WTOREK V TYGODNIA ZWYKŁEGO, ROK I
PIERWSZE CZYTANIE (Rdz 1, 20 – 2, 4a)
Stworzenie zwierząt i ludzi
Czytanie z Księgi Rodzaju
Bóg rzekł: «Niechaj się zaroją wody od istot żywych, a ptactwo niechaj lata nad ziemią, pod sklepieniem nieba!». Tak stworzył Bóg wielkie potwory morskie i wszelkiego rodzaju pływające istoty żywe, którymi zaroiły się wody, oraz wszelkie ptactwo skrzydlate różnego rodzaju. Bóg, widząc, że były dobre, pobłogosławił je tymi słowami: «Bądźcie płodne i mnóżcie się, abyście zapełniały wody w morzach, a ptactwo niechaj się rozmnaża na ziemi».
I tak upłynął wieczór i poranek – dzień piąty.
Potem Bóg rzekł: «Niechaj ziemia wyda istoty żywe różnego rodzaju: bydło, zwierzęta pełzające i dzikie zwierzęta według ich rodzajów!». I stało się tak: Bóg uczynił różne rodzaje dzikich zwierząt, bydła i wszelkich zwierząt pełzających po ziemi. I widział Bóg, że były dobre.
A wreszcie rzekł Bóg: «Uczyńmy człowieka na Nasz obraz, podobnego Nam. Niech panuje nad rybami morskimi, nad ptactwem podniebnym, nad bydłem, nad ziemią i nad wszystkimi zwierzętami pełzającym po ziemi!». Stworzył więc Bóg człowieka na swój obraz, na obraz Boży go stworzył: stworzył mężczyznę i niewiastę.
Po czym Bóg im błogosławił, mówiąc do nich: «Bądźcie płodni i rozmnażajcie się, abyście zaludnili ziemię i uczynili ją sobie poddaną; abyście panowali nad ptactwem podniebnym, nad rybami morskimi i nad wszystkimi zwierzętami pełzającymi po ziemi». I rzekł Bóg: «Oto wam daję wszelką roślinę przynoszącą ziarno po całej ziemi i wszelkie drzewo, którego owoc ma w sobie nasienie: dla was będą one pokarmem. A dla wszelkiego zwierzęcia polnego i dla wszelkiego ptactwa podniebnego, i dla wszystkiego, co się porusza po ziemi i ma w sobie pierwiastek życia, będzie pokarmem wszelka trawa zielona». I tak się stało. A Bóg widział, że wszystko, co uczynił, było bardzo dobre.
I tak upłynął wieczór i poranek – dzień szósty.
W ten sposób zostały ukończone niebo i ziemia oraz wszystkie zastępy jej stworzeń. A gdy Bóg ukończył w dniu szóstym swe dzieło, nad którym pracował, odpoczął dnia siódmego po całym swym trudzie, jaki podjął. Wtedy Bóg pobłogosławił ów siódmy dzień i uczynił go świętym; w tym bowiem dniu odpoczął po całej swej pracy, którą wykonał, stwarzając.
Oto są dzieje początków po stworzeniu nieba i ziemi.
Oto słowo Boże.
PSALM RESPONSORYJNY (Ps 8, 4-5. 6-7. 8-9)
Refren: Jak jest przedziwne imię Twoje, Panie!
Gdy patrzę na Twe niebo, dzieło palców Twoich, *
na księżyc i gwiazdy, które Ty utwierdziłeś:
Czym jest człowiek, że o nim pamiętasz, *
czym syn człowieczy, że troszczysz się o niego?
Refren: Jak jest przedziwne imię Twoje, Panie!
Uczyniłeś go niewiele mniejszym od aniołów, *
uwieńczyłeś go czcią i chwałą.
Obdarzyłeś go władzą nad dziełami rąk Twoich, *
wszystko złożyłeś pod jego stopy:
Refren: Jak jest przedziwne imię Twoje, Panie!
Owce i bydło wszelakie *
i dzikie zwierzęta,
ptaki podniebne i ryby morskie, *
wszystko, co szlaki mórz przemierza.
