PIĄTEK XXXIII TYGODNIA ZWYKŁEGO, ROK I
PIERWSZE CZYTANIE (1 Mch 4, 36-37. 52-59)
Odbudowa i poświęcenie ołtarza
Czytanie z Pierwszej Księgi Machabejskiej
Juda i jego bracia powiedzieli: «Oto nasi wrogowie zostali starci na proch. Chodźmy oczyścić świątynię i na nowo poświęcić». Zebrało się więc całe wojsko i poszli na górę Syjon.
Dwudziestego piątego dnia dziewiątego miesiąca, to jest miesiąca Kislew, sto czterdziestego ósmego roku wstali wcześnie rano i zgodnie z Prawem złożyli ofiarę na nowym ołtarzu całopalenia, który wybudowali. Dokładnie w tym samym czasie i tego samego dnia, którego poganie go zbezcześcili, został on na nowo poświęcony przy śpiewie pieśni i grze na cytrach, harfach i cymbałach.
Cały lud upadł na twarz, oddał pokłon i aż pod niebo wysławiał Tego, który im poszczęścił. W osiem dni dokonali poświęcenia ołtarza, a przy tym z radością złożyli całopalenia, ofiarę biesiadną i ofiarę uwielbienia. Fasadę świątyni ozdobili wieńcami i małymi tarczami, odbudowali bramy i pomieszczenia dla kapłanów i pozakładali do nich drzwi, a wśród ludu nastała bardzo wielka radość z tego powodu, że skończyła się hańba, którą sprowadzili poganie. Juda zaś, jego bracia i całe zgromadzenie Izraela postanowili, że uroczystość poświęcenia ołtarza będą z weselem i radością obchodzili rokrocznie przez osiem dni, począwszy od dnia dwudziestego piątego miesiąca Kislew.
Oto słowo Boże.
PSALM RESPONSORYJNY (1 Krn 29, 10b-11b. 11c-12)
Refren: Chwalimy, Panie, Twe przesławne imię.
Bądź błogosławiony po wszystkie wieki, *
Panie, Boże ojca naszego, Izraela,
Twoja jest wielkość, moc i sława, majestat i chwała, *
bo wszystko, co jest na niebie i ziemi, Twoje jest, Panie.
Refren: Chwalimy, Panie, Twe przesławne imię.
Władza królewska należy do Ciebie, †
i nawet ziemski monarcha jest Twoją własnością. *
Bogactwo i chwała od Ciebie pochodzą.
Ty panujesz nad wszystkim, †
w Twojej ręce spoczywa moc i siła, *
Ty swoją ręką wywyższasz i utwierdzasz wszystko.
Refren: Chwalimy, Panie, Twe przesławne imię.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (Por. J 10, 27)
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Moje owce słuchają mego głosu,
Ja znam je, a one idą za Mną.
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA (Łk 19, 45-48)
Jezus wypędza przekupniów ze świątyni
Słowa Ewangelii według Świętego Łukasza
Jezus wszedł do świątyni i zaczął wyrzucać sprzedających w niej. Mówił do nich: «Napisane jest: „Mój dom będzie domem modlitwy”, a wy uczyniliście go jaskinią zbójców».
I nauczał codziennie w świątyni. Lecz arcykapłani i uczeni w Piśmie oraz przywódcy ludu czyhali na Jego życie. Tylko nie wiedzieli, co by mogli uczynić, cały lud bowiem słuchał Go z zapartym tchem.
Oto słowo Pańskie.
PIERWSZE CZYTANIE (1 Mch 4, 36-37. 52-59)
Odbudowa i poświęcenie ołtarza
Czytanie z Pierwszej Księgi Machabejskiej
Juda i jego bracia powiedzieli: «Oto nasi wrogowie zostali starci na proch. Chodźmy oczyścić świątynię i na nowo poświęcić». Zebrało się więc całe wojsko i poszli na górę Syjon.
Dwudziestego piątego dnia dziewiątego miesiąca, to jest miesiąca Kislew, sto czterdziestego ósmego roku wstali wcześnie rano i zgodnie z Prawem złożyli ofiarę na nowym ołtarzu całopalenia, który wybudowali. Dokładnie w tym samym czasie i tego samego dnia, którego poganie go zbezcześcili, został on na nowo poświęcony przy śpiewie pieśni i grze na cytrach, harfach i cymbałach.
