CZWARTEK V TYGODNIA ZWYKŁEGO, ROK I
PIERWSZE CZYTANIE (Rdz 2, 18-25)
Stworzenie kobiety. Małżeństwo
Czytanie z Księgi Rodzaju
Pan Bóg rzekł: «Nie jest dobrze, żeby mężczyzna był sam; uczynię mu zatem odpowiednią dla niego pomoc».
Ulepiwszy z gleby wszelkie zwierzęta lądowe i wszelkie ptaki podniebne, Pan Bóg przyprowadził je do mężczyzny, aby przekonać się, jaką on da im nazwę. Każde jednak zwierzę, które określił mężczyzna, otrzymało nazwę «istota żywa». I tak mężczyzna dał nazwy wszelkiemu bydłu, ptakom podniebnym i wszelkiemu zwierzęciu dzikiemu, ale nie znalazła się pomoc odpowiednia dla mężczyzny.
Wtedy to Pan sprawił, że mężczyzna pogrążył się w głębokim śnie, i gdy spał, wyjął jedno z jego żeber, a miejsce to zapełnił ciałem. Po czym Pan Bóg z żebra, które wyjął z mężczyzny, zbudował niewiastę. A gdy ją przyprowadził do mężczyzny, mężczyzna powiedział:
«Ta dopiero jest kością z moich kości i ciałem z mego ciała! Ta będzie się zwała niewiastą, bo ta z mężczyzny została wzięta».
Dlatego to mężczyzna opuszcza ojca swego i matkę swoją i łączy się ze swą żoną tak ściśle, że stają się jednym ciałem.
Chociaż mężczyzna i jego żona byli nadzy, nie odczuwali wobec siebie wstydu.
Oto słowo Boże.
PSALM RESPONSORYJNY (Ps 128(127), 1-2. 3. 4-5)
Refren: Szczęśliwy człowiek, który służy Panu.
Szczęśliwy człowiek, który służy Panu *
i chodzi Jego drogami.
Będziesz spożywał owoc pracy rąk swoich, *
szczęście osiągniesz i dobrze ci będzie.
Refren: Szczęśliwy człowiek, który służy Panu.
Małżonka twoja jak płodny szczep winny *
w zaciszu twego domu.
Synowie twoi jak oliwne gałązki *
dokoła twego stołu.
Refren: Szczęśliwy człowiek, który służy Panu.
Tak będzie błogosławiony człowiek, *
który służy Panu.
Niech cię z Syjonu Pan błogosławi †
i obyś oglądał pomyślność Jeruzalem *
przez wszystkie dni twego życia.
Refren: Szczęśliwy człowiek, który służy Panu.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (Jk 1, 21bc)
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Przyjmijcie w duchu łagodności zaszczepione w was słowo,
które ma moc zbawić dusze wasze.
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA (Mk 7, 24- 30)
Prośba poganki wysłuchana
Słowa Ewangelii według Świętego Marka
Jezus udał się w okolice Tyru i Sydonu. Wstąpił do pewnego domu i chciał, żeby nikt o tym nie wiedział, nie mógł jednak pozostać w ukryciu.
Wnet bowiem usłyszała o Nim kobieta, której córeczka była opętana przez ducha nieczystego. Przyszła, padła Mu do nóg, a była to poganka, Syrofenicjanka z pochodzenia, i prosiła Go, żeby złego ducha wyrzucił z jej córki.
I powiedział do niej Jezus: «Pozwól wpierw nasycić się dzieciom; bo niedobrze jest zabierać chleb dzieciom, a rzucać szczeniętom».
Ona Mu odparła: «Tak, Panie, lecz i szczenięta pod stołem jedzą okruszyny po dzieciach».
On jej rzekł: «Przez wzgląd na te słowa idź; zły duch opuścił twoją córkę». Gdy wróciła do domu, zastała dziecko leżące na łóżku, a zły duch wyszedł.