Refren: Jak jest przedziwne imię Twoje, Panie!
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (Ps 119 (118), 36a. 29b)
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Nakłoń me serce do Twoich napomnień,
obdarz mnie łaską Twojego Prawa.
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA (Mk 7, 1-13)
Prawo Boże i tradycje ludzkie
Słowa Ewangelii według Świętego Marka
U Jezusa zebrali się faryzeusze i kilku uczonych w Piśmie, którzy przybyli z Jerozolimy. I zauważyli, że niektórzy z Jego uczniów brali posiłek nieczystymi, to znaczy nie obmytymi rękami. Faryzeusze bowiem i w ogóle Żydzi, trzymając się tradycji starszych, nie jedzą, jeśli sobie rąk nie obmyją, rozluźniając pięść. I gdy wrócą z rynku, nie jedzą, dopóki się nie obmyją. Jest jeszcze wiele innych zwyczajów, które przejęli i których przestrzegają, jak obmywanie kubków, dzbanków, naczyń miedzianych.
Zapytali Go więc faryzeusze i uczeni w Piśmie: «Dlaczego Twoi uczniowie nie postępują według tradycji starszych, lecz jedzą nieczystymi rękami?».
Odpowiedział im: «Słusznie prorok Izajasz powiedział o was, obłudnikach, jak jest napisane: „Ten lud czci Mnie wargami, lecz sercem swym daleko jest ode Mnie. Ale czci Mnie na próżno, ucząc zasad podanych przez ludzi”. Uchyliliście przykazanie Boże, a trzymacie się ludzkiej tradycji, dokonujecie obmywania dzbanków i kubków. I wiele innych podobnych rzeczy czynicie».
I mówił do nich: «Sprawnie uchylacie Boże przykazanie, aby swoją tradycję zachować. Mojżesz tak powiedział: „Czcij ojca swego i matkę swoją” oraz: „Kto złorzeczy ojcu lub matce, niech śmierć poniesie”. A wy mówicie: „Jeśli ktoś powie ojcu lub matce: Korban, to znaczy darem złożonym w ofierze jest to, co miało być ode mnie wsparciem dla ciebie” – to już nie pozwalacie mu nic uczynić dla ojca ani dla matki. I znosicie słowo Boże ze względu na waszą tradycję, którą sobie przekazaliście. Wiele też innych tym podobnych rzeczy czynicie».
Oto słowo Pańskie.
PIERWSZE CZYTANIE (Rdz 1, 20 – 2, 4a)
Stworzenie zwierząt i ludzi
Czytanie z Księgi Rodzaju
Bóg rzekł: «Niechaj się zaroją wody od istot żywych, a ptactwo niechaj lata nad ziemią, pod sklepieniem nieba!». Tak stworzył Bóg wielkie potwory morskie i wszelkiego rodzaju pływające istoty żywe, którymi zaroiły się wody, oraz wszelkie ptactwo skrzydlate różnego rodzaju. Bóg, widząc, że były dobre, pobłogosławił je tymi słowami: «Bądźcie płodne i mnóżcie się, abyście zapełniały wody w morzach, a ptactwo niechaj się rozmnaża na ziemi».
I tak upłynął wieczór i poranek – dzień piąty.
Potem Bóg rzekł: «Niechaj ziemia wyda istoty żywe różnego rodzaju: bydło, zwierzęta pełzające i dzikie zwierzęta według ich rodzajów!». I stało się tak: Bóg uczynił różne rodzaje dzikich zwierząt, bydła i wszelkich zwierząt pełzających po ziemi. I widział Bóg, że były dobre.
A wreszcie rzekł Bóg: «Uczyńmy człowieka na Nasz obraz, podobnego Nam. Niech panuje nad rybami morskimi, nad ptactwem podniebnym, nad bydłem, nad ziemią i nad wszystkimi zwierzętami pełzającym po ziemi!». Stworzył więc Bóg człowieka na swój obraz, na obraz Boży go stworzył: stworzył mężczyznę i niewiastę.
