PIĄTEK II TYGODNIA WIELKIEGO POSTU
PIERWSZE CZYTANIE (Rdz 37, 3-4. 12-13a. 17b-28)
Sprzedany przez braci Józef jest typem Chrystusa
Czytanie z Księgi Rodzaju
Izrael miłował Józefa bardziej niż wszystkich innych swych synów, jako urodzonego w podeszłych jego latach. Sprawił mu też długą szatę z rękawami. Bracia Józefa, widząc, że ojciec kocha go bardziej niż ich wszystkich, tak go znienawidzili, że nie mogli zdobyć się na to, aby przyjaźnie z nim porozmawiać.
Kiedy bracia Józefa poszli paść trzody do Sychem, Izrael rzekł do niego: «Czyż twoi bracia nie pasą trzody w Sychem? Chcę cię posłać do nich». Józef udał się więc za swymi braćmi i znalazł ich w Dotain.
Oni ujrzeli go z daleka, i zanim się do nich przybliżył, postanowili podstępnie go zgładzić, mówiąc między sobą: «Oto nadchodzi ten, który miewa sny! Teraz zabijmy go i wrzućmy do którejkolwiek studni, a potem powiemy: Dziki zwierz go pożarł. Zobaczymy, co będzie z jego snów!».
Gdy to usłyszał Ruben, postanowił ocalić go z ich rąk; rzekł więc: «Nie zabijajmy go!». I mówił Ruben do nich: «Nie doprowadzajcie do rozlewu krwi. Wrzućcie go do studni, która jest tu, na pustkowiu, ale nie podnoście na niego ręki» – po to, by wybawić go z ich rąk, a potem zwrócić go ojcu.
Gdy Józef przybył do swych braci, oni zdarli z niego jego odzienie – długą szatę z rękawami, którą miał na sobie. I pochwyciwszy go, wrzucili go do studni: studnia ta była pusta, bez wody.
Kiedy potem zasiedli do posiłku, podniósłszy oczy, ujrzeli z dala idących z Gileadu kupców izmaelskich, których wielbłądy niosły wonne korzenie, żywicę i olejki pachnące; ciągnęli oni, wioząc to do Egiptu. Wtedy Juda rzekł do swych braci: «Cóż nam przyjdzie z tego, gdy zabijemy naszego brata i nie ujawnimy naszej zbrodni? Chodźcie, sprzedamy go Izmaelitom! Nie podnośmy ręki na niego, wszak jest on naszym bratem!». I usłuchali go bracia.
I gdy kupcy madianiccy ich mijali, bracia, wyciągnąwszy spiesznie Józefa ze studni, sprzedali go Izmaelitom za dwadzieścia sztuk srebra, a ci zabrali go z sobą do Egiptu.
Oto słowo Boże.
PSALM RESPONSORYJNY (Ps 105, 16-17. 18-19. 20-21)
Refren: Wspomnijcie cuda, które Pan Bóg zdziałał.
Pan przywołał głód na ziemię *
i odebrał cały zapas chleba.
Wysłał przed nimi męża: *
Józefa, którego sprzedano w niewolę.
Refren: Wspomnijcie cuda, które Pan Bóg zdziałał.
Kajdanami ścisnęli mu nogi, *
jego kark zakuto w żelazo,
aż się spełniła jego przepowiednia *
i poświadczyło ją słowo Pana.
Refren: Wspomnijcie cuda, które Pan Bóg zdziałał.
Król posłał, aby go uwolnić, *
wyzwolił go władca ludów.
Ustanowił go panem nad swoim domem, *
władcą całej posiadłości swojej.
Refren: Wspomnijcie cuda, które Pan Bóg zdziałał.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (J 3, 16)
Aklamacja: Chwała Tobie, Królu wieków
Tak Bóg umiłował świat, że dał swojego Syna Jednorodzonego;
każdy, kto w Niego wierzy, ma życie wieczne.
