CZWARTEK XIX TYGODNIA ZWYKŁEGO, ROK I
PIERWSZE CZYTANIE (Joz 3, 7-10a. 11. 13-17)
Przejście przez Jordan
Czytanie z Księgi Jozuego
Pan oznajmił Jozuemu: «Dziś zacznę wywyższać cię w oczach całego Izraela, aby poznano, że jak byłem z Mojżeszem, tak będę i z tobą. Ty zaś dasz następujące polecenie kapłanom niosącym Arkę Przymierza: Skoro dojdziecie do brzegu wód Jordanu, w Jordanie się zatrzymajcie».
Następnie Jozue zwrócił się do Izraelitów: «Przybliżcie się i słuchajcie słów Pana, Boga waszego. Po tym poznacie, rzekł Jozue, że Bóg żywy jest pośród was i że wypędzi z pewnością przed wami Kananejczyków. Oto Arka Przymierza Pana całej ziemi przejdzie przed wami Jordan. Skoro tylko stopy kapłanów niosących Arkę Pana, Boga całej ziemi, staną w wodzie Jordanu, oddzielą się wody Jordanu płynące z góry i staną jak jeden wał».
Gdy więc lud wyruszył ze swoich namiotów, by przeprawić się przez Jordan, kapłani niosący Arkę Przymierza szli na czele ludu. Zaledwie niosący arkę przyszli nad Jordan, a nogi kapłanów niosących arkę zanurzyły się w wodzie przybrzeżnej – Jordan bowiem wezbrał aż po brzegi przez cały czas żniwa – zatrzymały się wody płynące z góry i utworzyły jakby jeden wał na znacznej przestrzeni od miasta Adam leżącego w pobliżu Sartan, podczas gdy wody spływające do morza Araby, czyli Morza Słonego, oddzieliły się zupełnie, a lud przechodził naprzeciw Jerycha. Kapłani niosący Arkę Przymierza Pańskiego stali mocno na suchym łożysku w środku Jordanu, a tymczasem cały Izrael szedł po suchej ziemi, aż wreszcie cały naród skończył przeprawę przez Jordan.
Oto słowo Boże.
PSALM RESPONSORYJNY (Ps 114 (113A), 1b-2. 3-4. 5-6)
Refren: Śpiewajmy Panu, który moc okazał.
Albo: Alleluja.
Gdy Izrael wychodził z Egiptu, *
dom Jakuba od ludu obcego,
przybytkiem Jego stał się Juda, *
Izrael Jego królestwem.
Refren: Śpiewajmy Panu, który moc okazał.
Morze to ujrzało i uciekło, *
Jordan swój bieg odwrócił.
Góry skakały jak barany, *
pagórki niby jagnięta.
Refren: Śpiewajmy Panu, który moc okazał.
Cóż ci jest, morze, że uciekasz? *
Czemu bieg swój odwracasz, Jordanie?
Góry, czemu skaczecie jak barany *
i niby jagnięta, pagórki?
Refren: Śpiewajmy Panu, który moc okazał.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (Ps 119 (118), 135)
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Okaż Twemu słudze światłość swego oblicza
i naucz mnie Twoich ustaw.
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA (Mt 18, 21 – 19, 1)
Przypowieść o niemiłosiernym słudze
Słowa Ewangelii według Świętego Mateusza
Piotr podszedł do Jezusa i zapytał: «Panie, ile razy mam przebaczyć, jeśli mój brat zawini względem mnie? Czy aż siedem razy?»
Jezus mu odrzekł: «Nie mówię ci, że aż siedem razy, lecz aż siedemdziesiąt siedem razy.
Dlatego podobne jest królestwo niebieskie do króla, który chciał się rozliczyć ze swymi sługami. Gdy zaczął się rozliczać, przyprowadzono mu jednego, który był mu winien dziesięć tysięcy talentów. Ponieważ nie miał z czego ich oddać, pan kazał sprzedać go razem z żoną, dziećmi i całym jego mieniem, aby dług w ten sposób odzyskać.
Wtedy sługa padł mu do stóp i prosił go: „Panie, okaż mi cierpliwość, a wszystko ci oddam”. Pan ulitował się nad owym sługą, uwolnił go i dług mu darował.
Lecz gdy sługa ów wyszedł, spotkał jednego ze współsług, który mu był winien sto denarów. Chwycił go i zaczął dusić, mówiąc: „Oddaj, coś winien!” Jego współsługa padł przed nim i prosił go: „Okaż mi cierpliwość, a oddam tobie”. On jednak nie chciał, lecz poszedł i wtrącił go do więzienia, dopóki nie odda długu.
Współsłudzy jego, widząc, co się działo, bardzo się zasmucili. Poszli i opowiedzieli swemu panu wszystko, co zaszło.
Wtedy pan jego, wezwawszy go, rzekł mu: „Sługo niegodziwy! Darowałem ci cały ten dług, ponieważ mnie prosiłeś. Czyż więc i ty nie powinieneś był ulitować się nad swoim współsługą, jak ja ulitowałem się nad tobą?” I uniósłszy się gniewem, pan jego kazał wydać go katom, dopóki mu nie odda całego długu.
