W latach 1914 - 1959 bł. Jakub Alberione założył kilka instytutów zakonnych i świeckich, połączonych jedną nazwą - Rodzina Świętego Pawła. W jej skład wchodzi:

pięć zgromadzeń zakonnych:
Towarzystwo Świętego Pawła,
Zgromadzenie Sióstr Świętego Pawła,
Siostry Uczennice Boskiego Mistrza,
Siostry Jezusa Dobrego Pasterza,
Instutut Królowej Apostołów dla Powołań;

cztery instytuty przyłączone (agregowane) do Towarzystwa Świętego Pawła:
Instytut Jezusa Kapłana,
Instytut Świętego Gabriela Archanioła,
Instytut Zwiastowania Najświętszej Maryi Panny,
Instytut Świętej Rodziny;

oraz stowarzyszenie wiernych świeckich:
Unia Współpracowników Paulińskich

Patronem zgromadzeń zakonnych i instytutów świeckich Rodziny Świętego Pawła jest św. Paweł z Tarsu – Apostoł Narodów. Patrząc na jego wzór życia i działalności, bł. Jakub Alberione powtarzał: „Należy mówić nie tylko o religii, lecz o wszystkim po chrześcijańsku; należy sprawiać, aby w każdym problemie czuło się obecność Kościoła”. Było to echo słów, które wiele wieków wcześniej wypowiedział św. Paweł Apostoł: „Miejcie na uwadze wszystko, co jest prawdziwe, co godne czci i sprawiedliwe, co czyste, miłe i szlachetne, wszystko, co jest cnotą i co zasługuje na pochwałę” (List do Filipian 4, 8).


HERB RODZINY ŚWIĘTEGO PAWŁA

Herb Rodziny Świętego Pawła został opracowany przez ks. Tymoteusza Giaccardo. 20 sierpnia 1964 roku, w pięćdziesiątą rocznicę powstania Zgromadzenia, ks. Jakub Alberione w następujący sposób wyjaśniał znaczenie herbu:

Symbole ukazują program życia i działania wszystkich instytutów Rodziny Świętego Pawła.

ŚWIĘTA HOSTIA to Jezus Chrystus, Boski Nauczyciel, Droga, Prawda i Życie... On jest codziennym chlebem, który posila, umacnia i uświęca. Narodziliśmy się z Eucharystii.

KSIĘGA to Pismo święte, które dla paulistów i paulistek jest codzienną lekturą, a zarazem pierwszą księgą, jaką zobowiązani jesteśmy rozpowszechniać. Pismo święte jest istotą całego naszego nauczania.

PIÓRO jest pierwszym środkiem społecznego komunikowania i symbolizuje wszystkie inne mass media.

NAPIS, który znajduje się w otwartej księdze, brzmi: Ut innotescat per Ecclesiam sapientia Dei, czyli „Aby przez Kościół jawna stawała się mądrość Boża” (Ef 3, 10). Wskazuje on, że jesteśmy dziećmi i pokornymi sługami Kościoła, który jest strażnikiem objawionej przez Boga prawdy.

MIECZ symbolizuje świętego Pawła Apostoła. Przypomina nam też, że słowo Boże jest mieczem, który oddziela człowieka od ducha tego świata.

A L B A oznacza czterech Ewangelistów, którzy symbolizowani są przez Anioła (Angelus), Lwa (Leo), Woła (Bos) i Orła (Aquila). Słowo Alba to również nazwa miejscowości, w której narodziła się Rodzina Świętego Pawła.

GLORIA DEO, PAX HOMINIBUS, czyli „Chwała Bogu, pokój ludziom” to cele, dla których Jezus Chrystus przyszedł na świat. Dla Rodziny Świętego Pawła nie ma innych celów.

TARCZA HERBU otacza różne symbole, przypominając, że pauliści i paulistki muszą otaczać troską swojego ducha i z mocą wypełniać powierzoną im misję. Przypominam wszystkim, że dzieła Boże dokonują się poprzez ludzi Bożych!

