ŚRODA VI TYGODNIA WIELKANOCNEGO
PIERWSZE CZYTANIE (Dz 17, 15. 22 – 18, 1)
Paweł w Atenach
Czytanie z Dziejów Apostolskich
W owych dniach ci, którzy towarzyszyli Pawłowi, zaprowadzili go aż do Aten i odjechali, otrzymawszy polecenie dla Sylasa i Tymoteusza, aby czym prędzej przybyli do niego.
Stanąwszy w środku Areopagu, Paweł przemówił: «Mężowie ateńscy, widzę, że jesteście pod każdym względem bardzo religijni. Przechodząc bowiem i oglądając wasze świętości jedną po drugiej, znalazłem też ołtarz z napisem: „Nieznanemu Bogu”. Ja wam głoszę to, co czcicie, nie znając. Bóg, który stworzył świat i wszystko, co w nim istnieje, On, który jest Panem nieba i ziemi, nie mieszka w świątyniach ręką zbudowanych i nie odbiera posługi z rąk ludzkich, jak gdyby czegoś potrzebował, bo sam daje wszystkim życie i tchnienie, i wszystko. On z jednego człowieka wywiódł cały rodzaj ludzki, aby zamieszkiwał całą powierzchnię ziemi. Określił im właściwe czasy i granice zamieszkania, aby szukali Boga; może dotkną Go i znajdą niejako po omacku. Bo w rzeczywistości jest On niedaleko od każdego z nas. W Nim bowiem żyjemy, poruszamy się i jesteśmy, jak to powiedzieli niektórzy z waszych poetów: „Jesteśmy bowiem z jego rodu”. Będąc więc z rodu Bożego, nie powinniśmy sądzić, że Bóstwo jest podobne do złota albo do srebra, albo do kamienia, wytworu rąk i myśli człowieka. Nie biorąc pod uwagę czasów nieświadomości, wzywa Bóg teraz wszędzie i wszystkich ludzi do nawrócenia, dlatego że wyznaczył dzień, kiedy to sprawiedliwie będzie sądzić świat przez Człowieka, którego na to przeznaczył, po uwierzytelnieniu Go wobec wszystkich przez wskrzeszenie Go z martwych».
Gdy usłyszeli o zmartwychwstaniu, jedni się wyśmiewali, a inni powiedzieli: «Posłuchamy cię o tym innym razem ». Tak Paweł ich opuścił. Niektórzy jednak przyłączyli się do niego i uwierzyli. Wśród nich Dionizy Areopagita i kobieta imieniem Damaris, a z nimi inni.
Potem opuścił Ateny i przybył do Koryntu.
Oto słowo Boże.
PSALM RESPONSORYJNY (Ps 148, 1b-2. 11-12. 13-14c)
Refren: Niebo i ziemia pełne chwały Twojej.
Albo: Alleluja.
Chwalcie Pana z niebios, *
chwalcie Go na wysokościach.
Chwalcie Go, wszyscy Jego aniołowie, *
chwalcie Go, wszystkie Jego zastępy.
Refren: Niebo i ziemia pełne chwały Twojej.
Królowie ziemscy i wszystkie narody, *
władcy i wszyscy sędziowie tej ziemi,
młodzieńcy i dziewczęta, *
starcy i dzieci.
Refren: Niebo i ziemia pełne chwały Twojej.
Niech imię Pana wychwalają, †
bo tylko Jego imię jest wzniosłe. *
Majestat Jego ponad ziemią i niebem.
On pomnaża potęgę swego ludu. †
Oto pieśń pochwalna wszystkich Jego świętych, *
synów Izraela, ludu, który jest Mu bliski.
Refren: Niebo i ziemia pełne chwały Twojej.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (J 14, 16)
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Ja będę prosił Ojca, a da wam innego Parakleta,
aby z wami był na zawsze.
