CZWARTEK XIX TYGODNIA ZWYKŁEGO, ROK II
PIERWSZE CZYTANIE (Ez 12, 1-12)
Prorok zapowiada wygnanie
Czytanie z Księgi proroka Ezechiela
Pan skierował do mnie te słowa: «Synu człowieczy, mieszkasz wśród ludu opornego, który ma oczy na to, by widzieć, a nie widzi, i ma uszy na to, by słyszeć, a nie słyszy, ponieważ jest ludem opornym.
Synu człowieczy, przygotuj sobie rzeczy na drogę zesłania, za dnia i na ich oczach, i na ich oczach wyjdź z miejsca twego pobytu na inne miejsce. Może to zrozumieją, chociaż to lud zbuntowany. Wynieś swoje tobołki, jak tobołki zesłańca, za dnia, na ich oczach, i wyjdź wieczorem – na ich oczach – tak jak wychodzą zesłańcy. Na ich oczach zrób sobie wyłom w murze i wyjdź przez niego!
Na ich oczach włóż tobołek na swoje barki i wyjdź, gdy zmierzch zapadnie. Zasłoń twarz, abyś nie widział kraju, albowiem ustanawiam cię znakiem dla pokoleń izraelskich».
I uczyniłem tak, jak mi rozkazano: tobołki wyniosłem za dnia, jak tobołki zesłańca, wieczorem uczyniłem sobie rękami wyłom w murze, wyszedłem w mroku i na ich oczach włożyłem tobołki na barki.
Rano skierował Pan do mnie te słowa: «Synu człowieczy, czy dom Izraela, lud zbuntowany, zapytał się: Co ty robisz? Powiedz im: Tak mówi Pan Bóg: Ta przepowiednia odnosi się do władcy, będącego w Jerozolimie, i do całego domu Izraela, który tam się znajduje. Powiedz: Jestem dla was znakiem. Podobnie jak ja uczyniłem, tak się wam stanie: Pójdą na zesłanie, w niewolę. Władca, który znajduje się wśród nich, włoży na ramiona tobołki w mroku i wyjdzie; zrobią wyłom w murze, aby mógł przez niego przejść, zasłoni on twarz, aby swymi oczami nie widział kraju».
Oto słowo Boże.
PSALM RESPONSORYJNY (Ps 78 (77), 56-57. 58-59. 61-62)
Refren: Wielkich dzieł Boga nie zapominajmy.
Na próbę wystawiali i drażnili Boga Najwyższego, *
i Jego przykazań nie strzegli.
Odstępowali zdradziecko, jak ich ojcowie, *
byli niepewni, jak łuk, który zawodzi.
Refren: Wielkich dzieł Boga nie zapominajmy.
Rozgniewali Go swoim bałwochwalstwem na wzgórzach, *
wzniecali Jego zazdrość rzeźbionymi bożkami.
Bóg usłyszał i zapłonął gniewem, *
i gwałtownie odepchnął Izraela.
Refren: Wielkich dzieł Boga nie zapominajmy.
Oddał swoją moc w niewolę, *
a swoją chwałę w ręce nieprzyjaciół.
Wydał pod miecz swój naród, *
na swoje dziedzictwo gniewem wybuchł.
Refren: Wielkich dzieł Boga nie zapominajmy.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (Ps 119 (118), 135)
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Okaż Twemu słudze światłość swego oblicza
i naucz mnie Twoich ustaw.
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA (Mt 18, 21 – 19, 1)
Przypowieść o niemiłosiernym słudze
Słowa Ewangelii według Świętego Mateusza
Piotr podszedł do Jezusa i zapytał: «Panie, ile razy mam przebaczyć, jeśli mój brat zawini względem mnie? Czy aż siedem razy?»
Jezus mu odrzekł: «Nie mówię ci, że aż siedem razy, lecz aż siedemdziesiąt siedem razy.
Dlatego podobne jest królestwo niebieskie do króla, który chciał się rozliczyć ze swymi sługami. Gdy zaczął się rozliczać, przyprowadzono mu jednego, który był mu winien dziesięć tysięcy talentów. Ponieważ nie miał z czego ich oddać, pan kazał sprzedać go razem z żoną, dziećmi i całym jego mieniem, aby dług w ten sposób odzyskać.
Wtedy sługa padł mu do stóp i prosił go: „Panie, okaż mi cierpliwość, a wszystko ci oddam”. Pan ulitował się nad owym sługą, uwolnił go i dług mu darował.
Lecz gdy sługa ów wyszedł, spotkał jednego ze współsług, który mu był winien sto denarów. Chwycił go i zaczął dusić, mówiąc: „Oddaj, coś winien!” Jego współsługa padł przed nim i prosił go: „Okaż mi cierpliwość, a oddam tobie”. On jednak nie chciał, lecz poszedł i wtrącił go do więzienia, dopóki nie odda długu.
Współsłudzy jego, widząc, co się działo, bardzo się zasmucili. Poszli i opowiedzieli swemu panu wszystko, co zaszło.
