Czytania

Strona główna Czytania

ŚW. WAWRZYŃCA, DIAKONA I MĘCZENNIKA - ŚWIĘTO


PIERWSZE CZYTANIE (Mdr 3, 1-9)

Bóg przyjął sprawiedliwych jak całopalną ofiarę

Czytanie z Księgi Mądrości

Dusze sprawiedliwych są w ręku Boga i nie dosięgnie ich męka. Zdało się oczom głupich, że pomarli, zgon ich poczytano za nieszczęście i odejście od nas za unicestwienie, a oni trwają w pokoju. Choć nawet w ludzkim rozumieniu doznali kaźni, nadzieja ich pełna jest nieśmiertelności.
Po nieznacznym skarceniu dostąpią dóbr wielkich, Bóg ich bowiem doświadczył i znalazł ich godnymi siebie. Wypróbował ich jak złoto w tyglu i przyjął ich jak całopalną ofiarę.
W dzień nawiedzenia ich przez Boga zajaśnieją i rozbiegną się jak iskry po ściernisku. Będą sądzić ludy, zapanują nad narodami, a Pan królować będzie nad nimi na wieki.
Ci, którzy Mu zaufali, zrozumieją prawdę, wierni w miłości będą przy Nim trwali, łaska bowiem i miłosierdzie dla Jego wybranych.

Oto słowo Boże.


PSALM RESPONSORYJNY (Ps 112 (111), 1b-2. 5-6. 7-8. 9)

Refren: Miłosiernemu Pan Bóg błogosławi.

Błogosławiony człowiek, który służy Panu *
i wielką radość znajduje w Jego przykazaniach.
Potomstwo jego będzie potężne na ziemi, *
dostąpi błogosławieństwa pokolenie prawych.

Refren: Miłosiernemu Pan Bóg błogosławi.

Dobrze się wiedzie człowiekowi, który z litości pożycza *
i swoimi sprawami zarządza uczciwie.
Sprawiedliwy nigdy się nie zachwieje *
i pozostanie w wiecznej pamięci.

Refren: Miłosiernemu Pan Bóg błogosławi.

Nie przelęknie się złej nowiny, *
jego mocne serce zaufało Panu.
Jego wierne serce lękać się nie będzie *
i spojrzy z wysoka na swych przeciwników.

Refren: Miłosiernemu Pan Bóg błogosławi.

Rozdaje i obdarza ubogich, *
jego sprawiedliwość będzie trwała zawsze,
wywyższona z chwałą *
będzie jego potęga.

Refren: Miłosiernemu Pan Bóg błogosławi.


DRUGIE CZYTANIE (2 Kor 9, 6-10)

Radosnego dawcę miłuje Bóg

Czytanie z Drugiego Listu Świętego Pawła Apostoła do Koryntian

Bracia:
Kto skąpo sieje, ten i skąpo zbiera, kto zaś hojnie sieje, ten hojnie też zbierać będzie. Każdy niech przeto postąpi tak, jak mu nakazuje jego własne serce, nie żałując i nie czując się przymuszonym, albowiem radosnego dawcę miłuje Bóg.
A Bóg może zlać na was całą obfitość łaski, tak byście mając wszystkiego i zawsze pod dostatkiem, bogaci byli we wszystkie dobre uczynki, według tego, co jest napisane: «Rozproszył, dał ubogim, sprawiedliwość Jego trwa na wieki».
Ten zaś, który daje siewcy ziarno do zasiewu i chleb do jedzenia, dostarczy również wam ziarna i rozmnoży je, i zwiększy plon waszej sprawiedliwości.

Oto słowo Boże.


ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (J 8, 12bc)

Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.

Kto idzie za Mną, nie będzie chodził w ciemności,
lecz będzie miał światło życia.

Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.


EWANGELIA (J 12, 24-26)

Jeśli ktoś Mi służy, uczci go mój Ojciec

Słowa Ewangelii według Świętego Jana

Jezus powiedział do swoich uczniów:
«Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Jeśli ziarno pszenicy, wpadłszy w ziemię, nie obumrze, zostanie samo jedno, ale jeśli obumrze, przynosi plon obfity. Ten, kto kocha swoje życie, traci je, a kto nienawidzi swego życia na tym świecie, zachowa je na życie wieczne. Kto zaś chciałby Mi służyć, niech idzie za Mną, a gdzie Ja jestem, tam będzie i mój sługa. A jeśli ktoś Mi służy, uczci go mój Ojciec».

Oto słowo Pańskie.


KOMENTARZ

Podążać za Panem

To niezwykłe, że z jednego ziarna, które wydaje się niepozorne, suche, jakby martwe, wyrasta kłos, który zadziwia swoją obfitością. W jednym kłosie pszenicy może być średnio 45-50, a nawet 60-80 ziaren. Pewnie w czasach Pana Jezusa plon nie był aż tak obfity, chociaż On sam mówi o możliwym trzydziestokrotnym, sześćdziesięciokrotnym albo stukrotnym plonie. Taką przemianę jednego ziarna w kłos można nazwać cudem. Ale aby ziarno mogło wydać plon, musi najpierw obumrzeć. Pan Jezus na tym przykładzie mówi wprost, że chodzi o życie wieczne. Ten, kto gorączkowo stara się zachować życie ziemskie, nie liczy się z prostym faktem, że wszyscy umierają. Jeśli inwestuje tylko w to, co na ziemi, ryzykuje utratę tego, co jest wieczne. Kto służy Jezusowi, czyli przyjmuje Go za swojego Pana, ten idzie za Nim i znajdzie swoje szczęście w królestwie Ojca.

Panie Jezu, przesadna miłość własna skłania mnie do zbytniego troszczenia się o sprawy codzienne: najpierw konieczne, potem przydatne, a na końcu zbędne. Jednak w głębi serca pragnę iść za Tobą, aby cieszyć się życiem, które nie przemija. Amen.

www.edycja.plRozważania zaczerpnięte z Ewangelia 2024

o. Andrzej Kiejza OFMCap
Edycja Świętego Pawła