SOBOTA VI TYGODNIA ZWYKŁEGO, ROK II
PIERWSZE CZYTANIE (Jk 3, 1-10)
Jeśli ktoś nie grzeszy mową, jest mężem doskonałym
Czytanie z Listu Świętego Jakuba Apostoła
Niech zbyt wielu z was nie uchodzi za nauczycieli, moi bracia, bo wiecie, że tym bardziej surowy czeka nas sąd. Wszyscy bowiem często upadamy.
Jeśli ktoś nie grzeszy mową, jest mężem doskonałym, zdolnym utrzymać w ryzach także całe ciało. Jeżeli przeto wkładamy koniom wędzidła do pysków, by nam były posłuszne, to kierujemy całym ich ciałem. Oto nawet okrętom, choć tak są potężne i tak silnymi wichrami miotane, niepozorny ster nadaje taki kierunek, jaki odpowiada woli sternika.
Tak samo język, mimo że jest małym organem, ma powód do wielkich przechwałek. Oto mały ogień, a jak wielki las podpala. Tak i język jest ogniem, sferą nieprawości. Język jest wśród wszystkich naszych członków tym, co bezcześci całe ciało, i sam trawiony ogniem piekielnym rozpala krąg życia.
Wszystkie bowiem gatunki zwierząt i ptaków, gadów i stworzeń morskich można ujarzmić, i rzeczywiście ujarzmiła je natura ludzka. Języka natomiast nikt z ludzi nie potrafi okiełznać; to zło niepohamowane, pełne zabójczego jadu. Za jego pomocą wielbimy Boga i Ojca i nim przeklinamy ludzi, stworzonych na podobieństwo Boże. Z tych samych ust wychodzi błogosławieństwo i przekleństwo. Tak być nie może, bracia moi!
Oto słowo Boże.
PSALM RESPONSORYJNY (Ps 12 (11), 2-3. 4-5. 7-8)
Refren: Ty nas zachowasz, Panie nasz i Zbawco.
Ratuj nas, Panie, bo braknie pobożnych, *
zanikła wierność wśród ludzi.
Wszyscy okłamują swych bliźnich, *
z obłudą w sercu mówią podstępnymi wargami.
Refren: Ty nas zachowasz, Panie nasz i Zbawco.
Niech Pan wygubi wszystkie podstępne wargi *
i języki skłonne do zuchwalstwa.
Tych, którzy mówią: †
«Naszą siłą język, usta nasze nam służą, *
któż jest naszym panem?»
Refren: Ty nas zachowasz, Panie nasz i Zbawco.
Słowa Pana są szczere, †
wypróbowane srebro bez domieszki ziemi, *
siedmiokroć oczyszczone.
Ty nas zachowasz, Panie, *
na wieki nas ustrzeżesz od tego plemienia.
Refren: Ty nas zachowasz, Panie nasz i Zbawco.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (Por. Mk 9, 7)
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Otwarło się niebo i zabrzmiał głos ojca:
«To jest mój Syn umiłowany, Jego słuchajcie».
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA (Mk 9, 2-13)
Przemienienie Pańskie
Słowa Ewangelii według Świętego Marka
Jezus wziął z sobą Piotra, Jakuba i Jana i zaprowadził ich samych osobno na górę wysoką. Tam się przemienił wobec nich. Jego odzienie stało się lśniąco białe, tak jak żaden na ziemi folusznik wybielić nie zdoła. I ukazał się im Eliasz z Mojżeszem, którzy rozmawiali z Jezusem.
Wtedy Piotr rzekł do Jezusa: «Rabbi, dobrze, że tu jesteśmy; postawimy trzy namioty: jeden dla Ciebie, jeden dla Mojżesza i jeden dla Eliasza». Nie wiedział bowiem, co powiedzieć, tak byli przestraszeni.
