CZWARTEK III TYGODNIA ADWENTU
PIERWSZE CZYTANIE (Iz 54, 1-10)
Pan Bóg dotrzyma Przymierza
Czytanie z Księgi proroka Izajasza.
Śpiewaj z radości, niepłodna, która nie rodziłaś, wybuchnij weselem i wykrzykuj, która nie doznałaś bólów porodu! Bo liczniejsi są synowie porzuconej niż synowie mającej męża, mówi Pan. Poszerz przestrzeń twego namiotu, rozciągnij płótna twego mieszkania, nie krępuj się, wydłuż twe sznury, wbij mocno twe paliki! Bo się rozprzestrzenisz na prawo i lewo, twoje potomstwo posiądzie narody oraz zaludni opuszczone miasta.
Nie lękaj się, bo już się nie zawstydzisz, nie wstydź się, bo już nie doznasz pohańbienia. Raczej zapomnisz o wstydzie twej młodości. I nie wspomnisz już hańby twego wdowieństwa. Bo małżonkiem twoim jest twój Stworzyciel, któremu na imię – Pan Zastępów; Odkupicielem twoim – Święty Izraela, nazywają Go Bogiem całej ziemi.
Zaiste, jak niewiastę porzuconą i zgnębioną na duchu wezwał cię Pan. I jakby do porzuconej żony młodości mówi twój Bóg: «Na krótką chwilę porzuciłem ciebie, ale z ogromną miłością cię przygarnę. W przystępie gniewu ukryłem przed tobą na krótko swe oblicze, ale w miłości wieczystej nad tobą się ulitowałem, mówi Pan, twój Odkupiciel.
Dzieje się ze Mną tak, jak za dni Noego, kiedy przysiągłem, że wody Noego nie spadną już nigdy na ziemię; tak teraz przysięgam, że się nie rozjątrzę na ciebie ani cię gromić nie będę. Bo góry mogą się poruszyć i pagórki się zachwiać, ale miłość moja nie odstąpi ciebie i nie zachwieje się moje przymierze pokoju», mówi Pan, który ma litość nad tobą.
Oto słowo Boże.
PSALM RESPONSORYJNY (Ps 30, 2 i 4, 5-6, 11-12a i 13b)
Refren: Sławię Cię, Panie, bo mnie wybawiłeś.
Sławię Cię, Panie, bo mnie wybawiłeś, *
i nie pozwoliłeś mym wrogom naśmiewać się ze mnie.
Panie mój, Boże †
z krainy umarłych wywołałeś moją duszę, *
i ocaliłeś mi życie spośród schodzących do grobu.
Refren: Sławię Cię, Panie, bo mnie wybawiłeś.
Śpiewajcie psalm, wszyscy miłujący Pana, *
i pamiętajcie o Jego świętości.
Gniew Jego bowiem trwa tylko przez chwilę, †
a Jego łaska przez całe życie. *
Płacz nadchodzi z wieczora, a rankiem wesele.
Refren: Sławię Cię, Panie, bo mnie wybawiłeś.
Wysłuchaj mnie, Panie, zmiłuj się nade mną, *
Panie, bądź moją pomocą.
Zamieniłeś w taniec mój żałobny lament *
Boże mój i Panie, będę Cię sławił na wieki.
Refren: Sławię Cię, Panie, bo mnie wybawiłeś.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (Łk 3, 4c. 6)
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Przygotujcie drogę Panu, prostujcie ścieżki dla Niego;
wszyscy ludzie ujrzą zbawienie Boże.
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA (Łk 7, 24-30)
Jan przygotowuje drogę Chrystusowi
Słowa Ewangelii według Świętego Łukasza.
Gdy wysłannicy Jana odeszli, Jezus zaczął mówić do tłumów o Janie: «Co wyszliście zobaczyć na pustyni? Trzcinę kołyszącą się na wietrze? Ale co wyszliście zobaczyć? Człowieka w miękkie szaty ubranego? Oto w pałacach królewskich przebywają ci, którzy noszą okazałe stroje i żyją w zbytkach. Ale co wyszliście zobaczyć? Proroka? Tak, mówię wam, nawet więcej niż proroka. On jest tym, o którym napisano: „Oto posyłam mego wysłańca przed Tobą, aby przygotował Ci drogę”.
