ŚWIĘTEGO JANA, APOSTOŁA I EWANGELISTY - ŚWIĘTO
PIERWSZE CZYTANIE (1 J 1, 1-4)
Oznajmiamy wam, cośmy ujrzeli i usłyszeli
Czytanie z Pierwszego Listu Świętego Jana Apostoła.
Umiłowani:
To wam oznajmiamy, co było od początku, co usłyszeliśmy o Słowie życia, co ujrzeliśmy własnymi oczami, na co patrzyliśmy i czego dotykały nasze ręce – bo życie objawiło się: my je widzieliśmy, o nim zaświadczamy i oznajmiamy wam życie wieczne, które było w Ojcu, a nam zostało objawione – co ujrzeliśmy i usłyszeliśmy oznajmiamy także wam, abyście i wy mieli współuczestnictwo z nami. A mieć z nami współuczestnictwo znaczy: mieć je z Ojcem i z Jego Synem, Jezusem Chrystusem. Piszemy to w tym celu, aby nasza radość była pełna.
Oto słowo Boże.
PSALM RESPONSORYJNY (Ps 97, 1-2. 5-6. 11-12)
Refren: Niech sprawiedliwi weselą się w Panu.
Pan króluje, wesel się, ziemio, *
radujcie się, liczne wyspy!
Obłok i ciemność wokół Niego, *
prawo i sprawiedliwość podstawą Jego tronu.
Refren: Niech sprawiedliwi weselą się w Panu.
Góry jak wosk topnieją przed obliczem Pana, *
przed obliczem Władcy całej ziemi.
Jego sprawiedliwość rozgłaszają niebiosa, *
a wszystkie ludy widzą Jego chwałę.
Refren: Niech sprawiedliwi weselą się w Panu.
Światło wschodzi dla sprawiedliwego *
i radość dla ludzi prawego serca.
Weselcie się w Panu, sprawiedliwi, *
i sławcie Jego święte imię.
Refren: Niech sprawiedliwi weselą się w Panu.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Ciebie, Boże, chwalimy, Ciebie, Panie, wysławiamy,
Ciebie wychwala przesławny chór Apostołów.
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA (J 20, 2-8)
Jan ujrzał i uwierzył
Słowa Ewangelii według Świętego Jana.
Pierwszego dnia po szabacie Maria Magdalena pobiegła i przybyła do Szymona Piotra i do drugiego ucznia, którego Jezus kochał, i rzekła do nich: «Zabrano Pana z grobu i nie wiemy, gdzie Go położono».
Wyszedł więc Piotr i ów drugi uczeń i szli do grobu. Biegli oni obydwaj razem, lecz ów drugi uczeń wyprzedził Piotra i przybył pierwszy do grobu. A kiedy się nachylił, zobaczył leżące płótna, jednakże nie wszedł do środka. Nadszedł potem także Szymon Piotr, idący za nim. Wszedł on do wnętrza grobu i ujrzał leżące płótna oraz chustę, która była na Jego głowie, leżącą nie razem z płótnami, ale oddzielnie zwiniętą na jednym miejscu.
Wtedy wszedł do wnętrza także i ów drugi uczeń, który przybył pierwszy do grobu. Ujrzał i uwierzył.
Oto słowo Pańskie.
PIERWSZE CZYTANIE (1 J 1, 1-4)
Oznajmiamy wam, cośmy ujrzeli i usłyszeli
Czytanie z Pierwszego Listu Świętego Jana Apostoła.
Umiłowani:
To wam oznajmiamy, co było od początku, co usłyszeliśmy o Słowie życia, co ujrzeliśmy własnymi oczami, na co patrzyliśmy i czego dotykały nasze ręce – bo życie objawiło się: my je widzieliśmy, o nim zaświadczamy i oznajmiamy wam życie wieczne, które było w Ojcu, a nam zostało objawione – co ujrzeliśmy i usłyszeliśmy oznajmiamy także wam, abyście i wy mieli współuczestnictwo z nami. A mieć z nami współuczestnictwo znaczy: mieć je z Ojcem i z Jego Synem, Jezusem Chrystusem. Piszemy to w tym celu, aby nasza radość była pełna.
Oto słowo Boże.
PSALM RESPONSORYJNY (Ps 97, 1-2. 5-6. 11-12)
Refren: Niech sprawiedliwi weselą się w Panu.
Pan króluje, wesel się, ziemio, *
radujcie się, liczne wyspy!
Obłok i ciemność wokół Niego, *
prawo i sprawiedliwość podstawą Jego tronu.
Refren: Niech sprawiedliwi weselą się w Panu.
Góry jak wosk topnieją przed obliczem Pana, *
przed obliczem Władcy całej ziemi.