I zjawił się obłok, osłaniający ich, a z obłoku odezwał się głos: «To jest mój Syn umiłowany, Jego słuchajcie!» I zaraz potem, gdy się rozejrzeli, nikogo już nie widzieli przy sobie, tylko samego Jezusa.
A gdy schodzili z góry, przykazał im, aby nikomu nie rozpowiadali o tym, co widzieli, zanim Syn Człowieczy nie powstanie z martwych. Zachowali to polecenie, rozprawiając tylko między sobą, co znaczy „powstać z martwych”.
I pytali Go: «Czemu uczeni w Piśmie twierdzą, że wpierw musi przyjść Eliasz?»
A On im rzekł: «Istotnie, Eliasz przyjdzie najpierw i wszystko naprawi. Ale jak jest napisane o Synu Człowieczym? Ma On wiele cierpieć i być wzgardzony. Otóż mówię wam: Eliasz już przyszedł i postąpili z nim tak, jak chcieli, jak o nim jest napisane».
Oto słowo Pańskie.
PIERWSZE CZYTANIE (Jk 3, 1-10)
Jeśli ktoś nie grzeszy mową, jest mężem doskonałym
Czytanie z Listu Świętego Jakuba Apostoła
Niech zbyt wielu z was nie uchodzi za nauczycieli, moi bracia, bo wiecie, że tym bardziej surowy czeka nas sąd. Wszyscy bowiem często upadamy.
Jeśli ktoś nie grzeszy mową, jest mężem doskonałym, zdolnym utrzymać w ryzach także całe ciało. Jeżeli przeto wkładamy koniom wędzidła do pysków, by nam były posłuszne, to kierujemy całym ich ciałem. Oto nawet okrętom, choć tak są potężne i tak silnymi wichrami miotane, niepozorny ster nadaje taki kierunek, jaki odpowiada woli sternika.
Tak samo język, mimo że jest małym organem, ma powód do wielkich przechwałek. Oto mały ogień, a jak wielki las podpala. Tak i język jest ogniem, sferą nieprawości. Język jest wśród wszystkich naszych członków tym, co bezcześci całe ciało, i sam trawiony ogniem piekielnym rozpala krąg życia.
Wszystkie bowiem gatunki zwierząt i ptaków, gadów i stworzeń morskich można ujarzmić, i rzeczywiście ujarzmiła je natura ludzka. Języka natomiast nikt z ludzi nie potrafi okiełznać; to zło niepohamowane, pełne zabójczego jadu. Za jego pomocą wielbimy Boga i Ojca i nim przeklinamy ludzi, stworzonych na podobieństwo Boże. Z tych samych ust wychodzi błogosławieństwo i przekleństwo. Tak być nie może, bracia moi!
Oto słowo Boże.
PSALM RESPONSORYJNY (Ps 12 (11), 2-3. 4-5. 7-8)
Refren: Ty nas zachowasz, Panie nasz i Zbawco.
Ratuj nas, Panie, bo braknie pobożnych, *
zanikła wierność wśród ludzi.
Wszyscy okłamują swych bliźnich, *
z obłudą w sercu mówią podstępnymi wargami.
Refren: Ty nas zachowasz, Panie nasz i Zbawco.
Niech Pan wygubi wszystkie podstępne wargi *
i języki skłonne do zuchwalstwa.
Tych, którzy mówią: †
«Naszą siłą język, usta nasze nam służą, *
któż jest naszym panem?»
Refren: Ty nas zachowasz, Panie nasz i Zbawco.
Słowa Pana są szczere, †
wypróbowane srebro bez domieszki ziemi, *
siedmiokroć oczyszczone.
Ty nas zachowasz, Panie, *
na wieki nas ustrzeżesz od tego plemienia.
Refren: Ty nas zachowasz, Panie nasz i Zbawco.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (Por. Mk 9, 7)
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Otwarło się niebo i zabrzmiał głos ojca:
«To jest mój Syn umiłowany, Jego słuchajcie».