Aklamacja: Chwała Tobie, Królu wieków
EWANGELIA (Mt 21, 33-43. 45-46)
Przypowieść o dzierżawcach winnicy
Słowa Ewangelii według Świętego Mateusza
Jezus powiedział do arcykapłanów i starszych ludu: «Posłuchajcie innej przypowieści: Był pewien gospodarz, który założył winnicę. Otoczył ją murem, wykopał w niej tłocznię, zbudował wieżę, wkońcu oddał ją wdzierżawę rolnikom i wyjechał.
Gdy nadszedł czas zbiorów, posłał swoje sługi do rolników, by odebrali plon jemu należny. Ale rolnicy chwycili jego sługi i jednego obili, drugiego zabili, trzeciego zaś ukamienowali. Wtedy posłał inne sługi, więcej niż za pierwszym razem, lecz i z nimi tak samo postąpili. W końcu posłał do nich swego syna, tak sobie myśląc: „Uszanują mojego syna”.
Lecz rolnicy, zobaczywszy syna, mówili do siebie: „To jest dziedzic; chodźcie, zabijmy go, a posiądziemy jego dziedzictwo”. Chwyciwszy go, wyrzucili z winnicy i zabili. Kiedy więc przybędzie właściciel winnicy, co uczyni z owymi rolnikami?».
Rzekli Mu: «Nędzników marnie wytraci, a winnicę odda w dzierżawę innym rolnikom, takim, którzy mu będą oddawali plon we właściwej porze».
Jezus im rzekł: «Czy nigdy nie czytaliście w Piśmie: „Ten właśnie kamień, który odrzucili budujący, stał się głowicą węgła. Pan to sprawił i jest cudem w naszych oczach”. Dlatego powiadam wam: królestwo Boże będzie wam zabrane, a dane narodowi, który wyda jego owoce».
Arcykapłani i faryzeusze, słuchając Jego przypowieści, poznali, że o nich mówi. Toteż starali się Go pochwycić, lecz bali się tłumów, ponieważ miały Go za proroka.
Oto słowo Pańskie.
PIERWSZE CZYTANIE (Rdz 37, 3-4. 12-13a. 17b-28)
Sprzedany przez braci Józef jest typem Chrystusa
Czytanie z Księgi Rodzaju
Izrael miłował Józefa bardziej niż wszystkich innych swych synów, jako urodzonego w podeszłych jego latach. Sprawił mu też długą szatę z rękawami. Bracia Józefa, widząc, że ojciec kocha go bardziej niż ich wszystkich, tak go znienawidzili, że nie mogli zdobyć się na to, aby przyjaźnie z nim porozmawiać.
Kiedy bracia Józefa poszli paść trzody do Sychem, Izrael rzekł do niego: «Czyż twoi bracia nie pasą trzody w Sychem? Chcę cię posłać do nich». Józef udał się więc za swymi braćmi i znalazł ich w Dotain.
Oni ujrzeli go z daleka, i zanim się do nich przybliżył, postanowili podstępnie go zgładzić, mówiąc między sobą: «Oto nadchodzi ten, który miewa sny! Teraz zabijmy go i wrzućmy do którejkolwiek studni, a potem powiemy: Dziki zwierz go pożarł. Zobaczymy, co będzie z jego snów!».
Gdy to usłyszał Ruben, postanowił ocalić go z ich rąk; rzekł więc: «Nie zabijajmy go!». I mówił Ruben do nich: «Nie doprowadzajcie do rozlewu krwi. Wrzućcie go do studni, która jest tu, na pustkowiu, ale nie podnoście na niego ręki» – po to, by wybawić go z ich rąk, a potem zwrócić go ojcu.
Gdy Józef przybył do swych braci, oni zdarli z niego jego odzienie – długą szatę z rękawami, którą miał na sobie. I pochwyciwszy go, wrzucili go do studni: studnia ta była pusta, bez wody.
Kiedy potem zasiedli do posiłku, podniósłszy oczy, ujrzeli z dala idących z Gileadu kupców izmaelskich, których wielbłądy niosły wonne korzenie, żywicę i olejki pachnące; ciągnęli oni, wioząc to do Egiptu. Wtedy Juda rzekł do swych braci: «Cóż nam przyjdzie z tego, gdy zabijemy naszego brata i nie ujawnimy naszej zbrodni? Chodźcie, sprzedamy go Izmaelitom! Nie podnośmy ręki na niego, wszak jest on naszym bratem!». I usłuchali go bracia.