Podobnie uczyni wam Ojciec mój niebieski, jeżeli każdy z was nie przebaczy z serca swemu bratu».
Gdy Jezus dokończył tych mów, opuścił Galileę i przeniósł się w granice Judei za Jordan.
Oto słowo Pańskie.
PIERWSZE CZYTANIE (Joz 3, 7-10a. 11. 13-17)
Przejście przez Jordan
Czytanie z Księgi Jozuego
Pan oznajmił Jozuemu: «Dziś zacznę wywyższać cię w oczach całego Izraela, aby poznano, że jak byłem z Mojżeszem, tak będę i z tobą. Ty zaś dasz następujące polecenie kapłanom niosącym Arkę Przymierza: Skoro dojdziecie do brzegu wód Jordanu, w Jordanie się zatrzymajcie».
Następnie Jozue zwrócił się do Izraelitów: «Przybliżcie się i słuchajcie słów Pana, Boga waszego. Po tym poznacie, rzekł Jozue, że Bóg żywy jest pośród was i że wypędzi z pewnością przed wami Kananejczyków. Oto Arka Przymierza Pana całej ziemi przejdzie przed wami Jordan. Skoro tylko stopy kapłanów niosących Arkę Pana, Boga całej ziemi, staną w wodzie Jordanu, oddzielą się wody Jordanu płynące z góry i staną jak jeden wał».
Gdy więc lud wyruszył ze swoich namiotów, by przeprawić się przez Jordan, kapłani niosący Arkę Przymierza szli na czele ludu. Zaledwie niosący arkę przyszli nad Jordan, a nogi kapłanów niosących arkę zanurzyły się w wodzie przybrzeżnej – Jordan bowiem wezbrał aż po brzegi przez cały czas żniwa – zatrzymały się wody płynące z góry i utworzyły jakby jeden wał na znacznej przestrzeni od miasta Adam leżącego w pobliżu Sartan, podczas gdy wody spływające do morza Araby, czyli Morza Słonego, oddzieliły się zupełnie, a lud przechodził naprzeciw Jerycha. Kapłani niosący Arkę Przymierza Pańskiego stali mocno na suchym łożysku w środku Jordanu, a tymczasem cały Izrael szedł po suchej ziemi, aż wreszcie cały naród skończył przeprawę przez Jordan.
Oto słowo Boże.
PSALM RESPONSORYJNY (Ps 114 (113A), 1b-2. 3-4. 5-6)
Refren: Śpiewajmy Panu, który moc okazał.
Albo: Alleluja.
Gdy Izrael wychodził z Egiptu, *
dom Jakuba od ludu obcego,
przybytkiem Jego stał się Juda, *
Izrael Jego królestwem.
Refren: Śpiewajmy Panu, który moc okazał.
Morze to ujrzało i uciekło, *
Jordan swój bieg odwrócił.
Góry skakały jak barany, *
pagórki niby jagnięta.
Refren: Śpiewajmy Panu, który moc okazał.
Cóż ci jest, morze, że uciekasz? *
Czemu bieg swój odwracasz, Jordanie?
Góry, czemu skaczecie jak barany *
i niby jagnięta, pagórki?
Refren: Śpiewajmy Panu, który moc okazał.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (Ps 119 (118), 135)
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Okaż Twemu słudze światłość swego oblicza
i naucz mnie Twoich ustaw.
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA (Mt 18, 21 – 19, 1)
Przypowieść o niemiłosiernym słudze
Słowa Ewangelii według Świętego Mateusza
Piotr podszedł do Jezusa i zapytał: «Panie, ile razy mam przebaczyć, jeśli mój brat zawini względem mnie? Czy aż siedem razy?»
Jezus mu odrzekł: «Nie mówię ci, że aż siedem razy, lecz aż siedemdziesiąt siedem razy.
Dlatego podobne jest królestwo niebieskie do króla, który chciał się rozliczyć ze swymi sługami. Gdy zaczął się rozliczać, przyprowadzono mu jednego, który był mu winien dziesięć tysięcy talentów. Ponieważ nie miał z czego ich oddać, pan kazał sprzedać go razem z żoną, dziećmi i całym jego mieniem, aby dług w ten sposób odzyskać.
Wtedy sługa padł mu do stóp i prosił go: „Panie, okaż mi cierpliwość, a wszystko ci oddam”. Pan ulitował się nad owym sługą, uwolnił go i dług mu darował.
Lecz gdy sługa ów wyszedł, spotkał jednego ze współsług, który mu był winien sto denarów. Chwycił go i zaczął dusić, mówiąc: „Oddaj, coś winien!” Jego współsługa padł przed nim i prosił go: „Okaż mi cierpliwość, a oddam tobie”. On jednak nie chciał, lecz poszedł i wtrącił go do więzienia, dopóki nie odda długu.
Współsłudzy jego, widząc, co się działo, bardzo się zasmucili. Poszli i opowiedzieli swemu panu wszystko, co zaszło.
Wtedy pan jego, wezwawszy go, rzekł mu: „Sługo niegodziwy! Darowałem ci cały ten dług, ponieważ mnie prosiłeś. Czyż więc i ty nie powinieneś był ulitować się nad swoim współsługą, jak ja ulitowałem się nad tobą?” I uniósłszy się gniewem, pan jego kazał wydać go katom, dopóki mu nie odda całego długu.
Podobnie uczyni wam Ojciec mój niebieski, jeżeli każdy z was nie przebaczy z serca swemu bratu».
Gdy Jezus dokończył tych mów, opuścił Galileę i przeniósł się w granice Judei za Jordan.
Oto słowo Pańskie.
KOMENTARZ
Szczere przebaczenie
Pytanie Piotra sprowokowało Jezusa do opowiedzenia przypowieści. Dysproporcja w wysokości długu pokazuje, jak wielkie miłosierdzie względem nas ma Bóg, a jak często my nie potrafimy przebaczyć sobie nawzajem o wiele mniejszych win. Trudno o przebaczenie, zwłaszcza wyrządzonych krzywd fizycznych czy psychicznych. Jezus stawia warunek, każe wszystko to wymazać przebaczeniem. Są jednak i warunki obejmujące tego, kto spodziewa się przebaczenia, darowania długu. Do otrzymania przebaczenia trzeba dojrzeć. Osoba zuchwała i pyszna nigdy nie poprosi o przebaczenie. Będzie uważała, że przebaczenie należy się jej bezwarunkowo. Prośba o przebaczenie jest wymagająca. Wymaga stanięcia w prawdzie, uznania winy, żałowania jej, a w końcu zadośćuczynienia. Do tego potrzeba szczerości serca. Nie tylko ten, kto przebacza, musi to zrobić szczerze, jak mówi Jezus, ale najpierw proszący musi być szczery względem Boga i siebie. Prośba to zawsze jakieś umniejszenie, uniżenie się przed drugim człowiekiem. Są ludzie, którym przez gardło nie przejdą trzy słowa: proszę, dziękuję, przepraszam. Ile razy słyszeliśmy wymówki, a może to my tłumaczyliśmy się w stylu: „Nie przesadzaj. Nie bądź taki nadwrażliwy. Nic się nie stało”. Gdy może właśnie się stało, bo kogoś dotknęły nasze słowa: posądzenia, pomówienia, czyny: zaniedbania, niesprawiedliwości.
Panie Jezu, stanięcie w prawdzie i szczerości serca to początek budowy prawdziwego przebaczenia. Ucz mnie wybaczać innym i prosić o przebaczenie, jeśli kogoś skrzywdziłem. Amen.
Rozważania zaczerpnięte z Ewangelia 2023
ks. Cyprian Kostrzewa SSP
Edycja Świętego Pawła
Szczere przebaczenie
Pytanie Piotra sprowokowało Jezusa do opowiedzenia przypowieści. Dysproporcja w wysokości długu pokazuje, jak wielkie miłosierdzie względem nas ma Bóg, a jak często my nie potrafimy przebaczyć sobie nawzajem o wiele mniejszych win. Trudno o przebaczenie, zwłaszcza wyrządzonych krzywd fizycznych czy psychicznych. Jezus stawia warunek, każe wszystko to wymazać przebaczeniem. Są jednak i warunki obejmujące tego, kto spodziewa się przebaczenia, darowania długu. Do otrzymania przebaczenia trzeba dojrzeć. Osoba zuchwała i pyszna nigdy nie poprosi o przebaczenie. Będzie uważała, że przebaczenie należy się jej bezwarunkowo. Prośba o przebaczenie jest wymagająca. Wymaga stanięcia w prawdzie, uznania winy, żałowania jej, a w końcu zadośćuczynienia. Do tego potrzeba szczerości serca. Nie tylko ten, kto przebacza, musi to zrobić szczerze, jak mówi Jezus, ale najpierw proszący musi być szczery względem Boga i siebie. Prośba to zawsze jakieś umniejszenie, uniżenie się przed drugim człowiekiem. Są ludzie, którym przez gardło nie przejdą trzy słowa: proszę, dziękuję, przepraszam. Ile razy słyszeliśmy wymówki, a może to my tłumaczyliśmy się w stylu: „Nie przesadzaj. Nie bądź taki nadwrażliwy. Nic się nie stało”. Gdy może właśnie się stało, bo kogoś dotknęły nasze słowa: posądzenia, pomówienia, czyny: zaniedbania, niesprawiedliwości.
Panie Jezu, stanięcie w prawdzie i szczerości serca to początek budowy prawdziwego przebaczenia. Ucz mnie wybaczać innym i prosić o przebaczenie, jeśli kogoś skrzywdziłem. Amen.
Rozważania zaczerpnięte z Ewangelia 2023ks. Cyprian Kostrzewa SSP
Edycja Świętego Pawła