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA (J 16, 12-15)
Duch Prawdy doprowadzi was do całej prawdy
Słowa Ewangelii według Świętego Jana
Jezus powiedział do swoich uczniów:
«Jeszcze wiele mam wam do powiedzenia, ale teraz znieść nie możecie. Gdy zaś przyjdzie On, Duch Prawdy, doprowadzi was do całej prawdy. Bo nie będzie mówił od siebie, ale powie wszystko, cokolwiek usłyszy, i oznajmi wam rzeczy przyszłe. On Mnie otoczy chwałą, ponieważ z mojego weźmie i wam objawi.
Wszystko, co ma Ojciec, jest moje. Dlatego powiedziałem, że z mojego weźmie i wam objawi».
Oto słowo Pańskie.
PIERWSZE CZYTANIE (Dz 17, 15. 22 – 18, 1)
Paweł w Atenach
Czytanie z Dziejów Apostolskich
W owych dniach ci, którzy towarzyszyli Pawłowi, zaprowadzili go aż do Aten i odjechali, otrzymawszy polecenie dla Sylasa i Tymoteusza, aby czym prędzej przybyli do niego.
Stanąwszy w środku Areopagu, Paweł przemówił: «Mężowie ateńscy, widzę, że jesteście pod każdym względem bardzo religijni. Przechodząc bowiem i oglądając wasze świętości jedną po drugiej, znalazłem też ołtarz z napisem: „Nieznanemu Bogu”. Ja wam głoszę to, co czcicie, nie znając. Bóg, który stworzył świat i wszystko, co w nim istnieje, On, który jest Panem nieba i ziemi, nie mieszka w świątyniach ręką zbudowanych i nie odbiera posługi z rąk ludzkich, jak gdyby czegoś potrzebował, bo sam daje wszystkim życie i tchnienie, i wszystko. On z jednego człowieka wywiódł cały rodzaj ludzki, aby zamieszkiwał całą powierzchnię ziemi. Określił im właściwe czasy i granice zamieszkania, aby szukali Boga; może dotkną Go i znajdą niejako po omacku. Bo w rzeczywistości jest On niedaleko od każdego z nas. W Nim bowiem żyjemy, poruszamy się i jesteśmy, jak to powiedzieli niektórzy z waszych poetów: „Jesteśmy bowiem z jego rodu”. Będąc więc z rodu Bożego, nie powinniśmy sądzić, że Bóstwo jest podobne do złota albo do srebra, albo do kamienia, wytworu rąk i myśli człowieka. Nie biorąc pod uwagę czasów nieświadomości, wzywa Bóg teraz wszędzie i wszystkich ludzi do nawrócenia, dlatego że wyznaczył dzień, kiedy to sprawiedliwie będzie sądzić świat przez Człowieka, którego na to przeznaczył, po uwierzytelnieniu Go wobec wszystkich przez wskrzeszenie Go z martwych».
Gdy usłyszeli o zmartwychwstaniu, jedni się wyśmiewali, a inni powiedzieli: «Posłuchamy cię o tym innym razem ». Tak Paweł ich opuścił. Niektórzy jednak przyłączyli się do niego i uwierzyli. Wśród nich Dionizy Areopagita i kobieta imieniem Damaris, a z nimi inni.
Potem opuścił Ateny i przybył do Koryntu.
Oto słowo Boże.
PSALM RESPONSORYJNY (Ps 148, 1b-2. 11-12. 13-14c)
Refren: Niebo i ziemia pełne chwały Twojej.
Albo: Alleluja.
Chwalcie Pana z niebios, *
chwalcie Go na wysokościach.
Chwalcie Go, wszyscy Jego aniołowie, *
chwalcie Go, wszystkie Jego zastępy.
Refren: Niebo i ziemia pełne chwały Twojej.
Królowie ziemscy i wszystkie narody, *
władcy i wszyscy sędziowie tej ziemi,
młodzieńcy i dziewczęta, *
starcy i dzieci.
Refren: Niebo i ziemia pełne chwały Twojej.
Niech imię Pana wychwalają, †
bo tylko Jego imię jest wzniosłe. *
Majestat Jego ponad ziemią i niebem.