I gdy kupcy madianiccy ich mijali, bracia, wyciągnąwszy spiesznie Józefa ze studni, sprzedali go Izmaelitom za dwadzieścia sztuk srebra, a ci zabrali go z sobą do Egiptu.
Oto słowo Boże.
PSALM RESPONSORYJNY (Ps 105, 16-17. 18-19. 20-21)
Refren: Wspomnijcie cuda, które Pan Bóg zdziałał.
Pan przywołał głód na ziemię *
i odebrał cały zapas chleba.
Wysłał przed nimi męża: *
Józefa, którego sprzedano w niewolę.
Refren: Wspomnijcie cuda, które Pan Bóg zdziałał.
Kajdanami ścisnęli mu nogi, *
jego kark zakuto w żelazo,
aż się spełniła jego przepowiednia *
i poświadczyło ją słowo Pana.
Refren: Wspomnijcie cuda, które Pan Bóg zdziałał.
Król posłał, aby go uwolnić, *
wyzwolił go władca ludów.
Ustanowił go panem nad swoim domem, *
władcą całej posiadłości swojej.
Refren: Wspomnijcie cuda, które Pan Bóg zdziałał.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (J 3, 16)
Aklamacja: Chwała Tobie, Królu wieków
Tak Bóg umiłował świat, że dał swojego Syna Jednorodzonego;
każdy, kto w Niego wierzy, ma życie wieczne.
Aklamacja: Chwała Tobie, Królu wieków
EWANGELIA (Mt 21, 33-43. 45-46)
Przypowieść o dzierżawcach winnicy
Słowa Ewangelii według Świętego Mateusza
Jezus powiedział do arcykapłanów i starszych ludu: «Posłuchajcie innej przypowieści: Był pewien gospodarz, który założył winnicę. Otoczył ją murem, wykopał w niej tłocznię, zbudował wieżę, wkońcu oddał ją wdzierżawę rolnikom i wyjechał.
Gdy nadszedł czas zbiorów, posłał swoje sługi do rolników, by odebrali plon jemu należny. Ale rolnicy chwycili jego sługi i jednego obili, drugiego zabili, trzeciego zaś ukamienowali. Wtedy posłał inne sługi, więcej niż za pierwszym razem, lecz i z nimi tak samo postąpili. W końcu posłał do nich swego syna, tak sobie myśląc: „Uszanują mojego syna”.
Lecz rolnicy, zobaczywszy syna, mówili do siebie: „To jest dziedzic; chodźcie, zabijmy go, a posiądziemy jego dziedzictwo”. Chwyciwszy go, wyrzucili z winnicy i zabili. Kiedy więc przybędzie właściciel winnicy, co uczyni z owymi rolnikami?».
Rzekli Mu: «Nędzników marnie wytraci, a winnicę odda w dzierżawę innym rolnikom, takim, którzy mu będą oddawali plon we właściwej porze».
Jezus im rzekł: «Czy nigdy nie czytaliście w Piśmie: „Ten właśnie kamień, który odrzucili budujący, stał się głowicą węgła. Pan to sprawił i jest cudem w naszych oczach”. Dlatego powiadam wam: królestwo Boże będzie wam zabrane, a dane narodowi, który wyda jego owoce».
Arcykapłani i faryzeusze, słuchając Jego przypowieści, poznali, że o nich mówi. Toteż starali się Go pochwycić, lecz bali się tłumów, ponieważ miały Go za proroka.
Oto słowo Pańskie.