Powiadam wam bowiem: Między narodzonymi z niewiast nie ma większego od Jana. Lecz najmniejszy w królestwie Bożym większy jest niż on».
I cały lud, który Go słuchał, a nawet celnicy przyznawali słuszność Bogu, przyjmując chrzest Janowy. Faryzeusze zaś i uczeni w Prawie udaremnili zamiar Boży względem siebie, nie przyjmując chrztu od niego.
Oto słowo Pańskie.
PIERWSZE CZYTANIE (Iz 54, 1-10)
Pan Bóg dotrzyma Przymierza
Czytanie z Księgi proroka Izajasza.
Śpiewaj z radości, niepłodna, która nie rodziłaś, wybuchnij weselem i wykrzykuj, która nie doznałaś bólów porodu! Bo liczniejsi są synowie porzuconej niż synowie mającej męża, mówi Pan. Poszerz przestrzeń twego namiotu, rozciągnij płótna twego mieszkania, nie krępuj się, wydłuż twe sznury, wbij mocno twe paliki! Bo się rozprzestrzenisz na prawo i lewo, twoje potomstwo posiądzie narody oraz zaludni opuszczone miasta.
Nie lękaj się, bo już się nie zawstydzisz, nie wstydź się, bo już nie doznasz pohańbienia. Raczej zapomnisz o wstydzie twej młodości. I nie wspomnisz już hańby twego wdowieństwa. Bo małżonkiem twoim jest twój Stworzyciel, któremu na imię – Pan Zastępów; Odkupicielem twoim – Święty Izraela, nazywają Go Bogiem całej ziemi.
Zaiste, jak niewiastę porzuconą i zgnębioną na duchu wezwał cię Pan. I jakby do porzuconej żony młodości mówi twój Bóg: «Na krótką chwilę porzuciłem ciebie, ale z ogromną miłością cię przygarnę. W przystępie gniewu ukryłem przed tobą na krótko swe oblicze, ale w miłości wieczystej nad tobą się ulitowałem, mówi Pan, twój Odkupiciel.
Dzieje się ze Mną tak, jak za dni Noego, kiedy przysiągłem, że wody Noego nie spadną już nigdy na ziemię; tak teraz przysięgam, że się nie rozjątrzę na ciebie ani cię gromić nie będę. Bo góry mogą się poruszyć i pagórki się zachwiać, ale miłość moja nie odstąpi ciebie i nie zachwieje się moje przymierze pokoju», mówi Pan, który ma litość nad tobą.
Oto słowo Boże.
PSALM RESPONSORYJNY (Ps 30, 2 i 4, 5-6, 11-12a i 13b)
Refren: Sławię Cię, Panie, bo mnie wybawiłeś.
Sławię Cię, Panie, bo mnie wybawiłeś, *
i nie pozwoliłeś mym wrogom naśmiewać się ze mnie.
Panie mój, Boże †
z krainy umarłych wywołałeś moją duszę, *
i ocaliłeś mi życie spośród schodzących do grobu.
Refren: Sławię Cię, Panie, bo mnie wybawiłeś.
Śpiewajcie psalm, wszyscy miłujący Pana, *
i pamiętajcie o Jego świętości.
Gniew Jego bowiem trwa tylko przez chwilę, †
a Jego łaska przez całe życie. *
Płacz nadchodzi z wieczora, a rankiem wesele.
Refren: Sławię Cię, Panie, bo mnie wybawiłeś.
Wysłuchaj mnie, Panie, zmiłuj się nade mną, *
Panie, bądź moją pomocą.
Zamieniłeś w taniec mój żałobny lament *
Boże mój i Panie, będę Cię sławił na wieki.