Jego sprawiedliwość rozgłaszają niebiosa, *
a wszystkie ludy widzą Jego chwałę.
Refren: Niech sprawiedliwi weselą się w Panu.
Światło wschodzi dla sprawiedliwego *
i radość dla ludzi prawego serca.
Weselcie się w Panu, sprawiedliwi, *
i sławcie Jego święte imię.
Refren: Niech sprawiedliwi weselą się w Panu.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Ciebie, Boże, chwalimy, Ciebie, Panie, wysławiamy,
Ciebie wychwala przesławny chór Apostołów.
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA (J 20, 2-8)
Jan ujrzał i uwierzył
Słowa Ewangelii według Świętego Jana.
Pierwszego dnia po szabacie Maria Magdalena pobiegła i przybyła do Szymona Piotra i do drugiego ucznia, którego Jezus kochał, i rzekła do nich: «Zabrano Pana z grobu i nie wiemy, gdzie Go położono».
Wyszedł więc Piotr i ów drugi uczeń i szli do grobu. Biegli oni obydwaj razem, lecz ów drugi uczeń wyprzedził Piotra i przybył pierwszy do grobu. A kiedy się nachylił, zobaczył leżące płótna, jednakże nie wszedł do środka. Nadszedł potem także Szymon Piotr, idący za nim. Wszedł on do wnętrza grobu i ujrzał leżące płótna oraz chustę, która była na Jego głowie, leżącą nie razem z płótnami, ale oddzielnie zwiniętą na jednym miejscu.
Wtedy wszedł do wnętrza także i ów drugi uczeń, który przybył pierwszy do grobu. Ujrzał i uwierzył.
Oto słowo Pańskie.
KOMENTARZ
Świadectwo Jana
Święto Jana, apostoła i ewangelisty, wpisuje się w oktawę Narodzenia Pańskiego. Jan był szczególnie bliski Jezusowi. To o nim czwarta Ewangelia mówi jako o umiłowanym uczniu Pana. W pismach Nowego Testamentu, które określa się mianem pism Janowych, w sposób wyjątkowo głęboki przedstawiona jest tajemnica Jezusa Chrystusa. Każdy z ewangelistów ma swój odmienny styl, ale Jan potrafił nakreślić taki obraz Jezusa, który zapada głęboko w pamięć. U podstaw Ewangelii Janowej jest głęboka refleksja, kontemplacja tajemnicy Jezusa, Słowa Bożego, który jest na równi z Bogiem, bo jest Bogiem od początku. Jan swoją wiarę czerpie z objawienia Bożego, ale także z doświadczenia: widzenia, dotykania, wyjątkowej bliskości, której mógł doświadczyć jako naoczny świadek (por. 1 J 1, 1-4). Także w dzisiejszej Ewangelii czytamy, że wszedł do pustego grobu, a gdy zobaczył, uwierzył.
Panie Jezu, pozwól mi podążać wiarą za świadectwem apostołów, którzy byli naocznymi świadkami Twojego życia, śmierci, a także doświadczyli Twojej obecności po chwalebnym zmartwychwstaniu. Amen.
Rozważania zaczerpnięte z Ewangelia 2024
o. Andrzej Kiejza OFMCap
Edycja Świętego Pawła
Świadectwo Jana
Święto Jana, apostoła i ewangelisty, wpisuje się w oktawę Narodzenia Pańskiego. Jan był szczególnie bliski Jezusowi. To o nim czwarta Ewangelia mówi jako o umiłowanym uczniu Pana. W pismach Nowego Testamentu, które określa się mianem pism Janowych, w sposób wyjątkowo głęboki przedstawiona jest tajemnica Jezusa Chrystusa. Każdy z ewangelistów ma swój odmienny styl, ale Jan potrafił nakreślić taki obraz Jezusa, który zapada głęboko w pamięć. U podstaw Ewangelii Janowej jest głęboka refleksja, kontemplacja tajemnicy Jezusa, Słowa Bożego, który jest na równi z Bogiem, bo jest Bogiem od początku. Jan swoją wiarę czerpie z objawienia Bożego, ale także z doświadczenia: widzenia, dotykania, wyjątkowej bliskości, której mógł doświadczyć jako naoczny świadek (por. 1 J 1, 1-4). Także w dzisiejszej Ewangelii czytamy, że wszedł do pustego grobu, a gdy zobaczył, uwierzył.
Panie Jezu, pozwól mi podążać wiarą za świadectwem apostołów, którzy byli naocznymi świadkami Twojego życia, śmierci, a także doświadczyli Twojej obecności po chwalebnym zmartwychwstaniu. Amen.
Rozważania zaczerpnięte z Ewangelia 2024o. Andrzej Kiejza OFMCap
Edycja Świętego Pawła