-------------------------------------------------------------------------------------

BYĆ JAK ŚW. PAWEŁ ŻYJĄCY DZIŚ

100 LAT HISTORII RODZINA ŚWIĘTEGO PAWŁA

Od stu lat dziesięć instytutów i zgromadzeń zakonnych wiernych charyzmatowi św. Pawła Apostoła i bł. Jakuba Alberionego głosi Ewangelię środkami społecznego przekazu, starając się przez nie dotrzeć do współczesnego człowieka.

Rok 1914 kojarzony jest zazwyczaj z tragiczną datą wybuchu I wojny światowej,  pierwszego w dziejach konfliktu zbrojnego, który ogarnął swoim zasięgiem większość krajów świata,  pochłaniając blisko dziewięć milionów ofiar. Paradoksalnie tego samego roku, 20 sierpnia, w północnowłoskim mieście Alba, narodziło się Towarzystwo Świętego Pawła (pauliści) – nowe zgromadzenie zakonne, które dało początek dziesięciu instytutom i zgromadzeniom zakonnym. Zostało ono założone przez włoskiego kapłana – bł. Jakuba Alberionego (1884-1971), wyniesionego na ołtarze przez Jana Pawła II w Rzymie, w 2003 r. Ten wówczas nowatorski charyzmat, związany był przede wszystkim z apostolstwem druku, który z upływem czasu, w miarę rozwoju mediów masowych, stał się apostolstwem środków społecznego przekazu. Była to wyraźna odpowiedź Ducha Świętego na potrzeby ewangelizacyjne XX wieku, epoki w której odnotowano największy i najszybszy rozwój środków społecznego przekazu, począwszy od masowego wykorzystania druku, poprzez rozwój radia, telewizji i internetu. Właśnie u progu dwudziestego stulecia, ks. Alberione wypowiedział dwa słynne i prorocze zarazem zdania. W jednym z nich, idąc za myślą biskupa Moguncji Wilhelma von Kettelera, wskazał na św. Pawła, jako na apostoła, który gdyby żył w dwudziestym wieku, aby lepiej głosić Chrystusa, stałby się dziennikarzem. W drugim zdaniu założyciel Rodziny Świętego Pawła przyrównał maszynę drukarską, mikrofon i ekran do ambony, a drukarnię i salę kinową do kościoła, wskazując na potrzebę wykorzystania środków technicznych w przepowiadaniu słowa Bożego.

10 GŁOSÓW DLA EWANGELII

Rodzina Świętego Pawła wyrosła z idei dobrego druku, która dla tego młodego wówczas kapłana diecezji albejskiej i redaktora naczelnego tygodnika diecezjalnego „Gazzetta d’Alba” stała się centralna. Widząc potrzebę tej nowej formy głoszenia słowa Bożego, ks. Alberione 20 sierpnia 1914 r., otworzył w Albie szkołę drukarską, która miała nie tylko uczyć młodzież zawodu drukarza, ale przede wszystkim powielać słowo Boże. W krótkim czasie ta męska szkoła zawodowa przerodziła się we wspólnotę, dając początek zgromadzeniu zakonnemu paulistów. Nie trzeba było czekać długo i już w rok później, także grupa kobiet, przejęta ideami ks. Alberionego, na czele z Teklą Merlo (1894-1964), zawiązała żeńską wspólnotę „dla apostolstwa dobrego druku” Sióstr Świętego Pawła (paulistek). W kolejnych latach powstawały jeszcze inne zgromadzenia i instytuty. Tak oto w 1924 roku, przy współudziale Scholastyki Rivaty (1897-1987) powstały Siostry Uczennice Boskiego Mistrza, którym to ks. Alberione, zlecił zadanie modlitewnego wsparcia dzieł realizowanych na polu środków społecznego przekazu. Nieco później powstały jeszcze dwa inne żeńskie zgromadzenia zakonne – Siostry Jezusa Dobrego Pasterza, przeznaczone do pracy w parafiach oraz Instytut Królowej Apostołów dla Powołań – siostry apostolinki, pomagające młodym ludziom rozeznawać ich właściwe powołanie życiowe. Ks. Alberione bardzo szybko wciągnął w dzieło Rodziny Świętego Pawła osoby świeckie, zakładając Stowarzyszenie Współpracowników Paulińskich, Instytut Świętej Rodziny dla rodzin, oraz dwa instytuty dla świeckich osób konsekrowanych: Instytut Świętego Archanioła Gabriela (dla mężczyzn) oraz Instytut Zwiastowania Najświętszej Maryi Panny (dla kobiet), a także Instytut Jezusa Kapłana, skupiający księży diecezjalnych.  