Po czym Bóg im błogosławił, mówiąc do nich: «Bądźcie płodni i rozmnażajcie się, abyście zaludnili ziemię i uczynili ją sobie poddaną; abyście panowali nad ptactwem podniebnym, nad rybami morskimi i nad wszystkimi zwierzętami pełzającymi po ziemi». I rzekł Bóg: «Oto wam daję wszelką roślinę przynoszącą ziarno po całej ziemi i wszelkie drzewo, którego owoc ma w sobie nasienie: dla was będą one pokarmem. A dla wszelkiego zwierzęcia polnego i dla wszelkiego ptactwa podniebnego, i dla wszystkiego, co się porusza po ziemi i ma w sobie pierwiastek życia, będzie pokarmem wszelka trawa zielona». I tak się stało. A Bóg widział, że wszystko, co uczynił, było bardzo dobre.
I tak upłynął wieczór i poranek – dzień szósty.
W ten sposób zostały ukończone niebo i ziemia oraz wszystkie zastępy jej stworzeń. A gdy Bóg ukończył w dniu szóstym swe dzieło, nad którym pracował, odpoczął dnia siódmego po całym swym trudzie, jaki podjął. Wtedy Bóg pobłogosławił ów siódmy dzień i uczynił go świętym; w tym bowiem dniu odpoczął po całej swej pracy, którą wykonał, stwarzając.
Oto są dzieje początków po stworzeniu nieba i ziemi.
Oto słowo Boże.
PSALM RESPONSORYJNY (Ps 8, 4-5. 6-7. 8-9)
Refren: Jak jest przedziwne imię Twoje, Panie!
Gdy patrzę na Twe niebo, dzieło palców Twoich, *
na księżyc i gwiazdy, które Ty utwierdziłeś:
Czym jest człowiek, że o nim pamiętasz, *
czym syn człowieczy, że troszczysz się o niego?
Refren: Jak jest przedziwne imię Twoje, Panie!
Uczyniłeś go niewiele mniejszym od aniołów, *
uwieńczyłeś go czcią i chwałą.
Obdarzyłeś go władzą nad dziełami rąk Twoich, *
wszystko złożyłeś pod jego stopy:
Refren: Jak jest przedziwne imię Twoje, Panie!
Owce i bydło wszelakie *
i dzikie zwierzęta,
ptaki podniebne i ryby morskie, *
wszystko, co szlaki mórz przemierza.
Refren: Jak jest przedziwne imię Twoje, Panie!
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (Ps 119 (118), 36a. 29b)
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Nakłoń me serce do Twoich napomnień,
obdarz mnie łaską Twojego Prawa.
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA (Mk 7, 1-13)
Prawo Boże i tradycje ludzkie
Słowa Ewangelii według Świętego Marka
U Jezusa zebrali się faryzeusze i kilku uczonych w Piśmie, którzy przybyli z Jerozolimy. I zauważyli, że niektórzy z Jego uczniów brali posiłek nieczystymi, to znaczy nie obmytymi rękami. Faryzeusze bowiem i w ogóle Żydzi, trzymając się tradycji starszych, nie jedzą, jeśli sobie rąk nie obmyją, rozluźniając pięść. I gdy wrócą z rynku, nie jedzą, dopóki się nie obmyją. Jest jeszcze wiele innych zwyczajów, które przejęli i których przestrzegają, jak obmywanie kubków, dzbanków, naczyń miedzianych.
Zapytali Go więc faryzeusze i uczeni w Piśmie: «Dlaczego Twoi uczniowie nie postępują według tradycji starszych, lecz jedzą nieczystymi rękami?».
Odpowiedział im: «Słusznie prorok Izajasz powiedział o was, obłudnikach, jak jest napisane: „Ten lud czci Mnie wargami, lecz sercem swym daleko jest ode Mnie. Ale czci Mnie na próżno, ucząc zasad podanych przez ludzi”. Uchyliliście przykazanie Boże, a trzymacie się ludzkiej tradycji, dokonujecie obmywania dzbanków i kubków. I wiele innych podobnych rzeczy czynicie».
