ŻYCIE W POJEDYNKĘ – ALE NIE SAMOTNIE

Niektórych ludzi Bóg nie powołuje do zakładania rodziny, bycia kapłanem czy osobą konsekrowaną (siostrą czy zakonnikiem), ale zaprasza do realizacji miłości w codzienności bez jakichkolwiek formalnych przynależności. Nie oznacza to jednak, że takie osoby otrzymują powołanie do bycia samotnym. Nie wszyscy muszą mieć dzieci, ale wszyscy powołani są do duchowego ojcostwa czy macierzyństwa. Każdy z nas powołany jest by dawać życie – choć każdy na swój sposób. Życie samotne daje możliwość zaangażowania się w różne formy służenia innym: poprzez pracę zawodową czy działalność społeczną, charytatywną.