ŚW. ANDRZEJA APOSTOŁA - ŚWIĘTO
PIERWSZE CZYTANIE (Iz 49, 1-6)
Ustanowię cię światłością dla pogan
Czytanie z Księgi proroka Izajasza
Posłuchajcie mnie, wyspy! Ludy najdalsze, uważajcie! Powołał mnie Pan już z łona mej matki, od jej wnętrzności wspomniał moje imię. Ostrym mieczem uczynił me usta, w cieniu swej ręki mnie ukrył. Uczynił ze mnie strzałę zaostrzoną, utaił mnie w swoim kołczanie.
I rzekł mi: «Ty jesteś Sługą moim, Izraelu, w tobie się rozsławię». Ja zaś mówiłem: «Próżno się trudziłem, na darmo i na nic zużyłem me siły. Lecz moje prawo jest u Pana i moja nagroda u Boga mego». Wsławiłem się w oczach Pana, Bóg mój stał się moją siłą.
A teraz przemówił Pan, który mnie ukształtował od urodzenia na swego Sługę, bym nawrócił do Niego Jakuba i zgromadził Mu Izraela. A mówił: «To zbyt mało, iż jesteś Mi Sługą dla podźwignięcia pokoleń Jakuba i sprowadzenia ocalałych z Izraela! Ustanowię cię światłością dla pogan, aby moje zbawienie dotarło aż do krańców ziemi».
Oto słowo Boże.
PSALM RESPONSORYJNY (Ps 19, 2-3. 4-5ab)
Refren: Po całej ziemi ich głos się rozchodzi.
Niebiosa głoszą chwałę Boga, *
dzieło rąk Jego obwieszcza nieboskłon.
Dzień opowiada dniowi, *
noc nocy wiadomość przekazuje.
Refren: Po całej ziemi ich głos się rozchodzi.
Nie są to słowa ani nie jest to mowa, *
których by dźwięku nie usłyszano.
Ich głos się rozchodzi po całej ziemi, *
ich słowa aż po krańce świata.
Refren: Po całej ziemi ich głos się rozchodzi.
DRUGIE CZYTANIE (Rz 10, 9-18)
Wiara rodzi się z tego, co się słyszy,
Tym zaś, co się słyszy, jest słowo Chrystusa
Czytanie z Listu Świętego Pawła Apostoła do Rzymian
Jeżeli ustami swoimi wyznasz, że Jezus jest Panem, i w sercu swoim uwierzysz, że Bóg Go wskrzesił z martwych – osiągniesz zbawienie. Bo sercem przyjęta wiara prowadzi do sprawiedliwości, a wyznawanie jej ustami – do zbawienia. Wszak mówi Pismo: «Żaden, kto wierzy w Niego, nie będzie zawstydzony».
Nie ma już różnicy między Żydem a Grekiem. Jeden jest bowiem Pan wszystkich. On to rozdziela swe bogactwa wszystkim, którzy Go wzywają. Albowiem «każdy, kto wezwie imienia Pańskiego, będzie zbawiony».
Jakże więc mieli wzywać Tego, w którego nie uwierzyli? Jakże mieli uwierzyć w Tego, którego nie słyszeli? Jakże mieli usłyszeć, gdy im nikt nie głosił? Jakże mogliby im głosić, jeśliby nie zostali posłani? Jak to jest napisane: «Jak piękne stopy tych, którzy zwiastują dobrą nowinę!».
Ale nie wszyscy dali posłuch Ewangelii. Izajasz bowiem mówi: «Panie, któż uwierzył temu, co od nas posłyszał?». Przeto wiara rodzi się z tego, co się słyszy, tym zaś, co się słyszy, jest słowo Chrystusa.
Pytam więc: Czy może nie słyszeli? Ależ tak: «Po całej ziemi rozszedł się ich głos, aż na krańce świata ich słowa».
Oto słowo Boże.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (Mt 4,19)
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Pójdźcie za Mną,
a uczynię was rybakami ludzi.
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA (Mt 4, 18-22)
Zostawiwszy sieci, poszli za Nim
Słowa Ewangelii według Świętego Mateusza.