I mówił do nich: «Sprawnie uchylacie Boże przykazanie, aby swoją tradycję zachować. Mojżesz tak powiedział: „Czcij ojca swego i matkę swoją” oraz: „Kto złorzeczy ojcu lub matce, niech śmierć poniesie”. A wy mówicie: „Jeśli ktoś powie ojcu lub matce: Korban, to znaczy darem złożonym w ofierze jest to, co miało być ode mnie wsparciem dla ciebie” – to już nie pozwalacie mu nic uczynić dla ojca ani dla matki. I znosicie słowo Boże ze względu na waszą tradycję, którą sobie przekazaliście. Wiele też innych tym podobnych rzeczy czynicie».
Oto słowo Pańskie.
KOMENTARZ
Po co to wszystko?
Niebezpieczeństwo pójścia na łatwiznę grozi nam również dzisiaj. Nie ma wątpliwości, że łatwiej jest oddawać cześć Bogu ciałem – wargami – niż całym sobą – sercem. Odświętne ubranie, złożone ręce, zasłuchana i poważna mina podczas kazania, a myśli i serce poza murami kościoła. Czy to tylko problem braku skupienia i wyciszenia? Potrafimy zaangażować się kilka razy w miesiącu czy roku, aby wypełnić obowiązki katolika. Spełniamy minimum, nie bez trudności, aby przestrzegać przykazań kościelnych. Ale ile w tym jest pobożności wypływającej z serca, a nie jedynie z tradycji i poczucia obowiązku? Wysiłkiem jest dla nas już samo zagłębienie się w myśl, dlaczego to właściwie robimy. Zarzut względem uczniów dotyczący mycia rąk i naczyń codziennego użytku sprowokował Jezusa do udzielenia upomnienia faryzeuszom i nauczycielom Pisma. Czy i my damy się dziś Jezusowi sprowokować i zastanowimy się, dlaczego jesteśmy czy chcemy być pobożnymi i trzymającymi się tradycji katolikami?
Panie Jezu, chcę się zastanowić nie dla czego, ale dla Kogo pragnę być głęboko wierzącym katolikiem, zatroskanym o wspólnotę Kościoła. Niech moje wargi i serce, cały ja, oddają Ci chwałę. Amen.
Rozważania zaczerpnięte z Ewangelia 2023
ks. Cyprian Kostrzewa SSP
Edycja Świętego Pawła
Po co to wszystko?
Niebezpieczeństwo pójścia na łatwiznę grozi nam również dzisiaj. Nie ma wątpliwości, że łatwiej jest oddawać cześć Bogu ciałem – wargami – niż całym sobą – sercem. Odświętne ubranie, złożone ręce, zasłuchana i poważna mina podczas kazania, a myśli i serce poza murami kościoła. Czy to tylko problem braku skupienia i wyciszenia? Potrafimy zaangażować się kilka razy w miesiącu czy roku, aby wypełnić obowiązki katolika. Spełniamy minimum, nie bez trudności, aby przestrzegać przykazań kościelnych. Ale ile w tym jest pobożności wypływającej z serca, a nie jedynie z tradycji i poczucia obowiązku? Wysiłkiem jest dla nas już samo zagłębienie się w myśl, dlaczego to właściwie robimy. Zarzut względem uczniów dotyczący mycia rąk i naczyń codziennego użytku sprowokował Jezusa do udzielenia upomnienia faryzeuszom i nauczycielom Pisma. Czy i my damy się dziś Jezusowi sprowokować i zastanowimy się, dlaczego jesteśmy czy chcemy być pobożnymi i trzymającymi się tradycji katolikami?
Panie Jezu, chcę się zastanowić nie dla czego, ale dla Kogo pragnę być głęboko wierzącym katolikiem, zatroskanym o wspólnotę Kościoła. Niech moje wargi i serce, cały ja, oddają Ci chwałę. Amen.
Rozważania zaczerpnięte z Ewangelia 2023ks. Cyprian Kostrzewa SSP
Edycja Świętego Pawła