Cały lud upadł na twarz, oddał pokłon i aż pod niebo wysławiał Tego, który im poszczęścił. W osiem dni dokonali poświęcenia ołtarza, a przy tym z radością złożyli całopalenia, ofiarę biesiadną i ofiarę uwielbienia. Fasadę świątyni ozdobili wieńcami i małymi tarczami, odbudowali bramy i pomieszczenia dla kapłanów i pozakładali do nich drzwi, a wśród ludu nastała bardzo wielka radość z tego powodu, że skończyła się hańba, którą sprowadzili poganie. Juda zaś, jego bracia i całe zgromadzenie Izraela postanowili, że uroczystość poświęcenia ołtarza będą z weselem i radością obchodzili rokrocznie przez osiem dni, począwszy od dnia dwudziestego piątego miesiąca Kislew.
Oto słowo Boże.
PSALM RESPONSORYJNY (1 Krn 29, 10b-11b. 11c-12)
Refren: Chwalimy, Panie, Twe przesławne imię.
Bądź błogosławiony po wszystkie wieki, *
Panie, Boże ojca naszego, Izraela,
Twoja jest wielkość, moc i sława, majestat i chwała, *
bo wszystko, co jest na niebie i ziemi, Twoje jest, Panie.
Refren: Chwalimy, Panie, Twe przesławne imię.
Władza królewska należy do Ciebie, †
i nawet ziemski monarcha jest Twoją własnością. *
Bogactwo i chwała od Ciebie pochodzą.
Ty panujesz nad wszystkim, †
w Twojej ręce spoczywa moc i siła, *
Ty swoją ręką wywyższasz i utwierdzasz wszystko.
Refren: Chwalimy, Panie, Twe przesławne imię.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (Por. J 10, 27)
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Moje owce słuchają mego głosu,
Ja znam je, a one idą za Mną.
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA (Łk 19, 45-48)
Jezus wypędza przekupniów ze świątyni
Słowa Ewangelii według Świętego Łukasza
Jezus wszedł do świątyni i zaczął wyrzucać sprzedających w niej. Mówił do nich: «Napisane jest: „Mój dom będzie domem modlitwy”, a wy uczyniliście go jaskinią zbójców».
I nauczał codziennie w świątyni. Lecz arcykapłani i uczeni w Piśmie oraz przywódcy ludu czyhali na Jego życie. Tylko nie wiedzieli, co by mogli uczynić, cały lud bowiem słuchał Go z zapartym tchem.
Oto słowo Pańskie.
KOMENTARZ
Być domem modlitwy
Modlitwa to przede wszystkim więź, bliskość, relacja, dialog i zasłuchanie, głęboka komunia i jedność. Wszystko inne: formuły, znaki, gesty, celebracje mają za zadanie prowadzić nas do tego spotkania. Dlatego Jezus w tak zdecydowany sposób usuwa ze świątyni wszystko, co przeszkadza prawdziwej modlitwie. Dom mój będzie domem modlitwy. Każdy kościół jest domem modlitwy, miejscem, gdzie gromadzimy się wokół ołtarza, aby spożywać wieczerzę z Bogiem. Ale Jezus pragnie więcej, chce, aby serce każdego z nas przez modlitwę, jako komunię z Nim, jeszcze bardziej stawało się Jego domem.
Panie Jezu, proszę Cię o łaskę prostej, głębokiej, szczerej modlitwy. Niech będzie mi ona potrzebna jak powszedni chleb, jak woda, jak powietrze, którym oddycham. Amen.
Rozważania zaczerpnięte z Ewangelia 2023
ks. Cyprian Kostrzewa SSP
Edycja Świętego Pawła
Być domem modlitwy
Modlitwa to przede wszystkim więź, bliskość, relacja, dialog i zasłuchanie, głęboka komunia i jedność. Wszystko inne: formuły, znaki, gesty, celebracje mają za zadanie prowadzić nas do tego spotkania. Dlatego Jezus w tak zdecydowany sposób usuwa ze świątyni wszystko, co przeszkadza prawdziwej modlitwie. Dom mój będzie domem modlitwy. Każdy kościół jest domem modlitwy, miejscem, gdzie gromadzimy się wokół ołtarza, aby spożywać wieczerzę z Bogiem. Ale Jezus pragnie więcej, chce, aby serce każdego z nas przez modlitwę, jako komunię z Nim, jeszcze bardziej stawało się Jego domem.
Panie Jezu, proszę Cię o łaskę prostej, głębokiej, szczerej modlitwy. Niech będzie mi ona potrzebna jak powszedni chleb, jak woda, jak powietrze, którym oddycham. Amen.
Rozważania zaczerpnięte z Ewangelia 2023ks. Cyprian Kostrzewa SSP
Edycja Świętego Pawła