KOMENTARZ
Odpowiedzialność
Winnicą jest Kościół, wspólnota ludzi, którzy uwierzyli Jezusowi i przyjmują Go jako Syna Bożego. Jesteśmy jak winne latorośle częścią tej winnicy Pana – Jezusa Chrystusa, jesteśmy w Niego wszczepieni. Nikt nie sadzi krzewów winnych po to, by były ozdobą. Jest wiele innych roślin pełniących o wiele lepiej tę funkcję. Winnica ma przynosić dobry owoc, z którego powstanie wyborne wino. Skoro winnicą jest Kościół, a Kościół to my, nasze życie ma przynosić dobre owoce, by zamienić się w dobre wino. Winnica jest skarbcem pełnym cennych darów. Zarządza i dysponuje nimi Piotr naszych czasów, biskupi w łączności z nim, korzystający z pomocy kapłanów i diakonów. Skarbami są: słowo Boże, sakramenty, przez które płynie do nas zbawienna łaska, oraz wielowiekowa tradycja, dzięki której mamy łączność z Kościołem apostolskim. Jesteśmy kolejnym pokoleniem dzierżawców winnicy i odpowiadamy za Kościół tu, na ziemi. Możemy tym wszystkim dysponować, ale musimy przestrzegać reguł dzierżawy, czyli prawa własności do winnicy oraz konieczności oddawania należnej części plonu właścicielowi. Niestety często jesteśmy nieuczciwymi dzierżawcami. Ulegamy podziałom i odstępstwom, wypaczamy doktrynę Kościoła. Nie uznajemy władzy Boga nad Kościołem. Każdy chce mieć własną wizję tego, jak powinien funkcjonować. Z dzierżawcy przemieniamy się w samozwańczych właścicieli. Przykładem tego są próby dostosowania przykazań Bożych do dzisiejszych czasów, by żyło się nam łatwiej i przyjemniej.
Panie Jezu, chcę być odpowiedzialny za Kościół – winnicę, która ma swego właściciela – Boga Ojca, ma swego dziedzica – Jezusa Chrystusa, ma swoje sługi – papieża, biskupów, kapłanów, ma swoich rolników – mnie. Amen.
Rozważania zaczerpnięte z Ewangelia 2023
ks. Cyprian Kostrzewa SSP
Edycja Świętego Pawła
Odpowiedzialność
Winnicą jest Kościół, wspólnota ludzi, którzy uwierzyli Jezusowi i przyjmują Go jako Syna Bożego. Jesteśmy jak winne latorośle częścią tej winnicy Pana – Jezusa Chrystusa, jesteśmy w Niego wszczepieni. Nikt nie sadzi krzewów winnych po to, by były ozdobą. Jest wiele innych roślin pełniących o wiele lepiej tę funkcję. Winnica ma przynosić dobry owoc, z którego powstanie wyborne wino. Skoro winnicą jest Kościół, a Kościół to my, nasze życie ma przynosić dobre owoce, by zamienić się w dobre wino. Winnica jest skarbcem pełnym cennych darów. Zarządza i dysponuje nimi Piotr naszych czasów, biskupi w łączności z nim, korzystający z pomocy kapłanów i diakonów. Skarbami są: słowo Boże, sakramenty, przez które płynie do nas zbawienna łaska, oraz wielowiekowa tradycja, dzięki której mamy łączność z Kościołem apostolskim. Jesteśmy kolejnym pokoleniem dzierżawców winnicy i odpowiadamy za Kościół tu, na ziemi. Możemy tym wszystkim dysponować, ale musimy przestrzegać reguł dzierżawy, czyli prawa własności do winnicy oraz konieczności oddawania należnej części plonu właścicielowi. Niestety często jesteśmy nieuczciwymi dzierżawcami. Ulegamy podziałom i odstępstwom, wypaczamy doktrynę Kościoła. Nie uznajemy władzy Boga nad Kościołem. Każdy chce mieć własną wizję tego, jak powinien funkcjonować. Z dzierżawcy przemieniamy się w samozwańczych właścicieli. Przykładem tego są próby dostosowania przykazań Bożych do dzisiejszych czasów, by żyło się nam łatwiej i przyjemniej.
Panie Jezu, chcę być odpowiedzialny za Kościół – winnicę, która ma swego właściciela – Boga Ojca, ma swego dziedzica – Jezusa Chrystusa, ma swoje sługi – papieża, biskupów, kapłanów, ma swoich rolników – mnie. Amen.
Rozważania zaczerpnięte z Ewangelia 2023ks. Cyprian Kostrzewa SSP
Edycja Świętego Pawła
Zobacz także: