SOBOTA XI TYGODNIA ZWYKŁEGO, ROK II
PIERWSZE CZYTANIE (2 Krn 24, 17-25)
Ukamienowanie kapłana Zachariasza
Czytanie z Drugiej Księgi Kronik
Po śmierci Jojady przybyli naczelnicy judzcy i oddali pokłon królowi. Król ich wtedy usłuchał. Opuścili więc świątynię Pana, Boga swego, i zaczęli czcić aszery oraz posągi. Wskutek ich winy zapłonął gniew Boży nad Judą i nad Jerozolimą. Posyłał więc Pan do nich proroków, aby ich nawrócili do Pana i napominali, oni jednak ich nie słuchali.
Wtedy duch Boży zstąpił na Zachariasza, syna kapłana Jojady, który stanął przed ludem i rzekł: «Tak mówi Bóg: Dlaczego przekraczacie przykazania Pańskie? Dlatego się wam nie wiedzie! Ponieważ opuściliście Pana, i On was opuści».
Lecz oni sprzysięgli się przeciw niemu i ukamienowali go z rozkazu króla na dziedzińcu świątyni Pańskiej. Król Joasz zapomniał już o dobrodziejstwie, jakie wyświadczył mu ojciec Zachariasza, Jojada, i zabił jego syna. Kiedy zaś ten umierał, zawołał: «Oby Pan to widział i pomścił, i zażądał zdania z tego sprawy!»
I oto jeszcze w ciągu tego roku wyruszyło przeciw niemu wojsko Aramu. Wkroczywszy do Judy i do Jerozolimy, wytracili z ludu wszystkich jego naczelników, a całą swą zdobycz wysłali do króla Damaszku.
Choć wojsko Aramu weszło z małą liczbą żołnierzy, Pan jednak oddał mu w ręce wielkie mnóstwo wojska, ponieważ mieszkańcy Judy opuścili Pana, Boga swych ojców. I tak wykonało ono wyrok na Joaszu.
Kiedy się od niego oddalili, pozostawiając go ciężko chorym, słudzy jego uknuli spisek przeciw niemu, aby pomścić krew syna kapłana Jojady. I zabili go na jego łóżku. Zmarł i został pochowany w Mieście Dawidowym, ale nie złożono go w grobach królewskich.
Oto słowo Boże.
PSALM RESPONSORYJNY (Ps 89 (88), 4-5. 29-30. 31-32. 33-34)
Refren: Swojemu słudze Bóg łaskę okaże.
«Zawarłem przymierze z moim wybrańcem, *
przysiągłem mojemu słudze, Dawidowi:
Twoje potomstwo utrwalę na wieki *
i tron twój umocnię na wszystkie pokolenia».
Refren: Swojemu słudze Bóg łaskę okaże.
«Na wieki zachowam dla niego łaskę *
i trwałe z nim będzie moje przymierze.
Sprawię, że potomstwo jego będzie wieczne, *
a jego tron jak dni niebios trwały.
Refren: Swojemu słudze Bóg łaskę okaże.
A jeśli jego synowie porzucą moje prawo *
i nie będą postępować według moich przykazań,
jeżeli moje ustawy naruszą *
i nie będą pełnili moich rozkazów.
Refren: Swojemu słudze Bóg łaskę okaże.
Rózgą ukarzę ich przewinienia, *
a winę ich biczami,
lecz nie odejmę od niego mej łaski *
i nie zawiodę w wierności».
Refren: Swojemu słudze Bóg łaskę okaże.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (Por. 2 Kor 8, 9)
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Jezus Chrystus, będąc bogatym, dla was stał się ubogim,
aby was ubóstwem swoim ubogacić.
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA (Mt 6, 24-34)
Ufność w opatrzność Bożą
Słowa Ewangelii według Świętego Mateusza
Jezus powiedział do swoich uczniów:
«Nikt nie może dwom panom służyć. Bo albo jednego będzie nienawidził, a drugiego – miłował; albo z jednym będzie trzymał, a drugim wzgardzi. Nie możecie służyć Bogu i Mamonie!
Dlatego powiadam wam: Nie martwcie się o swoje życie, o to, co macie jeść i pić, ani o swoje ciało, czym się macie przyodziać. Czyż życie nie znaczy więcej niż pokarm, a ciało więcej niż odzienie? Przypatrzcie się ptakom podniebnym: nie sieją ani żną i nie zbierają do spichlerzy, a Ojciec wasz niebieski je żywi. Czyż wy nie jesteście ważniejsi niż one?
Kto z was, martwiąc się, może choćby jedną chwilę dołożyć do wieku swego życia?
A o odzienie czemu się martwicie? Przypatrzcie się liliom polnym, jak rosną: nie pracują ani przędą. A powiadam wam: nawet Salomon w całym swym przepychu nie był tak ubrany jak jedna z nich. Jeśli więc ziele polne, które dziś jest, a jutro do pieca będzie wrzucone, Bóg tak przyodziewa, to czyż nie tym bardziej was, ludzie małej wiary?
