieni, jego koła z płonącego ognia. Strumień ognia się rozlewał i wypływał od Niego. Tysiąc tysięcy służyło Mu, a dziesięć tysięcy razy dziesięć tysięcy stało przed Nim. Sąd zasiadł i otwarto księgi. Z powodu hałasu wielkich słów, jakie wypowiadał róg, patrzyłem, aż oto zabito bestię; ciało jej uległo zniszczeniu i wydano je na spalenie. Także innym bestiom odebrano władzę, ale ustalono okres trwania ich życia do czasu oznaczonego.
Patrzyłem w nocnych widzeniach: a oto na obłokach nieba przybywa jakby Syn Człowieczy. Podchodzi do Przedwiecznego i wprowadzają Go przed Niego. Powierzono Mu panowanie, chwałę i władzę królewską, a służyły Mu wszystkie narody, ludy i języki. Panowanie Jego jest wiecznym panowaniem, które nie przeminie, a Jego królestwo nie ulegnie zagładzie.
Oto słowo Boże.
PSALM RESPONSORYJNY (Dn 3, 75a i 76a i 77a i 78a. 79a i 80a i 81)
Refren: Chwalcie na wieki najwyższego Pana.
Błogosławcie Pana, góry i pagórki, *
błogosławcie Pana, wszelkie rośliny na ziemi.
Błogosławcie Pana, źródła wodne, *
błogosławcie Pana, morza i rzeki.
Refren: Chwalcie na wieki najwyższego Pana.
Błogosławcie Pana, wieloryby i morskie stworzenia, *
błogosławcie Pana, wszelkie ptaki powietrzne.
Błogosławcie Pana, dzikie zwierzęta i trzody, *
chwalcie Go i wywyższajcie na wieki.
Refren: Chwalcie na wieki najwyższego Pana.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (Łk 21, 28bc)
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Nabierzcie ducha i podnieście głowy,
ponieważ zbliża się wasze odkupienie.
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA (Łk 21, 29-33)
Przypowieść o drzewie figowym
Słowa Ewangelii według Świętego Łukasza
Jezus opowiedział swoim uczniom przypowieść: «Spójrzcie na figowiec i na wszystkie drzewa. Gdy widzicie, że wypuszczają pąki, sami poznajecie, że już blisko jest lato. Tak i wy, gdy ujrzycie te wszystkie wydarzenia, wiedzcie, iż blisko jest królestwo Boże. Zaprawdę, powiadam wam: Nie przeminie to pokolenie, aż się wszystko stanie.
Niebo i ziemia przeminą, ale moje słowa nie przeminą».
Oto słowo Pańskie.
KOMENTARZ
Musimy wydać owoc
Co Jezus miał na myśli, mówiąc: Tak też i wy, gdy zobaczycie, że to się dzieje, wiedzcie, że królestwo Boże jest już blisko? Nasze pierwsze skojarzenia mogą dotyczyć takich wydarzeń, jak: wojny, katastrofy naturalne, klęski głodu, epidemie. Dlaczego więc Jezus posługuje się naturalnym obrazem pąków na drzewie wiosną? Apokaliptyczne znaki nie wyglądają jak upragnione zawiązki owoców. A może dzisiejsza Ewangelia jest zaproszeniem nas, abyśmy w świecie, w którym jest tak wiele okrucieństwa, dojrzeli okruchy dobra? Jezus powiedział do nas, abyśmy trwając w Nim, przynosili obfity owoc (por. J 15, 5), więc może tymi pączkami dobra mamy być my sami? Niewielkimi i delikatnymi, łatwymi do przemarznięcia i zniszczenia, ale jednak pełnymi Bożego życia i tak potrzebnymi drzewu jak my wspólnocie, którą jest Kościół.
Panie Jezu, zapraszasz mnie nieustannie do czynienia dobra. Ucz mnie być wrażliwym na dostrzeżenie małych jak pączki na drzewie dobrych uczynków moich braci i sióstr. Amen.
Rozważania zaczerpnięte z Ewangelia 2023
ks. Cyprian Kostrzewa SSP
Edycja Świętego Pawła
Musimy wydać owoc
Co Jezus miał na myśli, mówiąc: Tak też i wy, gdy zobaczycie, że to się dzieje, wiedzcie, że królestwo Boże jest już blisko? Nasze pierwsze skojarzenia mogą dotyczyć takich wydarzeń, jak: wojny, katastrofy naturalne, klęski głodu, epidemie. Dlaczego więc Jezus posługuje się naturalnym obrazem pąków na drzewie wiosną? Apokaliptyczne znaki nie wyglądają jak upragnione zawiązki owoców. A może dzisiejsza Ewangelia jest zaproszeniem nas, abyśmy w świecie, w którym jest tak wiele okrucieństwa, dojrzeli okruchy dobra? Jezus powiedział do nas, abyśmy trwając w Nim, przynosili obfity owoc (por. J 15, 5), więc może tymi pączkami dobra mamy być my sami? Niewielkimi i delikatnymi, łatwymi do przemarznięcia i zniszczenia, ale jednak pełnymi Bożego życia i tak potrzebnymi drzewu jak my wspólnocie, którą jest Kościół.
Panie Jezu, zapraszasz mnie nieustannie do czynienia dobra. Ucz mnie być wrażliwym na dostrzeżenie małych jak pączki na drzewie dobrych uczynków moich braci i sióstr. Amen.
Rozważania zaczerpnięte z Ewangelia 2023ks. Cyprian Kostrzewa SSP
Edycja Świętego Pawła