Jezus przyszedł do swego rodzinnego miasta. A towarzyszyli Mu Jego uczniowie. Gdy nadszedł szabat, zaczął nauczać w synagodze. A wielu, przysłuchując się, pytało ze zdziwieniem: „Skąd On to ma? I co za mądrość, która Mu jest dana? I takie cuda dzieją się przez Jego ręce. Czy nie jest to cieśla, syn Maryi, a brat Jakuba, Józefa, Judy i Szymona? Czyż nie żyją tu u nas także Jego siostry?” I powątpiewali o Nim. A Jezus mówił im: „Tylko w swojej ojczyźnie, wśród swoich krewnych i w swoim domu może być prorok tak lekceważony”. I nie mógł tam zdziałać żadnego cudu, jedynie na kilku chorych położył ręce i uzdrowił ich. Dziwił się też ich niedowiarstwu. Potem obchodził okoliczne wsie i nauczał (Mk 6,1-6).

* 

Gdyby Jezus był tylko zwykłym nauczycielem … nasza wiara byłaby próżna. Niestety wielu ludzi nie chce dostrzec w Nim czegoś więcej, jego mesjańskiej godności. My jednak, którzy poznaliśmy miłość Boga wiemy, że Jezus jest Panem, Mesjaszem, Bogiem, Księciem Pokoju, Zbawicielem… 

Człowiek w swoim zakłamaniu i poranieniu czasami nie potrafi dostrzec Boga tam gdzie On jest naprawdę. Potrafi nazywać złym to co Boże, a dobrem to co wprost jest odrzuceniem prawdziwego Boga. Faryzeusze, którzy mieli rozpoznać Mesjasza oskarżają Go o działanie mocą złego ducha … obyśmy my nie podpisywali się pod tymi kłamstwami. 

tw