Nie martwcie się zatem i nie mówcie: co będziemy jedli? co będziemy pili? czym będziemy się przyodziewali? Bo o to wszystko poganie zabiegają. Przecież Ojciec wasz niebieski wie, że tego wszystkiego potrzebujecie. Starajcie się naprzód o królestwo Boga i o Jego sprawiedliwość, a to wszystko będzie wam dodane.
Nie martwcie się więc o jutro, bo jutrzejszy dzień sam o siebie martwić się będzie. Dosyć ma dzień każdy swojej biedy».
Oto słowo Pańskie.
PIERWSZE CZYTANIE (2 Krn 24, 17-25)
Ukamienowanie kapłana Zachariasza
Czytanie z Drugiej Księgi Kronik
Po śmierci Jojady przybyli naczelnicy judzcy i oddali pokłon królowi. Król ich wtedy usłuchał. Opuścili więc świątynię Pana, Boga swego, i zaczęli czcić aszery oraz posągi. Wskutek ich winy zapłonął gniew Boży nad Judą i nad Jerozolimą. Posyłał więc Pan do nich proroków, aby ich nawrócili do Pana i napominali, oni jednak ich nie słuchali.
Wtedy duch Boży zstąpił na Zachariasza, syna kapłana Jojady, który stanął przed ludem i rzekł: «Tak mówi Bóg: Dlaczego przekraczacie przykazania Pańskie? Dlatego się wam nie wiedzie! Ponieważ opuściliście Pana, i On was opuści».
Lecz oni sprzysięgli się przeciw niemu i ukamienowali go z rozkazu króla na dziedzińcu świątyni Pańskiej. Król Joasz zapomniał już o dobrodziejstwie, jakie wyświadczył mu ojciec Zachariasza, Jojada, i zabił jego syna. Kiedy zaś ten umierał, zawołał: «Oby Pan to widział i pomścił, i zażądał zdania z tego sprawy!»
I oto jeszcze w ciągu tego roku wyruszyło przeciw niemu wojsko Aramu. Wkroczywszy do Judy i do Jerozolimy, wytracili z ludu wszystkich jego naczelników, a całą swą zdobycz wysłali do króla Damaszku.
Choć wojsko Aramu weszło z małą liczbą żołnierzy, Pan jednak oddał mu w ręce wielkie mnóstwo wojska, ponieważ mieszkańcy Judy opuścili Pana, Boga swych ojców. I tak wykonało ono wyrok na Joaszu.
Kiedy się od niego oddalili, pozostawiając go ciężko chorym, słudzy jego uknuli spisek przeciw niemu, aby pomścić krew syna kapłana Jojady. I zabili go na jego łóżku. Zmarł i został pochowany w Mieście Dawidowym, ale nie złożono go w grobach królewskich.
Oto słowo Boże.
PSALM RESPONSORYJNY (Ps 89 (88), 4-5. 29-30. 31-32. 33-34)
Refren: Swojemu słudze Bóg łaskę okaże.
«Zawarłem przymierze z moim wybrańcem, *
przysiągłem mojemu słudze, Dawidowi:
Twoje potomstwo utrwalę na wieki *
i tron twój umocnię na wszystkie pokolenia».
Refren: Swojemu słudze Bóg łaskę okaże.
«Na wieki zachowam dla niego łaskę *
i trwałe z nim będzie moje przymierze.
Sprawię, że potomstwo jego będzie wieczne, *
a jego tron jak dni niebios trwały.
Refren: Swojemu słudze Bóg łaskę okaże.
A jeśli jego synowie porzucą moje prawo *
i nie będą postępować według moich przykazań,
jeżeli moje ustawy naruszą *
i nie będą pełnili moich rozkazów.
Refren: Swojemu słudze Bóg łaskę okaże.
Rózgą ukarzę ich przewinienia, *
a winę ich biczami,
lecz nie odejmę od niego mej łaski *
i nie zawiodę w wierności».
Refren: Swojemu słudze Bóg łaskę okaże.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (Por. 2 Kor 8, 9)
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Jezus Chrystus, będąc bogatym, dla was stał się ubogim,
aby was ubóstwem swoim ubogacić.
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA (Mt 6, 24-34)
Ufność w opatrzność Bożą
Słowa Ewangelii według Świętego Mateusza
Jezus powiedział do swoich uczniów:
«Nikt nie może dwom panom służyć. Bo albo jednego będzie nienawidził, a drugiego – miłował; albo z jednym będzie trzymał, a drugim wzgardzi. Nie możecie służyć Bogu i Mamonie!
Dlatego powiadam wam: Nie martwcie się o swoje życie, o to, co macie jeść i pić, ani o swoje ciało, czym się macie przyodziać. Czyż życie nie znaczy więcej niż pokarm, a ciało więcej niż odzienie? Przypatrzcie się ptakom podniebnym: nie sieją ani żną i nie zbierają do spichlerzy, a Ojciec wasz niebieski je żywi. Czyż wy nie jesteście ważniejsi niż one?
Kto z was, martwiąc się, może choćby jedną chwilę dołożyć do wieku swego życia?
A o odzienie czemu się martwicie? Przypatrzcie się liliom polnym, jak rosną: nie pracują ani przędą. A powiadam wam: nawet Salomon w całym swym przepychu nie był tak ubrany jak jedna z nich. Jeśli więc ziele polne, które dziś jest, a jutro do pieca będzie wrzucone, Bóg tak przyodziewa, to czyż nie tym bardziej was, ludzie małej wiary?
Nie martwcie się zatem i nie mówcie: co będziemy jedli? co będziemy pili? czym będziemy się przyodziewali? Bo o to wszystko poganie zabiegają. Przecież Ojciec wasz niebieski wie, że tego wszystkiego potrzebujecie. Starajcie się naprzód o królestwo Boga i o Jego sprawiedliwość, a to wszystko będzie wam dodane.
Nie martwcie się więc o jutro, bo jutrzejszy dzień sam o siebie martwić się będzie. Dosyć ma dzień każdy swojej biedy».
Oto słowo Pańskie.
KOMENTARZ
Zaufanie Bogu Ojcu
Dzisiejsza perykopa ewangeliczna podaje dwie proste, ale jakże ważne zasady. Pierwsza dotyczy naszej relacji z Bogiem. Nie można służyć dwóm panom – Bogu i mamonie. Służmy Bogu tak, jak to Jemu tylko się należy! On jest źródłem naszego istnienia i metą, do której dążymy. Jeśli mamona (pieniądze, dobrobyt, bogactwo) przesłonią Tego, który stworzył wszystko, prędzej czy później skazujemy się na przegraną. Służąc Bogu, gromadzimy skarb, który ujawni się w całej pełni w życiu wiecznym. Druga zasada dotyczy tego, jak mamy przejść przez życie, które także jest darem Boga dla nas: „nie martwcie się o jutro, bo dzień jutrzejszy zatroszczy się o siebie”. To nie jest zachęta do beztroski, ale do tego, żeby odsuwać od siebie przesadną troskę o rzeczy materialne. O to, co mamy jeść, w co się ubrać. Pan Jezus zachęca do zaufania Ojcu, który wie, czego nam potrzeba. Skoro dał nam życie, to sam troszczy się o to, co Jemu służy. Powinniśmy troszczyć się o siebie i naszych bliskich, ale z zaufaniem do Tego, od którego zależy każdy moment naszego ludzkiego trwania tu, na ziemi.
Panie Jezu, proszę Cię słowami mędrca: „Nie dawaj mi ani ubóstwa, ani bogactwa, ale pozwól, abym jadł niezbędny chleb” (Prz 30, 8). Niech zaufanie do Ojca pozwoli mi przezwyciężać pokusy tego świata. Amen.
Rozważania zaczerpnięte z Ewangelia 2024
o. Andrzej Kiejza OFMCap
Edycja Świętego Pawła
Zaufanie Bogu Ojcu
Dzisiejsza perykopa ewangeliczna podaje dwie proste, ale jakże ważne zasady. Pierwsza dotyczy naszej relacji z Bogiem. Nie można służyć dwóm panom – Bogu i mamonie. Służmy Bogu tak, jak to Jemu tylko się należy! On jest źródłem naszego istnienia i metą, do której dążymy. Jeśli mamona (pieniądze, dobrobyt, bogactwo) przesłonią Tego, który stworzył wszystko, prędzej czy później skazujemy się na przegraną. Służąc Bogu, gromadzimy skarb, który ujawni się w całej pełni w życiu wiecznym. Druga zasada dotyczy tego, jak mamy przejść przez życie, które także jest darem Boga dla nas: „nie martwcie się o jutro, bo dzień jutrzejszy zatroszczy się o siebie”. To nie jest zachęta do beztroski, ale do tego, żeby odsuwać od siebie przesadną troskę o rzeczy materialne. O to, co mamy jeść, w co się ubrać. Pan Jezus zachęca do zaufania Ojcu, który wie, czego nam potrzeba. Skoro dał nam życie, to sam troszczy się o to, co Jemu służy. Powinniśmy troszczyć się o siebie i naszych bliskich, ale z zaufaniem do Tego, od którego zależy każdy moment naszego ludzkiego trwania tu, na ziemi.
Panie Jezu, proszę Cię słowami mędrca: „Nie dawaj mi ani ubóstwa, ani bogactwa, ale pozwól, abym jadł niezbędny chleb” (Prz 30, 8). Niech zaufanie do Ojca pozwoli mi przezwyciężać pokusy tego świata. Amen.
Rozważania zaczerpnięte z Ewangelia 2024o. Andrzej Kiejza OFMCap
Edycja Świętego Pawła