Wtedy pan jego, wezwawszy go, rzekł mu: „Sługo niegodziwy! Darowałem ci cały ten dług, ponieważ mnie prosiłeś. Czyż więc i ty nie powinieneś był ulitować się nad swoim współsługą, jak ja ulitowałem się nad tobą?” I uniósłszy się gniewem, pan jego kazał wydać go katom, dopóki mu nie odda całego długu.
Podobnie uczyni wam Ojciec mój niebieski, jeżeli każdy z was nie przebaczy z serca swemu bratu».
Gdy Jezus dokończył tych mów, opuścił Galileę i przeniósł się w granice Judei za Jordan.
Oto słowo Pańskie.
PIERWSZE CZYTANIE (Ez 12, 1-12)
Prorok zapowiada wygnanie
Czytanie z Księgi proroka Ezechiela
Pan skierował do mnie te słowa: «Synu człowieczy, mieszkasz wśród ludu opornego, który ma oczy na to, by widzieć, a nie widzi, i ma uszy na to, by słyszeć, a nie słyszy, ponieważ jest ludem opornym.
Synu człowieczy, przygotuj sobie rzeczy na drogę zesłania, za dnia i na ich oczach, i na ich oczach wyjdź z miejsca twego pobytu na inne miejsce. Może to zrozumieją, chociaż to lud zbuntowany. Wynieś swoje tobołki, jak tobołki zesłańca, za dnia, na ich oczach, i wyjdź wieczorem – na ich oczach – tak jak wychodzą zesłańcy. Na ich oczach zrób sobie wyłom w murze i wyjdź przez niego!
Na ich oczach włóż tobołek na swoje barki i wyjdź, gdy zmierzch zapadnie. Zasłoń twarz, abyś nie widział kraju, albowiem ustanawiam cię znakiem dla pokoleń izraelskich».
I uczyniłem tak, jak mi rozkazano: tobołki wyniosłem za dnia, jak tobołki zesłańca, wieczorem uczyniłem sobie rękami wyłom w murze, wyszedłem w mroku i na ich oczach włożyłem tobołki na barki.
Rano skierował Pan do mnie te słowa: «Synu człowieczy, czy dom Izraela, lud zbuntowany, zapytał się: Co ty robisz? Powiedz im: Tak mówi Pan Bóg: Ta przepowiednia odnosi się do władcy, będącego w Jerozolimie, i do całego domu Izraela, który tam się znajduje. Powiedz: Jestem dla was znakiem. Podobnie jak ja uczyniłem, tak się wam stanie: Pójdą na zesłanie, w niewolę. Władca, który znajduje się wśród nich, włoży na ramiona tobołki w mroku i wyjdzie; zrobią wyłom w murze, aby mógł przez niego przejść, zasłoni on twarz, aby swymi oczami nie widział kraju».
Oto słowo Boże.
PSALM RESPONSORYJNY (Ps 78 (77), 56-57. 58-59. 61-62)
Refren: Wielkich dzieł Boga nie zapominajmy.
Na próbę wystawiali i drażnili Boga Najwyższego, *
i Jego przykazań nie strzegli.
Odstępowali zdradziecko, jak ich ojcowie, *
byli niepewni, jak łuk, który zawodzi.
Refren: Wielkich dzieł Boga nie zapominajmy.
Rozgniewali Go swoim bałwochwalstwem na wzgórzach, *
wzniecali Jego zazdrość rzeźbionymi bożkami.
Bóg usłyszał i zapłonął gniewem, *
i gwałtownie odepchnął Izraela.
Refren: Wielkich dzieł Boga nie zapominajmy.
Oddał swoją moc w niewolę, *
a swoją chwałę w ręce nieprzyjaciół.
Wydał pod miecz swój naród, *
na swoje dziedzictwo gniewem wybuchł.
Refren: Wielkich dzieł Boga nie zapominajmy.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (Ps 119 (118), 135)
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Okaż Twemu słudze światłość swego oblicza
i naucz mnie Twoich ustaw.
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA (Mt 18, 21 – 19, 1)
Przypowieść o niemiłosiernym słudze
Słowa Ewangelii według Świętego Mateusza
Piotr podszedł do Jezusa i zapytał: «Panie, ile razy mam przebaczyć, jeśli mój brat zawini względem mnie? Czy aż siedem razy?»
Jezus mu odrzekł: «Nie mówię ci, że aż siedem razy, lecz aż siedemdziesiąt siedem razy.
Dlatego podobne jest królestwo niebieskie do króla, który chciał się rozliczyć ze swymi sługami. Gdy zaczął się rozliczać, przyprowadzono mu jednego, który był mu winien dziesięć tysięcy talentów. Ponieważ nie miał z czego ich oddać, pan kazał sprzedać go razem z żoną, dziećmi i całym jego mieniem, aby dług w ten sposób odzyskać.