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA (Mk 9, 2-13)
Przemienienie Pańskie
Słowa Ewangelii według Świętego Marka
Jezus wziął z sobą Piotra, Jakuba i Jana i zaprowadził ich samych osobno na górę wysoką. Tam się przemienił wobec nich. Jego odzienie stało się lśniąco białe, tak jak żaden na ziemi folusznik wybielić nie zdoła. I ukazał się im Eliasz z Mojżeszem, którzy rozmawiali z Jezusem.
Wtedy Piotr rzekł do Jezusa: «Rabbi, dobrze, że tu jesteśmy; postawimy trzy namioty: jeden dla Ciebie, jeden dla Mojżesza i jeden dla Eliasza». Nie wiedział bowiem, co powiedzieć, tak byli przestraszeni.
I zjawił się obłok, osłaniający ich, a z obłoku odezwał się głos: «To jest mój Syn umiłowany, Jego słuchajcie!» I zaraz potem, gdy się rozejrzeli, nikogo już nie widzieli przy sobie, tylko samego Jezusa.
A gdy schodzili z góry, przykazał im, aby nikomu nie rozpowiadali o tym, co widzieli, zanim Syn Człowieczy nie powstanie z martwych. Zachowali to polecenie, rozprawiając tylko między sobą, co znaczy „powstać z martwych”.
I pytali Go: «Czemu uczeni w Piśmie twierdzą, że wpierw musi przyjść Eliasz?»
A On im rzekł: «Istotnie, Eliasz przyjdzie najpierw i wszystko naprawi. Ale jak jest napisane o Synu Człowieczym? Ma On wiele cierpieć i być wzgardzony. Otóż mówię wam: Eliasz już przyszedł i postąpili z nim tak, jak chcieli, jak o nim jest napisane».
Oto słowo Pańskie.
KOMENTARZ
Pokusa oderwania się od ziemi
Na górze, na której Jezus objawia uczniom swoją chwałę, rodzi się w Piotrze ogromna pokusa, by zostać tam na stałe. Każdy chciałby doświadczać chwały Chrystusa, być mistykiem zanurzonym w tajemnicę Boga. Piotr dostrzega niepowtarzalną szansę, by oderwać się od codzienności i zostać adoratorem Chrystusa. Chętnie rozbiłby na stałe swój namiot w tym świętym miejscu, zapuścił korzenie, lecz to nie jest możliwe. Życie to góra Tabor i – o wiele częściej – Golgota. To, co najpiękniejsze, i to, co najtrudniejsze.
Panie Jezu, dziękuję Ci za to świetliste doświadczenie radości. Kolejny krok to zejście w dół. Wierzę, że i tam, w dolinie, będziesz ze mną. Ty żyjesz i królujesz na wieki wieków. Amen.
Rozważania zaczerpnięte z Ewangelia 2022
o. Michał Legan OSPPE
Edycja Świętego Pawła
Pokusa oderwania się od ziemi
Na górze, na której Jezus objawia uczniom swoją chwałę, rodzi się w Piotrze ogromna pokusa, by zostać tam na stałe. Każdy chciałby doświadczać chwały Chrystusa, być mistykiem zanurzonym w tajemnicę Boga. Piotr dostrzega niepowtarzalną szansę, by oderwać się od codzienności i zostać adoratorem Chrystusa. Chętnie rozbiłby na stałe swój namiot w tym świętym miejscu, zapuścił korzenie, lecz to nie jest możliwe. Życie to góra Tabor i – o wiele częściej – Golgota. To, co najpiękniejsze, i to, co najtrudniejsze.
Panie Jezu, dziękuję Ci za to świetliste doświadczenie radości. Kolejny krok to zejście w dół. Wierzę, że i tam, w dolinie, będziesz ze mną. Ty żyjesz i królujesz na wieki wieków. Amen.
Rozważania zaczerpnięte z Ewangelia 2022o. Michał Legan OSPPE
Edycja Świętego Pawła