RODZINA ŚWIĘTEGO PAWŁA W POLSCE

W naszym kraju Rodzina Świętego Pawła istnieje od roku 1934, kiedy to dwaj włoscy pauliści ks. Cesare Robaldo i ks. Domenico Ravina przybyli do Warszawy. Wkrótce ich śladem podążyły także siostry. Zawierucha wojenna, a szczególnie powojenna sytuacja w Polsce, ograniczyły znacząco rozwój Rodziny Świętego Pawła nad Wisłą. Włoscy kapłani w 1947 roku zostali zmuszeni do opuszczenia naszego kraju. W Częstochowie pozostały jedynie Siostry Uczennice Boskiego Mistrza. To dzięki ich obecności, w latach 1977-1978 mógł zacząć przyjeżdżać z Włoch do Polski paulista ks. Innocenzo Dante, odradzając w ten sposób męską gałąź Rodziny Świętego Pawła – paulistów i dając możliwości przybycia do Polski, także Siostrom Świętego Pawła.

Dziś pauliści i paulistki znani są przede wszystkim z działalności wydawniczej: pauliści prowadzą w Częstochowie wydawnictwo Edycję Świętego Pawła, a siostry – w Warszawie wydawnictwo i księgarnię „Paulistki”. Nowe wymiary swojej misji odkrywają Siostry Uczennice Boskiego Mistrza, które oprócz istniejącego już od wielu lat „Apostolstwa Liturgicznego” (produkcja paramentów liturgicznych), prowadzą w Warszawie kursy muzyki liturgicznej oraz projektują wnętrza sakralne, włączając się w ten sposób aktywnie w formację liturgiczną. Najmłodsze ze zgromadzeń paulińskich, siostry apostolinki, działające w Polsce od 2003 roku, pracuje wśród młodzieży, pomagając młodym ludziom rozeznać ich powołanie, poprzez przede wszystkim organizację spotkań powołaniowych  i rekolekcji.  

NOWE HORYZONTY DLA EWANGELIZACJI

Rodzina Świętego Pawła wierna misyjnemu charyzmatowi założyciela, wciąż podejmuje nowe inicjatywy w wielu krajach świata. Od 2012 roku pauliści meksykańscy zapoczątkowali działalność w Hawanie, stolicy Kuby, a pauliści polscy, w marcu br. – we Lwowie na Ukrainie. Jak podkreśla przełożony zgromadzenia w Polsce ks. Bogusław Zeman, żyjąc w konkretnym kontekście historycznym i społecznym, pauliści starają się być apostołami współczesności, głoszącymi Ewangelię tu i teraz. – Tak więc naturalną konsekwencją „uchrystusowienia” w naszym życiu, jest to, aby dzielić się z innymi tym, że Jezus jest obecny pośród nas i posyła nas wciąż na coraz odleglejsze krańce współczesnego świata i społeczeństwa. Jak zaznacza s. Mirosława Koprucha, przełożona polskiej wspólnoty paulistek, wielkim wezwaniem dla Rodziny Świętego Pawła w przyszłości, będzie znalezienie odpowiedzi na pytanie, jak żyć we współczesnym, zdominowanym przez media świecie, głosząc jako osoby konsekrowane Jezusa Chrystusa Drogę, Prawdę i Życie, wykorzystując jednocześnie w tym celu, zdobycze współczesnej techniki. – Chodzi o to –  podkreśla s. Mirosława, aby żyjąc w świecie technologii, nie zatracić jednocześnie tego, co jest największym naszym skarbem – być świadkami wielkiej miłości Boga wobec człowieka.

ks. Mariusz Krawiec SSP  

Artykuł tem ukazał się na łamach tygodnika "Niedziela", nr 37, 14 września 2014, str. 22-23