XX NIEDZIELA ZWYKŁA

Jezus podążył w strony Tyru i Sydonu. A oto kobieta kananejska, wyszedłszy z tamtych okolic, wołała: „Ulituj się nade mną, Panie, Synu Dawida! Moja córka jest ciężko dręczona przez złego ducha”. Lecz On nie odezwał się do niej ani słowem. Na to zbliżyli się do Niego uczniowie i prosili: „Odpraw ją, bo krzyczy za nami”. Lecz On odpowiedział: „Jestem posłany tylko do owiec, które poginęły z domu Izraela”. A ona przyszła, upadła przed Nim i prosiła: „Panie, dopomóż mi”. On jednak odparł: „Niedobrze jest zabrać chleb dzieciom i rzucić psom”. A ona odrzekła: „Tak, Panie, lecz i szczenięta jedzą z okruszyn, które spadają ze stołu ich panów”. Wtedy Jezus jej odpowiedział: „O niewiasto, wielka jest twoja wiara; niech ci się stanie, jak chcesz”. Od tej chwili jej córka została uzdrowiona (Mt 15,21-28).

*

Jezus jest Prawdą, Drogą i Życiem. Prawdą bo On wie jak nas uzdrowić, Drogą bo wskazuje nam środki do osiągnięcia celu naszego życia na ziemi i jest Życiem, które daje komu chce i jak chce. Dla Niego nie liczą się ani urodzenie, ani narodowość, ani wykształcenie – do serca Jezusa dostaje się każdy kto wierzy, że jest On Synem Bożym. Kananejka wykazała się taką wiarą w moc Pana, a my…

Mimo pozornie szorstkiego przyjęcia przez Jezusa kobiety kananejskiej, poprzez cud uzdrowienia jej córki, pokazuje On, że łaska nie ma granic i przeznaczona jest każdemu kto wierzy. Wiara, rozumiana jako zaufanie do konkretnej osoby, jest podstawą naszego uzdrowienia i odkupienia. Kto wierzy, że Jezus jest Synem Bożym już jest zbawiony. Chodzi jednak o wiarę autentyczną, żywą – nie pozorną, zewnętrzną i tylko na pokaz.