PIĄTEK XXVI TYGODNIA ZWYKŁEGO, ROK II
PIERWSZE CZYTANIE (Hi 38, 1. 12-21; 40, 3-5)
Bóg przypomina Hiobowi, jak ograniczona jest jego wiedza
Czytanie z Księgi Hioba
Z wichru Pan zwrócił się do Hioba i rzekł: «Czy w życiu rozkazałeś rankowi, wyznaczyłeś miejsce jutrzence, by objęła krańce ziemi, aby z niej usunięci zostali bezbożni? Zmienia się jak glina pod pieczęcią, barwi się jak suknia. Bezbożnym odjęte ich światło i strzaskane ramię wyniosłe.
Czy dotarłeś do źródeł morza? Czy doszedłeś do dna Otchłani? Czy wskazano ci bramy śmierci? Widziałeś drzwi do ciemności? Czy zgłębiłeś przestrzeń ziemi? Powiedz, czy znasz to wszystko?
Którędy droga do mieszkania światła? A gdzie siedziba mroku, abyś go zawiódł do jego granicy i rozpoznał ścieżki do jego domu? Jeśli to wiesz, to się wtedy zrodziłeś, a liczba twych dni jest ogromna».
A Hiob odpowiedział Panu: «Jestem mały, cóż Ci odpowiem! Rękę położę na ustach. Raz przemówiłem i nie odpowiem, i drugi raz, a niczego nie dodam».
Oto słowo Boże.
PSALM RESPONSORYJNY (Ps 139 (138), 1b-3. 7-8. 9-10. 13-14b)
Refren: Prowadź mnie, Panie, swą drogą odwieczną.
Przenikasz i znasz mnie, Panie, *
Ty wiesz, kiedy siedzę i wstaję.
Z daleka spostrzegasz moje myśli, †
przyglądasz się, jak spoczywam i chodzę, *
i znasz wszystkie moje drogi.
Refren: Prowadź mnie, Panie, swą drogą odwieczną.
Gdzie ucieknę przed duchem Twoim? *
Gdzie oddalę się od Twego oblicza?
Jeśli wstąpię do nieba, Ty tam jesteś, *
jesteś przy mnie, gdy położę się w Otchłani.
Refren: Prowadź mnie, Panie, swą drogą odwieczną.
Gdybym wziął skrzydła jutrzenki, *
gdybym zamieszkał na krańcach morza,
tam również będzie mnie wiodła Twa ręka *
i podtrzyma mnie Twoja prawica.
Refren: Prowadź mnie, Panie, swą drogą odwieczną.
Ty bowiem stworzyłeś moje wnętrze *
i utkałeś mnie w łonie mej matki.
Sławię Cię, że mnie tak cudownie stworzyłeś, *
godne podziwu są Twoje dzieła.
Refren: Prowadź mnie, Panie, swą drogą odwieczną.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (Por. Ps 95 (94), 8a. 7d)
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Nie zatwardzajcie dzisiaj serc waszych,
lecz słuchajcie głosu Pańskiego.
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA (Łk 10, 13-16)
Kto gardzi Chrystusem, gardzi Tym, który Go posłał
Słowa Ewangelii według Świętego Łukasza
Jezus powiedział:
«Biada tobie, Korozain! Biada tobie, Betsaido! Bo gdyby w Tyrze i Sydonie działy się cuda, które u was się dokonały, już dawno by się nawróciły, siedząc w worze i popiele. Toteż Tyrowi i Sydonowi lżej będzie na sądzie niżeli wam.
A ty, Kafarnaum, czy aż do nieba masz być wyniesione? Aż do Otchłani zejdziesz!
Kto was słucha, Mnie słucha, a kto wami gardzi, Mną gardzi; lecz kto Mną gardzi, gardzi Tym, który mnie posłał».
Oto słowo Pańskie.
PIERWSZE CZYTANIE (Hi 38, 1. 12-21; 40, 3-5)
Bóg przypomina Hiobowi, jak ograniczona jest jego wiedza
Czytanie z Księgi Hioba
Z wichru Pan zwrócił się do Hioba i rzekł: «Czy w życiu rozkazałeś rankowi, wyznaczyłeś miejsce jutrzence, by objęła krańce ziemi, aby z niej usunięci zostali bezbożni? Zmienia się jak glina pod pieczęcią, barwi się jak suknia. Bezbożnym odjęte ich światło i strzaskane ramię wyniosłe.
Czy dotarłeś do źródeł morza? Czy doszedłeś do dna Otchłani? Czy wskazano ci bramy śmierci? Widziałeś drzwi do ciemności? Czy zgłębiłeś przestrzeń ziemi? Powiedz, czy znasz to wszystko?
Którędy droga do mieszkania światła? A gdzie siedziba mroku, abyś go zawiódł do jego granicy i rozpoznał ścieżki do jego domu? Jeśli to wiesz, to się wtedy zrodziłeś, a liczba twych dni jest ogromna».
A Hiob odpowiedział Panu: «Jestem mały, cóż Ci odpowiem! Rękę położę na ustach. Raz przemówiłem i nie odpowiem, i drugi raz, a niczego nie dodam».
Oto słowo Boże.
PSALM RESPONSORYJNY (Ps 139 (138), 1b-3. 7-8. 9-10. 13-14b)
Refren: Prowadź mnie, Panie, swą drogą odwieczną.