Oto słowo Pańskie.
PIERWSZE CZYTANIE (Rdz 2, 18-25)
Stworzenie kobiety. Małżeństwo
Czytanie z Księgi Rodzaju
Pan Bóg rzekł: «Nie jest dobrze, żeby mężczyzna był sam; uczynię mu zatem odpowiednią dla niego pomoc».
Ulepiwszy z gleby wszelkie zwierzęta lądowe i wszelkie ptaki podniebne, Pan Bóg przyprowadził je do mężczyzny, aby przekonać się, jaką on da im nazwę. Każde jednak zwierzę, które określił mężczyzna, otrzymało nazwę «istota żywa». I tak mężczyzna dał nazwy wszelkiemu bydłu, ptakom podniebnym i wszelkiemu zwierzęciu dzikiemu, ale nie znalazła się pomoc odpowiednia dla mężczyzny.
Wtedy to Pan sprawił, że mężczyzna pogrążył się w głębokim śnie, i gdy spał, wyjął jedno z jego żeber, a miejsce to zapełnił ciałem. Po czym Pan Bóg z żebra, które wyjął z mężczyzny, zbudował niewiastę. A gdy ją przyprowadził do mężczyzny, mężczyzna powiedział:
«Ta dopiero jest kością z moich kości i ciałem z mego ciała! Ta będzie się zwała niewiastą, bo ta z mężczyzny została wzięta».
Dlatego to mężczyzna opuszcza ojca swego i matkę swoją i łączy się ze swą żoną tak ściśle, że stają się jednym ciałem.
Chociaż mężczyzna i jego żona byli nadzy, nie odczuwali wobec siebie wstydu.
Oto słowo Boże.
PSALM RESPONSORYJNY (Ps 128(127), 1-2. 3. 4-5)
Refren: Szczęśliwy człowiek, który służy Panu.
Szczęśliwy człowiek, który służy Panu *
i chodzi Jego drogami.
Będziesz spożywał owoc pracy rąk swoich, *
szczęście osiągniesz i dobrze ci będzie.
Refren: Szczęśliwy człowiek, który służy Panu.
Małżonka twoja jak płodny szczep winny *
w zaciszu twego domu.
Synowie twoi jak oliwne gałązki *
dokoła twego stołu.
Refren: Szczęśliwy człowiek, który służy Panu.
Tak będzie błogosławiony człowiek, *
który służy Panu.
Niech cię z Syjonu Pan błogosławi †
i obyś oglądał pomyślność Jeruzalem *
przez wszystkie dni twego życia.
Refren: Szczęśliwy człowiek, który służy Panu.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (Jk 1, 21bc)
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Przyjmijcie w duchu łagodności zaszczepione w was słowo,
które ma moc zbawić dusze wasze.
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA (Mk 7, 24- 30)
Prośba poganki wysłuchana
Słowa Ewangelii według Świętego Marka
Jezus udał się w okolice Tyru i Sydonu. Wstąpił do pewnego domu i chciał, żeby nikt o tym nie wiedział, nie mógł jednak pozostać w ukryciu.
Wnet bowiem usłyszała o Nim kobieta, której córeczka była opętana przez ducha nieczystego. Przyszła, padła Mu do nóg, a była to poganka, Syrofenicjanka z pochodzenia, i prosiła Go, żeby złego ducha wyrzucił z jej córki.
I powiedział do niej Jezus: «Pozwól wpierw nasycić się dzieciom; bo niedobrze jest zabierać chleb dzieciom, a rzucać szczeniętom».
Ona Mu odparła: «Tak, Panie, lecz i szczenięta pod stołem jedzą okruszyny po dzieciach».
On jej rzekł: «Przez wzgląd na te słowa idź; zły duch opuścił twoją córkę». Gdy wróciła do domu, zastała dziecko leżące na łóżku, a zły duch wyszedł.
Oto słowo Pańskie.