Wtedy sługa padł mu do stóp i prosił go: „Panie, okaż mi cierpliwość, a wszystko ci oddam”. Pan ulitował się nad owym sługą, uwolnił go i dług mu darował.
Lecz gdy sługa ów wyszedł, spotkał jednego ze współsług, który mu był winien sto denarów. Chwycił go i zaczął dusić, mówiąc: „Oddaj, coś winien!” Jego współsługa padł przed nim i prosił go: „Okaż mi cierpliwość, a oddam tobie”. On jednak nie chciał, lecz poszedł i wtrącił go do więzienia, dopóki nie odda długu.
Współsłudzy jego, widząc, co się działo, bardzo się zasmucili. Poszli i opowiedzieli swemu panu wszystko, co zaszło.
Wtedy pan jego, wezwawszy go, rzekł mu: „Sługo niegodziwy! Darowałem ci cały ten dług, ponieważ mnie prosiłeś. Czyż więc i ty nie powinieneś był ulitować się nad swoim współsługą, jak ja ulitowałem się nad tobą?” I uniósłszy się gniewem, pan jego kazał wydać go katom, dopóki mu nie odda całego długu.
Podobnie uczyni wam Ojciec mój niebieski, jeżeli każdy z was nie przebaczy z serca swemu bratu».
Gdy Jezus dokończył tych mów, opuścił Galileę i przeniósł się w granice Judei za Jordan.
Oto słowo Pańskie.
KOMENTARZ
Nasze zobowiązanie wobec Boga
Dzisiejsza Ewangelia ukazuje nam, że Jezus Chrystus, gdy mówi o Bożym wybaczeniu, skłonny jest do hiperboli, do przesady. Dziesięć tysięcy talentów, dług owego mężczyzny, który dziś prosi o zmiłowanie, to kwota ogromna, niewyobrażalna zarówno dla słuchaczy Jezusa, jak i dla nas, po dwóch tysiącach lat. To obraz sytuacji kompletnie niemożliwej. Dziesięć tysięcy talentów porównać by pewnie można do całego polskiego budżetu na rok 2022. Chodzi więc o kwotę, której nie tylko nikt nie mógł mieć, a tym bardziej pożyczyć, ale także o kwotę, która wyraźnie obrazuje nasze zobowiązanie wobec Boga, jak wygląda nasz dług wobec Stwórcy i Zbawiciela. Jest tak ogromny, że nie do spłacenia – w żadnej sytuacji, przy żadnym wysiłku, całkowicie wykraczający poza nasze możliwości. Jedyną szansą dla nas jest umorzenie tego długu, które dokonało się, gdy Jezus wypowiedział na krzyżu niezwykłe słowa: Wykonało się! Jakże więc możemy nie odpuścić długów – bez porównania mniejszych – które winni nam są nasi bracia?
Panie Jezu Chryste, wybaczenie aż siedemdziesiąt siedem razy to heroizm, na który mnie nie stać. Skoro jednak Ty wybaczyłeś mi nieskończenie razy więcej, więc ja także pragnę uczyć się codziennego wybaczania. Ty żyjesz i królujesz na wieki wieków. Amen.
Rozważania zaczerpnięte z Ewangelia 2022
o. Michał Legan OSPPE
Edycja Świętego Pawła
Nasze zobowiązanie wobec Boga
Dzisiejsza Ewangelia ukazuje nam, że Jezus Chrystus, gdy mówi o Bożym wybaczeniu, skłonny jest do hiperboli, do przesady. Dziesięć tysięcy talentów, dług owego mężczyzny, który dziś prosi o zmiłowanie, to kwota ogromna, niewyobrażalna zarówno dla słuchaczy Jezusa, jak i dla nas, po dwóch tysiącach lat. To obraz sytuacji kompletnie niemożliwej. Dziesięć tysięcy talentów porównać by pewnie można do całego polskiego budżetu na rok 2022. Chodzi więc o kwotę, której nie tylko nikt nie mógł mieć, a tym bardziej pożyczyć, ale także o kwotę, która wyraźnie obrazuje nasze zobowiązanie wobec Boga, jak wygląda nasz dług wobec Stwórcy i Zbawiciela. Jest tak ogromny, że nie do spłacenia – w żadnej sytuacji, przy żadnym wysiłku, całkowicie wykraczający poza nasze możliwości. Jedyną szansą dla nas jest umorzenie tego długu, które dokonało się, gdy Jezus wypowiedział na krzyżu niezwykłe słowa: Wykonało się! Jakże więc możemy nie odpuścić długów – bez porównania mniejszych – które winni nam są nasi bracia?
Panie Jezu Chryste, wybaczenie aż siedemdziesiąt siedem razy to heroizm, na który mnie nie stać. Skoro jednak Ty wybaczyłeś mi nieskończenie razy więcej, więc ja także pragnę uczyć się codziennego wybaczania. Ty żyjesz i królujesz na wieki wieków. Amen.
Rozważania zaczerpnięte z Ewangelia 2022o. Michał Legan OSPPE
Edycja Świętego Pawła