"Środki społecznego przekazu i ewangelizacja"
Orędzie Papieża Pawła VI na 8. Światowy Dzień Środków Społecznego Przekazu.
Umiłowane dzieci i bracia.
Z radością zwracamy się raz jeszcze do was z okazji Światowego Dnia Środków Masowego Przekazu ustanowionego przez Watykański Sobór Ekumeniczny (DSP 18).
Ponieważ rola środków masowego przekazu zarówno w odniesieniu do struktury współczesnego społeczeństwa, jak i do stosunków międzyludzkich nieustannie wzrasta, raz jeszcze powtarzamy, że jesteśmy głęboko przekonani o tym, że wszyscy ludzie są powołani do wnoszenia wkładu w tym zakresie tak, aby wszystkie kręgi społeczne, zgodnie ze swą funkcją były rzeczywistymi twórcami przekazu. Formy ich wkładu w tej dziedzinie mogą być najbardziej różnorodne, począwszy od bezpośredniego udziału w podejmowaniu decyzji odnoszących się do treści i procesu technicznego aż po osobiste i świadome dokonywanie wyboru, akceptowanie lub nie akceptowanie treści środków przekazu.
Twierdzimy również, że szczególnie chrześcijanie powinni z niesłabnącą uwagą wciąż na nowo formułować sądy, oceniać i przyczyniać się do wywierania pozytywnego wpływu na to, tak charakterystyczne dla naszej epoki, zjawisko. To właśnie pragną oni czynić i głosić zarówno poprzez medytację i skupienie, jak i poprzez obchody tego Dnia, które obchodzimy już po raz ósmy.
W tym roku zachęcamy was do rozważania następującego tematu: Środki masowego przekazu i ewangelizacja. Jest to temat zbieżny z przedmiotem studiów prowadzonych w wielu krajach w związku z przygotowaniami do najbliższego Synodu Biskupów.
"Jeśli naprawdę Kościół - jak powiedzieliśmy w naszej encyklice "Ecclesiam suam" - poznaje, jakim ma być z woli Bożej, wtedy zstępuje nań szczególna pełnia sił. Łączy się z nią potrzeba przelania ich na innych oraz wyraźna świadomość zarówno posłannictwa (...) jak i konieczności głoszenia wszędzie dobrej nowiny" ("Ecclesiam suam", nr 64).
Obowiązek ten wypełnić musimy zgodnie z obliczem czasów, a w naszej epoce wykonywać go musimy również za pośrednictwem środków masowego przekazu. "Nikt więc nie może uważać, że wiernie wypełnia nakaz Chrystusa, jeżeli przechodzi obojętnie obok ułatwień, jakich dostarczają omawiane środki w niesieniu nauki ewangelicznej do jak największej liczby ludzi ("Communio et Progressio", nr 126).
Ewangelizacja jest fundamentalnym elementem misji Kościoła, który Chrystus posłał na świat, aby głosił Ewangelię wszelkiemu stworzeniu (por. Mk 16, 15). Kościół wypełnia to zadanie przede wszystkim poprzez życie liturgiczne, lecz dokłada również starań aby spełniać je również wszelkimi dostępnymi sposobami, z których może korzystać będąc obecnym pośród ludzi wszystkich kontynentów.
Jeżeli dobrze się zastanowimy, dostrzeżemy, że całe życie chrześcijanina, jeżeli jest zgodne z Ewangelią, jest ciągłym ewangelizowaniem świata. Chrześcijanin, żyjąc pośród innych ludzi, uczestnicząc w niepokojach i cierpieniach świata, przyczyniając się do rozwoju wartości doczesnych, biorąc udział w poszukiwaniach i sporach ideologicznych realizuje swe świadectwo ewangeliczne i wnosi swój wkład inspirując je i nimi kierując. W świecie środków masowego przekazu taka postawa chrześcijanina otwiera przed nim ogromne perspektywy wpływu ewangelizującego.
W tej dziedzinie uwaga nasza kieruje się ku licznym i palącym zadaniom: przede wszystkim nadanie współczesnej informacji i twórczości artystycznej takiego kierunku rozwoju, który ułatwiałby rozprzestrzenianie się Dobrej Nowiny i sprzyjał pogłębieniu koncepcji godności osoby ludzkiej, sprawiedliwości, powszechnego braterstwa, a więc wartości, które ułatwiają człowiekowi zrozumienie swego prawdziwego powołania i otwierają przed nim drogę do konstruktywnego dialogu z innymi i do wspólnoty z Bogiem.
Następnym zadaniem są studia na temat odnowy metod apostolstwa, zastosowania nowych narzędzi audiowizualnych i prasy do katechizacji, różnych form działalności oświatowej i wychowawczej, prezentowania życia Kościoła, liturgii, jego celów, trudności lecz przede wszystkim po to, aby dawać świadectwo wierze i miłości, która ożywia i odnawia.
Na koniec bierzemy pod uwagę stosowanie środków masowego przekazu, aby dotrzeć do krajów, środowisk i osób, do których apostolstwo słowa nie może docierać bezpośrednio ze względu na szczególne sytuacje, w jakich się one znajdują w wyniku braku kapłanów lub dlatego, że Kościół nie może swobodnie wypełniać swej misji.
Wiemy, że te wysiłki i badania są już dziś w toku (dzięki szlachetnemu i solidarnemu wysiłkowi biskupów, kapłanów, zakonników i kompetentnych pełnych dobrej woli ludzi świeckich), choć może jeszcze nie osiągnęły pożądanych rozmiarów. Z uwagą śledzimy działalność naszej Komisji Środków Masowego Przekazu, Komisji Episkopatów różnych krajów świata, międzynarodowych organizacji i specjalistów katolickich. Znane są nam trudności, z jakimi się spotykają ze względu na nowość zagadnienia, uwarunkowania środowiskowe i brak środków.
Niech dotrze do nich wszystkich i do wszystkich ludzi, którzy posługują się środkami masowego przekazu dla prawdziwego postępu rodziny ludzkiej i dla budowy lepszego jutra świata, nasze słowo zachęty i pociechy oraz nasze specjalne błogosławieństwo apostolskie.
Ogłoszono 17 V 1974 r.