KOMENTARZ
Wiara, która otwiera drogę do Jezusa
Czy Jezus okazuje Syrofenicjance pogardę? Nie. Ale pierwsze odczucie po przeczytaniu dzisiejszego fragmentu Ewangelii może być zupełnie inne. Spójrzmy na własne życie. Kiedy na naszą prośbę ktoś odpowiada milczeniem, obojętnością, czujemy się dotknięci i pogardzani. Co robimy wtedy najczęściej? Odchodzimy naburmuszeni. W czasach Jezusa porównanie do dzieci i szczeniąt było typowym obrazem z życia codziennego. Ukazywało prawdę, której świadomość miała kobieta, a mianowicie pierwszeństwo Żydów w korzystaniu z uzdrowicielskiej mocy Jezusa. Wiedza ta jednak nie zatrzymała kobiety. Przyjrzyjmy się reakcji Jezusa. Najbardziej rozbrajająco brzmi słowo „pozwól”. Ty, Panie, prosisz?! To dowód, że nie jest to rozmowa pogardliwa, mająca zniechęcić, ale to naprawdę pełen ciepła dialog, takie droczenie się osób, które się dobrze znają. Kobieta zwraca się do Jezusa: „Panie” i w sposób najprostszy z możliwych tłumaczy Mu, że Jego argument – pierwszeństwo dzieci nad szczeniętami – wcale nie stoi w opozycji do jej prośby. Takiej postawy pragniemy dla siebie: umieć zawsze tak rozmawiać z Jezusem na modlitwie.
Panie Jezu, odpowiedź Syrofenicjanki zaskoczyła Cię. Chociaż nie był to jej czas, wiara kazała jej szukać pierwszeństwa w Twoich oczach. Panie, spójrz też na mnie i wysłuchaj mojej modlitwy. Amen.
Rozważania zaczerpnięte z Ewangelia 2023
ks. Cyprian Kostrzewa SSP
Edycja Świętego Pawła
Wiara, która otwiera drogę do Jezusa
Czy Jezus okazuje Syrofenicjance pogardę? Nie. Ale pierwsze odczucie po przeczytaniu dzisiejszego fragmentu Ewangelii może być zupełnie inne. Spójrzmy na własne życie. Kiedy na naszą prośbę ktoś odpowiada milczeniem, obojętnością, czujemy się dotknięci i pogardzani. Co robimy wtedy najczęściej? Odchodzimy naburmuszeni. W czasach Jezusa porównanie do dzieci i szczeniąt było typowym obrazem z życia codziennego. Ukazywało prawdę, której świadomość miała kobieta, a mianowicie pierwszeństwo Żydów w korzystaniu z uzdrowicielskiej mocy Jezusa. Wiedza ta jednak nie zatrzymała kobiety. Przyjrzyjmy się reakcji Jezusa. Najbardziej rozbrajająco brzmi słowo „pozwól”. Ty, Panie, prosisz?! To dowód, że nie jest to rozmowa pogardliwa, mająca zniechęcić, ale to naprawdę pełen ciepła dialog, takie droczenie się osób, które się dobrze znają. Kobieta zwraca się do Jezusa: „Panie” i w sposób najprostszy z możliwych tłumaczy Mu, że Jego argument – pierwszeństwo dzieci nad szczeniętami – wcale nie stoi w opozycji do jej prośby. Takiej postawy pragniemy dla siebie: umieć zawsze tak rozmawiać z Jezusem na modlitwie.
Panie Jezu, odpowiedź Syrofenicjanki zaskoczyła Cię. Chociaż nie był to jej czas, wiara kazała jej szukać pierwszeństwa w Twoich oczach. Panie, spójrz też na mnie i wysłuchaj mojej modlitwy. Amen.
Rozważania zaczerpnięte z Ewangelia 2023ks. Cyprian Kostrzewa SSP
Edycja Świętego Pawła