Przenikasz i znasz mnie, Panie, *
Ty wiesz, kiedy siedzę i wstaję.
Z daleka spostrzegasz moje myśli, †
przyglądasz się, jak spoczywam i chodzę, *
i znasz wszystkie moje drogi.
Refren: Prowadź mnie, Panie, swą drogą odwieczną.
Gdzie ucieknę przed duchem Twoim? *
Gdzie oddalę się od Twego oblicza?
Jeśli wstąpię do nieba, Ty tam jesteś, *
jesteś przy mnie, gdy położę się w Otchłani.
Refren: Prowadź mnie, Panie, swą drogą odwieczną.
Gdybym wziął skrzydła jutrzenki, *
gdybym zamieszkał na krańcach morza,
tam również będzie mnie wiodła Twa ręka *
i podtrzyma mnie Twoja prawica.
Refren: Prowadź mnie, Panie, swą drogą odwieczną.
Ty bowiem stworzyłeś moje wnętrze *
i utkałeś mnie w łonie mej matki.
Sławię Cię, że mnie tak cudownie stworzyłeś, *
godne podziwu są Twoje dzieła.
Refren: Prowadź mnie, Panie, swą drogą odwieczną.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (Por. Ps 95 (94), 8a. 7d)
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Nie zatwardzajcie dzisiaj serc waszych,
lecz słuchajcie głosu Pańskiego.
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA (Łk 10, 13-16)
Kto gardzi Chrystusem, gardzi Tym, który Go posłał
Słowa Ewangelii według Świętego Łukasza
Jezus powiedział:
«Biada tobie, Korozain! Biada tobie, Betsaido! Bo gdyby w Tyrze i Sydonie działy się cuda, które u was się dokonały, już dawno by się nawróciły, siedząc w worze i popiele. Toteż Tyrowi i Sydonowi lżej będzie na sądzie niżeli wam.
A ty, Kafarnaum, czy aż do nieba masz być wyniesione? Aż do Otchłani zejdziesz!
Kto was słucha, Mnie słucha, a kto wami gardzi, Mną gardzi; lecz kto Mną gardzi, gardzi Tym, który mnie posłał».
Oto słowo Pańskie.
KOMENTARZ
Dar i zobowiązanie
Wolność, jaką człowiek otrzymał od swojego Stwórcy, jest wielkim darem, a jednocześnie zobowiązaniem. Człowiek w swojej relacji z Bogiem może postąpić na dwa sposoby: albo Go przyjąć, przyjąć Jego słowo, co w Biblii oznacza posłuszeństwo, albo odrzucić, a więc w konsekwencji być nieposłusznym. Gdy rozważamy tę zależność na poziomie możliwości, wydaje się ona logiczna. Jeżeli natomiast odnosimy ją do życia, to może dla wielu oznaczać dramat. Podobnie jak w przypadku miast, które były świadkami wielu cudów dokonanych przez Jezusa (Korozain, Betsaida), ale się nie nawróciły i ich los jest zagrożony. Gdy myślimy o tych miastach, sprawa wydaje się odległa, lecz gdy myślimy o konkretnych ludziach, których ta sytuacja dotyczy, rzeczywistość może oznaczać czyjąś tragedię rozminięcia się z Bogiem. Jezus zachęca każdego z nas osobiście, aby Go słuchać, przyjąć Jego słowo i wraz z Nim przyjąć też Ojca. To jest droga do zbawienia.
Panie Jezu, zdarza się, że źle korzystam z daru wolności, którego mi udzieliłeś: szukam swojej woli albo pragnę realizować własne plany. Proszę Cię, otwórz moje oczy, abym przede wszystkim szukał i pragnął Twojej świętej woli. Amen.
Rozważania zaczerpnięte z Ewangelia 2024
o. Andrzej Kiejza OFMCap
Edycja Świętego Pawła
Dar i zobowiązanie
Wolność, jaką człowiek otrzymał od swojego Stwórcy, jest wielkim darem, a jednocześnie zobowiązaniem. Człowiek w swojej relacji z Bogiem może postąpić na dwa sposoby: albo Go przyjąć, przyjąć Jego słowo, co w Biblii oznacza posłuszeństwo, albo odrzucić, a więc w konsekwencji być nieposłusznym. Gdy rozważamy tę zależność na poziomie możliwości, wydaje się ona logiczna. Jeżeli natomiast odnosimy ją do życia, to może dla wielu oznaczać dramat. Podobnie jak w przypadku miast, które były świadkami wielu cudów dokonanych przez Jezusa (Korozain, Betsaida), ale się nie nawróciły i ich los jest zagrożony. Gdy myślimy o tych miastach, sprawa wydaje się odległa, lecz gdy myślimy o konkretnych ludziach, których ta sytuacja dotyczy, rzeczywistość może oznaczać czyjąś tragedię rozminięcia się z Bogiem. Jezus zachęca każdego z nas osobiście, aby Go słuchać, przyjąć Jego słowo i wraz z Nim przyjąć też Ojca. To jest droga do zbawienia.
Panie Jezu, zdarza się, że źle korzystam z daru wolności, którego mi udzieliłeś: szukam swojej woli albo pragnę realizować własne plany. Proszę Cię, otwórz moje oczy, abym przede wszystkim szukał i pragnął Twojej świętej woli. Amen.
Rozważania zaczerpnięte z Ewangelia 2024o. Andrzej Kiejza OFMCap
Edycja Świętego Pawła