WTOREK IV TYGODNIA WIELKANOCNEGO
PIERWSZE CZYTANIE (Dz 11, 19-26)
Pierwsi „chrześcijanie” w Antiochii
Czytanie z Dziejów Apostolskich
Ci, których rozproszyło prześladowanie, jakie wybuchło z powodu Szczepana, dotarli aż do Fenicji, na Cypr i do Antiochii, głosząc słowo samym tylko Żydom. Niektórzy z nich pochodzili z Cypru i Cyreny. Oni to po przybyciu do Antiochii przemawiali też do Greków i opowiadali Dobrą Nowinę o Panu Jezusie. A ręka Pańska była z nimi, bo wielka liczba uwierzyła i nawróciła się do Pana.
Wieść o tym doszła do uszu Kościoła w Jeruzalem. Wysłano do Antiochii Barnabę. Gdy on przybył i zobaczył działanie łaski Bożej, ucieszył się i zachęcał wszystkich, aby całym sercem wytrwali przy Panu; był bowiem człowiekiem dobrym i pełnym Ducha Świętego, i wiary. Pozyskano wtedy wielką liczbę wiernych dla Pana.
Barnaba udał się też do Tarsu, aby odszukać Szawła. A kiedy go znalazł, przyprowadził go do Antiochii i przez cały rok pracowali razem w Kościele, nauczając wielką rzeszę ludzi. W Antiochii też po raz pierwszy nazwano uczniów chrześcijanami.
Oto słowo Boże.
PSALM RESPONSORYJNY (Ps 87, 1b-3. 4-5. 6-7)
Refren: Wszystkie narody, wysławiajcie Pana.
Albo: Alleluja.
Gród Jego wznosi się na świętych górach, †
umiłował Pan bramy Syjonu *
bardziej niż wszystkie namioty Jakuba.
Wspaniałe rzeczy głoszą o tobie, *
miasto Boże.
Refren: Wszystkie narody, wysławiajcie Pana.
Wymienię Egipt i Babilon wśród tych, którzy mnie znają. †
Oto Filistea, Tyr i Etiopia, *
nawet taki kraj tam się narodził.
O Syjonie powiedzą: «Każdy człowiek urodził się na nim, *
a Najwyższy sam go umacnia».
Refren: Wszystkie narody, wysławiajcie Pana.
Pan zapisuje w księdze ludów: *
«Oni się tam narodzili».
I tańcząc, śpiewać będą: *
«Wszystkie moje źródła są w tobie».
Refren: Wszystkie narody, wysławiajcie Pana.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (Por. J 10, 27)
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Moje owce słuchają mego głosu,
Ja znam je, a one idą za Mną.
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA (J 10, 22-30)
Moje owce słuchają mego głosu
Słowa Ewangelii według Świętego Jana
Obchodzono w Jerozolimie uroczystość Poświęcenia Świątyni. Było to w zimie. Jezus przechadzał się w świątyni, w portyku Salomona.
Otoczyli Go Żydzi i mówili do Niego: «Dokąd będziesz nas trzymał w niepewności? Jeśli Ty jesteś Mesjaszem, powiedz nam otwarcie!».
Rzekł do nich Jezus: «Powiedziałem wam, a nie wierzycie. Czyny, których dokonuję w imię mojego Ojca, świadczą o Mnie. Ale wy nie wierzycie, bo nie jesteście z moich owiec.
Moje owce słuchają mojego głosu, a Ja znam je. Idą one za Mną, a Ja daję im życie wieczne. Nie zginą na wieki i nikt nie wyrwie ich z mojej ręki. Ojciec mój, który Mi je dał, jest większy od wszystkich. I nikt nie może ich wyrwać z ręki mego Ojca. Ja i Ojciec jedno jesteśmy».
Oto słowo Pańskie.
PIERWSZE CZYTANIE (Dz 11, 19-26)
Pierwsi „chrześcijanie” w Antiochii
Czytanie z Dziejów Apostolskich
Ci, których rozproszyło prześladowanie, jakie wybuchło z powodu Szczepana, dotarli aż do Fenicji, na Cypr i do Antiochii, głosząc słowo samym tylko Żydom. Niektórzy z nich pochodzili z Cypru i Cyreny. Oni to po przybyciu do Antiochii przemawiali też do Greków i opowiadali Dobrą Nowinę o Panu Jezusie. A ręka Pańska była z nimi, bo wielka liczba uwierzyła i nawróciła się do Pana.
Wieść o tym doszła do uszu Kościoła w Jeruzalem. Wysłano do Antiochii Barnabę. Gdy on przybył i zobaczył działanie łaski Bożej, ucieszył się i zachęcał wszystkich, aby całym sercem wytrwali przy Panu; był bowiem człowiekiem dobrym i pełnym Ducha Świętego, i wiary. Pozyskano wtedy wielką liczbę wiernych dla Pana.
Barnaba udał się też do Tarsu, aby odszukać Szawła. A kiedy go znalazł, przyprowadził go do Antiochii i przez cały rok pracowali razem w Kościele, nauczając wielką rzeszę ludzi. W Antiochii też po raz pierwszy nazwano uczniów chrześcijanami.
Oto słowo Boże.
PSALM RESPONSORYJNY (Ps 87, 1b-3. 4-5. 6-7)
Refren: Wszystkie narody, wysławiajcie Pana.
Albo: Alleluja.
Gród Jego wznosi się na świętych górach, †
umiłował Pan bramy Syjonu *
bardziej niż wszystkie namioty Jakuba.
Wspaniałe rzeczy głoszą o tobie, *
miasto Boże.
Refren: Wszystkie narody, wysławiajcie Pana.
Wymienię Egipt i Babilon wśród tych, którzy mnie znają. †
Oto Filistea, Tyr i Etiopia, *
nawet taki kraj tam się narodził.
O Syjonie powiedzą: «Każdy człowiek urodził się na nim, *
a Najwyższy sam go umacnia».
Refren: Wszystkie narody, wysławiajcie Pana.
Pan zapisuje w księdze ludów: *
«Oni się tam narodzili».
I tańcząc, śpiewać będą: *
«Wszystkie moje źródła są w tobie».
Refren: Wszystkie narody, wysławiajcie Pana.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (Por. J 10, 27)
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Moje owce słuchają mego głosu,
Ja znam je, a one idą za Mną.
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA (J 10, 22-30)
Moje owce słuchają mego głosu
Słowa Ewangelii według Świętego Jana
Obchodzono w Jerozolimie uroczystość Poświęcenia Świątyni. Było to w zimie. Jezus przechadzał się w świątyni, w portyku Salomona.
Otoczyli Go Żydzi i mówili do Niego: «Dokąd będziesz nas trzymał w niepewności? Jeśli Ty jesteś Mesjaszem, powiedz nam otwarcie!».
Rzekł do nich Jezus: «Powiedziałem wam, a nie wierzycie. Czyny, których dokonuję w imię mojego Ojca, świadczą o Mnie. Ale wy nie wierzycie, bo nie jesteście z moich owiec.
Moje owce słuchają mojego głosu, a Ja znam je. Idą one za Mną, a Ja daję im życie wieczne. Nie zginą na wieki i nikt nie wyrwie ich z mojej ręki. Ojciec mój, który Mi je dał, jest większy od wszystkich. I nikt nie może ich wyrwać z ręki mego Ojca. Ja i Ojciec jedno jesteśmy».
Oto słowo Pańskie.
KOMENTARZ
Zbawiciel największym darem Boga
W Ewangelii według św. Jana czasownik „dawać” występuje prawie 80 razy. Za każdym razem oznacza dar przechodzący z ręki Boga do Jezusa Chrystusa i przekazywany przez Niego dalej – nam, ludziom. To Jezus jest największym darem Boga Ojca dla człowieka. Jest szczytowym darem Boga. Tak właśnie objawia się największa miłość: gdy nie waha się oddać tego, co najcenniejsze. Dar Boga i dar Jezusa stają się jednym świętym darem, a ewangelista Jan przypomni nam, że u początku każdego daru jest miłość. Dlatego właśnie w dzisiejszym ewangelicznym tekście pojawia się wspomnienie rąk Boga Ojca: Nikt nie może ich wyrwać z ręki Ojca. To właśnie z rąk Najwyższego otrzymujemy dar, jakim jest Zbawiciel. Spojrzenie na dłoń Boga może wzbudzić w nas dzisiaj zachwyt, tak jak wspomnienie dobrej ręki kogoś, kto nas kocha i nie zawaha się oddać wszystkiego dla naszego dobra; nie zawaha się obdarować nas wszystkim, o co poprosimy.
Panie Jezu Chryste, Ty powiedziałeś dzisiaj: Ja i Ojciec jesteśmy jedno. Włącz mnie w tę jedność, bym utonął w Waszej miłości. Ty żyjesz i królujesz na wieki wieków. Amen.
Rozważania zaczerpnięte z Ewangelia 2022
o. Michał Legan OSPPE
Edycja Świętego Pawła
Zbawiciel największym darem Boga
W Ewangelii według św. Jana czasownik „dawać” występuje prawie 80 razy. Za każdym razem oznacza dar przechodzący z ręki Boga do Jezusa Chrystusa i przekazywany przez Niego dalej – nam, ludziom. To Jezus jest największym darem Boga Ojca dla człowieka. Jest szczytowym darem Boga. Tak właśnie objawia się największa miłość: gdy nie waha się oddać tego, co najcenniejsze. Dar Boga i dar Jezusa stają się jednym świętym darem, a ewangelista Jan przypomni nam, że u początku każdego daru jest miłość. Dlatego właśnie w dzisiejszym ewangelicznym tekście pojawia się wspomnienie rąk Boga Ojca: Nikt nie może ich wyrwać z ręki Ojca. To właśnie z rąk Najwyższego otrzymujemy dar, jakim jest Zbawiciel. Spojrzenie na dłoń Boga może wzbudzić w nas dzisiaj zachwyt, tak jak wspomnienie dobrej ręki kogoś, kto nas kocha i nie zawaha się oddać wszystkiego dla naszego dobra; nie zawaha się obdarować nas wszystkim, o co poprosimy.
Panie Jezu Chryste, Ty powiedziałeś dzisiaj: Ja i Ojciec jesteśmy jedno. Włącz mnie w tę jedność, bym utonął w Waszej miłości. Ty żyjesz i królujesz na wieki wieków. Amen.
Rozważania zaczerpnięte z Ewangelia 2022o. Michał Legan OSPPE
Edycja Świętego Pawła