Refren: Sławię Cię, Panie, bo mnie wybawiłeś.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (Łk 3, 4c. 6)
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Przygotujcie drogę Panu, prostujcie ścieżki dla Niego;
wszyscy ludzie ujrzą zbawienie Boże.
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA (Łk 7, 24-30)
Jan przygotowuje drogę Chrystusowi
Słowa Ewangelii według Świętego Łukasza.
Gdy wysłannicy Jana odeszli, Jezus zaczął mówić do tłumów o Janie: «Co wyszliście zobaczyć na pustyni? Trzcinę kołyszącą się na wietrze? Ale co wyszliście zobaczyć? Człowieka w miękkie szaty ubranego? Oto w pałacach królewskich przebywają ci, którzy noszą okazałe stroje i żyją w zbytkach. Ale co wyszliście zobaczyć? Proroka? Tak, mówię wam, nawet więcej niż proroka. On jest tym, o którym napisano: „Oto posyłam mego wysłańca przed Tobą, aby przygotował Ci drogę”.
Powiadam wam bowiem: Między narodzonymi z niewiast nie ma większego od Jana. Lecz najmniejszy w królestwie Bożym większy jest niż on».
I cały lud, który Go słuchał, a nawet celnicy przyznawali słuszność Bogu, przyjmując chrzest Janowy. Faryzeusze zaś i uczeni w Prawie udaremnili zamiar Boży względem siebie, nie przyjmując chrztu od niego.
Oto słowo Pańskie.
KOMENTARZ
Jan Chrzciciel – człowiek stałej wiary
Jezus pokazuje nam postać Jana Chrzciciela – człowieka, który wymaga od siebie i innych stałości w wierze, nie jest „trzciną, którą wiatr kołysze”. Nie jest też człowiekiem kompromisu z duchem tego świata, ale człowiekiem radykalnym. Nie ubiera się wspaniale i nie żyje w przepychu. Dla niego najważniejsza jest misja, którą ma do spełnienia. To człowiek Adwentu. My lubimy nasz wygodny świat. Często nie mamy w sobie ewangelicznego radykalizmu. Może właśnie dlatego Jan Chrzciciel jest nam potrzebny, abyśmy nie zmarnowali łaski Adwentu i nie bali się radykalnej zmiany w naszym życiu. Jan Chrzciciel każe nam odrzucić wygodnictwo i otworzyć się na przychodzącego Chrystusa.
Jezu, chcę jak najlepiej przeżyć dany mi kolejny Adwent. Pomóż mi przezwyciężyć to wszystko, co jest we mnie przeszkodą do przyjęcia łaski czasu adwentowego.
Rozważania zaczerpnięte z Ewangelia 2021
ks. Mariusz Frukacz
Edycja Świętego Pawła
Jan Chrzciciel – człowiek stałej wiary
Jezus pokazuje nam postać Jana Chrzciciela – człowieka, który wymaga od siebie i innych stałości w wierze, nie jest „trzciną, którą wiatr kołysze”. Nie jest też człowiekiem kompromisu z duchem tego świata, ale człowiekiem radykalnym. Nie ubiera się wspaniale i nie żyje w przepychu. Dla niego najważniejsza jest misja, którą ma do spełnienia. To człowiek Adwentu. My lubimy nasz wygodny świat. Często nie mamy w sobie ewangelicznego radykalizmu. Może właśnie dlatego Jan Chrzciciel jest nam potrzebny, abyśmy nie zmarnowali łaski Adwentu i nie bali się radykalnej zmiany w naszym życiu. Jan Chrzciciel każe nam odrzucić wygodnictwo i otworzyć się na przychodzącego Chrystusa.
Jezu, chcę jak najlepiej przeżyć dany mi kolejny Adwent. Pomóż mi przezwyciężyć to wszystko, co jest we mnie przeszkodą do przyjęcia łaski czasu adwentowego.
Rozważania zaczerpnięte z Ewangelia 2021ks. Mariusz Frukacz
Edycja Świętego Pawła
.