XVII NIEDZIELA ZWYKŁ

Jezus opowiedział tłumom taką przypowieść: „Królestwo niebieskie podobne jest do skarbu ukrytego w roli. Znalazł go pewien człowiek i ukrył ponownie. Uradowany poszedł, sprzedał wszystko, co miał, i kupił tę rolę.

Dalej, podobne jest królestwo niebieskie do kupca, poszukującego pięknych pereł. Gdy znalazł jedną drogocenną perłę, poszedł, sprzedał wszystko, co miał, i kupił ją”.

„Dalej, podobne jest królestwo niebieskie do sieci, zarzuconej w morze i zagarniającej ryby wszelkiego rodzaju. Gdy się napełniła, wyciągnęli ją na brzeg i usiadłszy, dobre zebrali w naczynia, a złe odrzucili. Tak będzie przy końcu świata: wyjdą aniołowie, wyłączą złych spośród sprawiedliwych i wrzucą w piec rozpalony; tam będzie płacz i zgrzytanie zębów.

Zrozumieliście to wszystko?” Odpowiedzieli Mu: „Tak jest”. A On rzekł do nich: „Dlatego każdy uczony w Piśmie, który stal się uczniem królestwa niebieskiego, podobny jest do ojca rodziny, który ze swego skarbca wydobywa rzeczy nowe i stare”.A

*

Królestwo Boże jest niczym najcenniejszy skarb, w jego poszukiwaniu powinniśmy być skłonni przemierzyć wielkie odległości. Aby pochwalić się tym skarbem powinniśmy odwiedzić każdy kraniec świata. Dziś świat jest zagubiony, my ze skarbem wiary w Jezusa Chrystusa jesteśmy wezwani by pomóc mu odnaleźć źródło życia.

Królestwo Boże jest niczym perła, za którą można by oddać każde pieniądze. Podobnie ma się sprawa z życiem konsekrowanym – to nic innego jak odkrycie Boga i zostawienie dla Niego wszystkiego. Nie liczy się wtedy to co się zostawia, z czego się rezygnuje – liczy się to co się znajduje. W tym kontekście życie konsekrowane będzie dla świata zawsze znakiem, że Bóg istnieje i jest Miłością.