Przechodząc obok Jeziora Galilejskiego, Jezus ujrzał dwóch braci: Szymona, zwanego Piotrem, i brata jego, Andrzeja, jak zarzucali sieć w jezioro; byli bowiem rybakami. I rzekł do nich: «Pójdźcie za Mną, a uczynię was rybakami ludzi». Oni natychmiast, zostawiwszy sieci, poszli za Nim. A idąc stamtąd dalej, ujrzał innych dwóch braci: Jakuba, syna Zebedeusza, i brata jego, Jana, jak z ojcem swym Zebedeuszem naprawiali w łodzi swe sieci. Ich też powołał. A oni natychmiast zostawili łódź i ojca i poszli za Nim.
Oto słowo Pańskie.
PIERWSZE CZYTANIE (Iz 49, 1-6)
Ustanowię cię światłością dla pogan
Czytanie z Księgi proroka Izajasza
Posłuchajcie mnie, wyspy! Ludy najdalsze, uważajcie! Powołał mnie Pan już z łona mej matki, od jej wnętrzności wspomniał moje imię. Ostrym mieczem uczynił me usta, w cieniu swej ręki mnie ukrył. Uczynił ze mnie strzałę zaostrzoną, utaił mnie w swoim kołczanie.
I rzekł mi: «Ty jesteś Sługą moim, Izraelu, w tobie się rozsławię». Ja zaś mówiłem: «Próżno się trudziłem, na darmo i na nic zużyłem me siły. Lecz moje prawo jest u Pana i moja nagroda u Boga mego». Wsławiłem się w oczach Pana, Bóg mój stał się moją siłą.
A teraz przemówił Pan, który mnie ukształtował od urodzenia na swego Sługę, bym nawrócił do Niego Jakuba i zgromadził Mu Izraela. A mówił: «To zbyt mało, iż jesteś Mi Sługą dla podźwignięcia pokoleń Jakuba i sprowadzenia ocalałych z Izraela! Ustanowię cię światłością dla pogan, aby moje zbawienie dotarło aż do krańców ziemi».
Oto słowo Boże.
PSALM RESPONSORYJNY (Ps 19, 2-3. 4-5ab)
Refren: Po całej ziemi ich głos się rozchodzi.
Niebiosa głoszą chwałę Boga, *
dzieło rąk Jego obwieszcza nieboskłon.
Dzień opowiada dniowi, *
noc nocy wiadomość przekazuje.
Refren: Po całej ziemi ich głos się rozchodzi.
Nie są to słowa ani nie jest to mowa, *
których by dźwięku nie usłyszano.
Ich głos się rozchodzi po całej ziemi, *
ich słowa aż po krańce świata.
Refren: Po całej ziemi ich głos się rozchodzi.
DRUGIE CZYTANIE (Rz 10, 9-18)
Wiara rodzi się z tego, co się słyszy,
Tym zaś, co się słyszy, jest słowo Chrystusa
Czytanie z Listu Świętego Pawła Apostoła do Rzymian
Jeżeli ustami swoimi wyznasz, że Jezus jest Panem, i w sercu swoim uwierzysz, że Bóg Go wskrzesił z martwych – osiągniesz zbawienie. Bo sercem przyjęta wiara prowadzi do sprawiedliwości, a wyznawanie jej ustami – do zbawienia. Wszak mówi Pismo: «Żaden, kto wierzy w Niego, nie będzie zawstydzony».
Nie ma już różnicy między Żydem a Grekiem. Jeden jest bowiem Pan wszystkich. On to rozdziela swe bogactwa wszystkim, którzy Go wzywają. Albowiem «każdy, kto wezwie imienia Pańskiego, będzie zbawiony».
Jakże więc mieli wzywać Tego, w którego nie uwierzyli? Jakże mieli uwierzyć w Tego, którego nie słyszeli? Jakże mieli usłyszeć, gdy im nikt nie głosił? Jakże mogliby im głosić, jeśliby nie zostali posłani? Jak to jest napisane: «Jak piękne stopy tych, którzy zwiastują dobrą nowinę!».
Ale nie wszyscy dali posłuch Ewangelii. Izajasz bowiem mówi: «Panie, któż uwierzył temu, co od nas posłyszał?». Przeto wiara rodzi się z tego, co się słyszy, tym zaś, co się słyszy, jest słowo Chrystusa.
Pytam więc: Czy może nie słyszeli? Ależ tak: «Po całej ziemi rozszedł się ich głos, aż na krańce świata ich słowa».