On pomnaża potęgę swego ludu. †
Oto pieśń pochwalna wszystkich Jego świętych, *
synów Izraela, ludu, który jest Mu bliski.
Refren: Niebo i ziemia pełne chwały Twojej.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (J 14, 16)
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Ja będę prosił Ojca, a da wam innego Parakleta,
aby z wami był na zawsze.
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA (J 16, 12-15)
Duch Prawdy doprowadzi was do całej prawdy
Słowa Ewangelii według Świętego Jana
Jezus powiedział do swoich uczniów:
«Jeszcze wiele mam wam do powiedzenia, ale teraz znieść nie możecie. Gdy zaś przyjdzie On, Duch Prawdy, doprowadzi was do całej prawdy. Bo nie będzie mówił od siebie, ale powie wszystko, cokolwiek usłyszy, i oznajmi wam rzeczy przyszłe. On Mnie otoczy chwałą, ponieważ z mojego weźmie i wam objawi.
Wszystko, co ma Ojciec, jest moje. Dlatego powiedziałem, że z mojego weźmie i wam objawi».
Oto słowo Pańskie.
KOMENTARZ
Udźwignąć Słowo
Jezus wypowiada dzisiaj myśl, która otwiera nam oczy na zupełnie nową perspektywę. Oto bowiem gdy mówi o darze Słowa, które nam zostawił, używa terminu „udźwignąć”. Słowo ma ciężar. Trzeba je udźwignąć. Rodzi się w nas przekonanie, że nie możemy nauczania Jezusa ważyć zbyt lekko – zlekceważyć. Ten ciężar Słowa, jego waga, musi nam przypomnieć o dźwiganiu krzyża. Tak jak Jezus udźwignął swój krzyż, tak my udźwignąć mamy Jego nauczanie, Jego słowo. Jest to bowiem Słowo pełne miłości, brzemienne w miłość, tak jak krzyż był ciężarem właściwym miłości, był brzemieniem z miłości. Gdyby to Słowo miało lekkość, gdyby miało ulotność miliona ludzkich słów, nie miałoby siły, by zmieniać ludzkie serca. Jego waga – jego ciężar – sprawia, że tak wyraźnie odciska się na naszych życiorysach.
Panie Jezu Chryste, na Twoim ciele odcisnął się ciężar krzyża, dlatego wiesz, jak bardzo na moim życiu odciska się waga Twoich słów. Niech mnie Twoje słowo oznaczy! Ty żyjesz i królujesz na wieki wieków. Amen.
Rozważania zaczerpnięte z Ewangelia 2022
o. Michał Legan OSPPE
Edycja Świętego Pawła
Udźwignąć Słowo
Jezus wypowiada dzisiaj myśl, która otwiera nam oczy na zupełnie nową perspektywę. Oto bowiem gdy mówi o darze Słowa, które nam zostawił, używa terminu „udźwignąć”. Słowo ma ciężar. Trzeba je udźwignąć. Rodzi się w nas przekonanie, że nie możemy nauczania Jezusa ważyć zbyt lekko – zlekceważyć. Ten ciężar Słowa, jego waga, musi nam przypomnieć o dźwiganiu krzyża. Tak jak Jezus udźwignął swój krzyż, tak my udźwignąć mamy Jego nauczanie, Jego słowo. Jest to bowiem Słowo pełne miłości, brzemienne w miłość, tak jak krzyż był ciężarem właściwym miłości, był brzemieniem z miłości. Gdyby to Słowo miało lekkość, gdyby miało ulotność miliona ludzkich słów, nie miałoby siły, by zmieniać ludzkie serca. Jego waga – jego ciężar – sprawia, że tak wyraźnie odciska się na naszych życiorysach.
Panie Jezu Chryste, na Twoim ciele odcisnął się ciężar krzyża, dlatego wiesz, jak bardzo na moim życiu odciska się waga Twoich słów. Niech mnie Twoje słowo oznaczy! Ty żyjesz i królujesz na wieki wieków. Amen.
Rozważania zaczerpnięte z Ewangelia 2022o. Michał Legan OSPPE
Edycja Świętego Pawła