SOBOTA III TYGODNIA ZWYKŁEGO, ROK I
PIERWSZE CZYTANIE (Hbr 11, 1-2. 8-19)
Wiara Abrahama wzorem dla nas
Czytanie z Listu do Hebrajczyków
Bracia: Wiara jest poręką tych dóbr, których się spodziewamy, dowodem tych rzeczywistości, których nie widzimy. To dzięki niej przodkowie otrzymali świadectwo.
Dzięki wierze ten, którego nazwano Abrahamem, usłuchał wezwania, by wyruszyć do ziemi, którą miał objąć w posiadanie. Wyszedł, nie wiedząc, dokąd idzie. Dzięki wierze przywędrował do Ziemi Obiecanej, jako ziemi obcej, pod namiotami mieszkając z Izaakiem i Jakubem, współdziedzicami tej samej obietnicy. Oczekiwał bowiem miasta zbudowanego na silnych fundamentach, którego architektem i budowniczym jest sam Bóg.
Dzięki wierze także i sama Sara, mimo podeszłego wieku, otrzymała moc poczęcia. Uznała bowiem za godnego wiary Tego, który udzielił obietnicy. Przeto z człowieka jednego, i to już niemal obumarłego, powstało potomstwo tak liczne, jak gwiazdy na niebie, jak niezliczone ziarenka piasku na wybrzeżu morza.
W wierze pomarli oni wszyscy, nie osiągnąwszy tego, co im przyrzeczono, lecz patrzyli na to z daleka i witali, uznawszy siebie za obcych i gości na tej ziemi. Ci bowiem, co tak mówią, okazują, że szukają ojczyzny. Gdyby zaś tę wspominali, z której wyszli, znaleźliby sposobność powrotu do niej. Teraz zaś do lepszej dążą, to jest do niebieskiej. Dlatego Bóg nie wstydzi się być nazywanym ich Bogiem, gdyż przysposobił im miasto.
Dzięki wierze Abraham, wystawiony na próbę, ofiarował Izaaka, i to jedynego syna składał na ofiarę, on, który otrzymał obietnicę, któremu powiedziane było: «Z Izaaka będzie dla ciebie potomstwo».
Pomyślał bowiem, iż Bóg mocen wskrzesić także umarłych, i dlatego odzyskał go, na podobieństwo śmierci i zmartwychwstania Chrystusa.
Oto słowo Boże.
PSALM RESPONSORYJNY (Łk 1, 69-75)
Refren: Wielbijmy Pana, bo swój lud nawiedził.
Bóg wzbudził dla nas moc zbawczą *
w domu swego sługi Dawida.
Jak zapowiedział od dawna *
przez usta swych świętych proroków
Refren: Wielbijmy Pana, bo swój lud nawiedził.
Że nas wybawi od naszych nieprzyjaciół *
i z ręki wszystkich, którzy nas nienawidzą,
że naszym ojcom okaże miłosierdzie †
i wspomni na swe święte przymierze. *
na przysięgę, którą złożył ojcu naszemu, Abrahamowi.
Refren: Wielbijmy Pana, bo swój lud nawiedził.
Da nam, że z mocy nieprzyjaciół wyrwani, *
służyć Mu będziemy bez trwogi,
w pobożności i sprawiedliwości przed Nim, *
po wszystkie dni nasze.
Refren: Wielbijmy Pana, bo swój lud nawiedził.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (Por. J 3, 16)
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Tak Bóg umiłował świat, że dał swojego Syna Jednorodzonego;
każdy, kto w Niego wierzy, ma życie wieczne
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA (Mk 4, 35-41)
Jezus ucisza burzę
Słowa Ewangelii według Świętego Marka
Owego dnia, gdy zapadł wieczór, Jezus rzekł do swoich uczniów: «Przeprawmy się na drugą stronę». Zostawili więc tłum, a Jego zabrali, tak jak był w łodzi. Także inne łodzie płynęły z Nim.
A nagle zerwał się gwałtowny wicher. Fale biły w łódź, tak że łódź już się napełniała wodą. On zaś spał w tyle łodzi na wezgłowiu. Zbudzili Go i powiedzieli do Niego: «Nauczycielu, nic Cię to nie obchodzi, że giniemy?». On, powstawszy, zgromił wicher i rzekł do jeziora: «Milcz, ucisz się!». Wicher się uspokoił i nastała głęboka cisza.