Oto słowo Boże.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (Mt 4,19)
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Pójdźcie za Mną,
a uczynię was rybakami ludzi.
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA (Mt 4, 18-22)
Zostawiwszy sieci, poszli za Nim
Słowa Ewangelii według Świętego Mateusza.
Przechodząc obok Jeziora Galilejskiego, Jezus ujrzał dwóch braci: Szymona, zwanego Piotrem, i brata jego, Andrzeja, jak zarzucali sieć w jezioro; byli bowiem rybakami. I rzekł do nich: «Pójdźcie za Mną, a uczynię was rybakami ludzi». Oni natychmiast, zostawiwszy sieci, poszli za Nim. A idąc stamtąd dalej, ujrzał innych dwóch braci: Jakuba, syna Zebedeusza, i brata jego, Jana, jak z ojcem swym Zebedeuszem naprawiali w łodzi swe sieci. Ich też powołał. A oni natychmiast zostawili łódź i ojca i poszli za Nim.
Oto słowo Pańskie.
KOMENTARZ
Cel powołania apostołów
Święty Andrzej Apostoł to jeden z pierwszych powołanych przez Jezusa uczniów. Według Ewangelii św. Jana on i jeszcze jeden, niewymieniony z imienia uczeń, jako pierwsi poszli za Jezusem. Andrzej szybko rozpoznał w Nim Mesjasza i następnego dnia przyprowadził swojego brata – Szymona Piotra. To jest jedna z cech Andrzeja – przyprowadzał ludzi do Jezusa. Tak było w przypadku Piotra, potem chłopca z pięcioma chlebami jęczmiennymi i dwoma rybami, które – cudownie rozmnożone – nasyciły cały tłum ludzi (J 6, 9nn). Tak też było w przypadku Greków, którzy byli w Jerozolimie i chcieli zobaczyć Jezusa (J 12, 20-22). Dzisiejsza perykopa ukazuje cel powołania apostołów. Jezus mówi: „sprawię, że będziecie łowić ludzi”. Misją Jego uczniów jest prowadzenie ludzi do wiary przez głoszenie Ewangelii i posługę sakramentów. Łowić ludzi znaczy wydobywać ich z otchłani zła, grzechu, niewiary i wprowadzać w światło działania łaski Chrystusa. Dzisiejszy patron dobrze wywiązał się z tego zadania.
Święty Andrzeju, bądź moim orędownikiem przed Panem. Niech Twoje wstawiennictwo przybliża mnie do Jezusa, abym sycił się Jego Chlebem, przez który daje mi życie wieczne. Amen.
Rozważania zaczerpnięte z Ewangelia 2024
o. Andrzej Kiejza OFMCap
Edycja Świętego Pawła
Cel powołania apostołów
Święty Andrzej Apostoł to jeden z pierwszych powołanych przez Jezusa uczniów. Według Ewangelii św. Jana on i jeszcze jeden, niewymieniony z imienia uczeń, jako pierwsi poszli za Jezusem. Andrzej szybko rozpoznał w Nim Mesjasza i następnego dnia przyprowadził swojego brata – Szymona Piotra. To jest jedna z cech Andrzeja – przyprowadzał ludzi do Jezusa. Tak było w przypadku Piotra, potem chłopca z pięcioma chlebami jęczmiennymi i dwoma rybami, które – cudownie rozmnożone – nasyciły cały tłum ludzi (J 6, 9nn). Tak też było w przypadku Greków, którzy byli w Jerozolimie i chcieli zobaczyć Jezusa (J 12, 20-22). Dzisiejsza perykopa ukazuje cel powołania apostołów. Jezus mówi: „sprawię, że będziecie łowić ludzi”. Misją Jego uczniów jest prowadzenie ludzi do wiary przez głoszenie Ewangelii i posługę sakramentów. Łowić ludzi znaczy wydobywać ich z otchłani zła, grzechu, niewiary i wprowadzać w światło działania łaski Chrystusa. Dzisiejszy patron dobrze wywiązał się z tego zadania.
Święty Andrzeju, bądź moim orędownikiem przed Panem. Niech Twoje wstawiennictwo przybliża mnie do Jezusa, abym sycił się Jego Chlebem, przez który daje mi życie wieczne. Amen.
Rozważania zaczerpnięte z Ewangelia 2024o. Andrzej Kiejza OFMCap
Edycja Świętego Pawła