Wtedy rzekł do nich: «Czemu tak bojaźliwi jesteście? Jakże brak wam wiary!». Oni zlękli się bardzo i mówili między sobą: «Kim On jest właściwie, że nawet wicher i jezioro są Mu posłuszne?».
Oto słowo Pańskie.
PIERWSZE CZYTANIE (Hbr 11, 1-2. 8-19)
Wiara Abrahama wzorem dla nas
Czytanie z Listu do Hebrajczyków
Bracia: Wiara jest poręką tych dóbr, których się spodziewamy, dowodem tych rzeczywistości, których nie widzimy. To dzięki niej przodkowie otrzymali świadectwo.
Dzięki wierze ten, którego nazwano Abrahamem, usłuchał wezwania, by wyruszyć do ziemi, którą miał objąć w posiadanie. Wyszedł, nie wiedząc, dokąd idzie. Dzięki wierze przywędrował do Ziemi Obiecanej, jako ziemi obcej, pod namiotami mieszkając z Izaakiem i Jakubem, współdziedzicami tej samej obietnicy. Oczekiwał bowiem miasta zbudowanego na silnych fundamentach, którego architektem i budowniczym jest sam Bóg.
Dzięki wierze także i sama Sara, mimo podeszłego wieku, otrzymała moc poczęcia. Uznała bowiem za godnego wiary Tego, który udzielił obietnicy. Przeto z człowieka jednego, i to już niemal obumarłego, powstało potomstwo tak liczne, jak gwiazdy na niebie, jak niezliczone ziarenka piasku na wybrzeżu morza.
W wierze pomarli oni wszyscy, nie osiągnąwszy tego, co im przyrzeczono, lecz patrzyli na to z daleka i witali, uznawszy siebie za obcych i gości na tej ziemi. Ci bowiem, co tak mówią, okazują, że szukają ojczyzny. Gdyby zaś tę wspominali, z której wyszli, znaleźliby sposobność powrotu do niej. Teraz zaś do lepszej dążą, to jest do niebieskiej. Dlatego Bóg nie wstydzi się być nazywanym ich Bogiem, gdyż przysposobił im miasto.
Dzięki wierze Abraham, wystawiony na próbę, ofiarował Izaaka, i to jedynego syna składał na ofiarę, on, który otrzymał obietnicę, któremu powiedziane było: «Z Izaaka będzie dla ciebie potomstwo».
Pomyślał bowiem, iż Bóg mocen wskrzesić także umarłych, i dlatego odzyskał go, na podobieństwo śmierci i zmartwychwstania Chrystusa.
Oto słowo Boże.
PSALM RESPONSORYJNY (Łk 1, 69-75)
Refren: Wielbijmy Pana, bo swój lud nawiedził.
Bóg wzbudził dla nas moc zbawczą *
w domu swego sługi Dawida.
Jak zapowiedział od dawna *
przez usta swych świętych proroków
Refren: Wielbijmy Pana, bo swój lud nawiedził.
Że nas wybawi od naszych nieprzyjaciół *
i z ręki wszystkich, którzy nas nienawidzą,
że naszym ojcom okaże miłosierdzie †
i wspomni na swe święte przymierze. *
na przysięgę, którą złożył ojcu naszemu, Abrahamowi.
Refren: Wielbijmy Pana, bo swój lud nawiedził.
Da nam, że z mocy nieprzyjaciół wyrwani, *
służyć Mu będziemy bez trwogi,
w pobożności i sprawiedliwości przed Nim, *
po wszystkie dni nasze.
Refren: Wielbijmy Pana, bo swój lud nawiedził.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (Por. J 3, 16)
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Tak Bóg umiłował świat, że dał swojego Syna Jednorodzonego;
każdy, kto w Niego wierzy, ma życie wieczne
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA (Mk 4, 35-41)
Jezus ucisza burzę
Słowa Ewangelii według Świętego Marka
Owego dnia, gdy zapadł wieczór, Jezus rzekł do swoich uczniów: «Przeprawmy się na drugą stronę». Zostawili więc tłum, a Jego zabrali, tak jak był w łodzi. Także inne łodzie płynęły z Nim.
A nagle zerwał się gwałtowny wicher. Fale biły w łódź, tak że łódź już się napełniała wodą. On zaś spał w tyle łodzi na wezgłowiu. Zbudzili Go i powiedzieli do Niego: «Nauczycielu, nic Cię to nie obchodzi, że giniemy?». On, powstawszy, zgromił wicher i rzekł do jeziora: «Milcz, ucisz się!». Wicher się uspokoił i nastała głęboka cisza.
Wtedy rzekł do nich: «Czemu tak bojaźliwi jesteście? Jakże brak wam wiary!». Oni zlękli się bardzo i mówili między sobą: «Kim On jest właściwie, że nawet wicher i jezioro są Mu posłuszne?».
Oto słowo Pańskie.
KOMENTARZ
Powierzajmy Jezusowi swoje życie
Znamy wiele przypowieści Jezusa. Zapewne mamy swoje ulubione. Musiało ich być o wiele więcej, skoro Mistrz z Nazaretu nauczał cały dzień. Te, które najmocniej zapadły w pamięć uczniom, zostały spisane w Ewangeliach. Święty Jan kończy swoją Ewangelię słowami: „Jezus uczynił jeszcze wiele innych rzeczy, lecz sądzę, że gdyby to wszystko spisano, cały świat nie pomieściłby napisanych ksiąg” (J 21, 25). Zatem i cudów mogło być o wiele więcej. Te, które znamy, jak na przykład uciszenie burzy na jeziorze, przywołane w dzisiejszej Ewangelii, z jakichś względów są najważniejsze. W tym konkretnym przypadku cud na jeziorze ma pobudzić naszą wiarę w to, że z Jezusem nic nam nie grozi. Ale czy wierzymy? A może wiele razy myśleliśmy, że Bóg nie słyszy naszych modlitw. Byliśmy jak przerażeni i spanikowani uczniowie w łodzi. Pytaliśmy: „Nic Cię nie obchodzi, że giniemy?”. A przecież Jezus był, jest i zawsze będzie. Dzisiejsza Ewangelia, zwłaszcza jej zakończenie, ma wzbudzić w nas pytania: Kim On jest dla nas? Czy powierzamy Jezusowi swoje życie, to, co jest najtrudniejsze, z czym nie dajemy sobie rady, co budzi nasz lęk?
Panie Jezu, Ty wiesz, jak czasem trudno jest mi ufać i wierzyć, że jesteś. Pokornie proszę, daj mi poczuć Twoją obecność. Amen.
Rozważania zaczerpnięte z Ewangelia 2023
ks. Cyprian Kostrzewa SSP
Edycja Świętego Pawła
Powierzajmy Jezusowi swoje życie
Znamy wiele przypowieści Jezusa. Zapewne mamy swoje ulubione. Musiało ich być o wiele więcej, skoro Mistrz z Nazaretu nauczał cały dzień. Te, które najmocniej zapadły w pamięć uczniom, zostały spisane w Ewangeliach. Święty Jan kończy swoją Ewangelię słowami: „Jezus uczynił jeszcze wiele innych rzeczy, lecz sądzę, że gdyby to wszystko spisano, cały świat nie pomieściłby napisanych ksiąg” (J 21, 25). Zatem i cudów mogło być o wiele więcej. Te, które znamy, jak na przykład uciszenie burzy na jeziorze, przywołane w dzisiejszej Ewangelii, z jakichś względów są najważniejsze. W tym konkretnym przypadku cud na jeziorze ma pobudzić naszą wiarę w to, że z Jezusem nic nam nie grozi. Ale czy wierzymy? A może wiele razy myśleliśmy, że Bóg nie słyszy naszych modlitw. Byliśmy jak przerażeni i spanikowani uczniowie w łodzi. Pytaliśmy: „Nic Cię nie obchodzi, że giniemy?”. A przecież Jezus był, jest i zawsze będzie. Dzisiejsza Ewangelia, zwłaszcza jej zakończenie, ma wzbudzić w nas pytania: Kim On jest dla nas? Czy powierzamy Jezusowi swoje życie, to, co jest najtrudniejsze, z czym nie dajemy sobie rady, co budzi nasz lęk?
Panie Jezu, Ty wiesz, jak czasem trudno jest mi ufać i wierzyć, że jesteś. Pokornie proszę, daj mi poczuć Twoją obecność. Amen.
Rozważania zaczerpnięte z Ewangelia 2023ks. Cyprian Kostrzewa SSP
Edycja Świętego Pawła