1. Eucharystia jest sakramentem obecności Jezusa Chrystusa pośród ludzi, jest naszym pożywieniem duchowym. Jest pierwszym pożywieniem, nie z racji konieczności; ale ze względu na swoją wybitność.
Posiada w sobie nie tylko łaskę, ale także Autora łaski. Zawiera w sobie nie tylko działanie i cnoty Jezusa, ale samego Jezusa realnie obecnego. On przychodzi osobiście, tak jak żyje w niebie; jest substancjalnie obecny w chlebie i winie. Jest Synem Bożym, który stał się człowiekiem. Przebywa w tej kaplicy tak, jak przebywał kiedyś w grocie betlejemskiej.
Nadto, w odróżnieniu od innych, Eucharystia jest sakramentem w stanie trwałym. W innych sakramentach działanie i moc Jezusa Chrystusa ujawnia się w akcie przejściowym albo tylko w jednym momencie: na przykład wtedy, gdy kapłan mówi: ja ci odpuszczam [grzechy]. W Eucharystii natomiast przez posługę kapłana, podczas konsekracji Jezus Chrystus zstępuje na ołtarz; i tam pozostaje. Pozostaje do chwili, gdy kapłan zakończy komunię świętą. Eucharystia zostaje zachowana a Jezus Chrystus pozostaje cały dzień, całą noc, dopóki zachowują się Święte Postaci. Następnie ponawia się Święte Postaci i Jezus nadal pozostaje wśród nas: przez wszystkie dni, aż do końca świata (Mt 28, 20).
2. Po trzecie sakrament Eucharystii jest kontynuacją Wcielenia. Celem Wcielenia jest zjednoczenie Boga z człowiekiem: Tak bardzo bowiem Bóg umiłował świat, że poświęcił swojego jednorodzonego Syna (J 3,16); taką miłość mamy przede wszystkim we Wcieleniu, gdy natura ludzka i natura boska zostają złączone w jednej osobie. Jednakże Jezus Chrystus rozszerza i kontynuuje to Wcielenie, chcąc się zjednoczyć możliwie najściślej z każdym chrześcijaninem. On pragnie utwierdzić Swoje życie w każdym z nas. Jedność ta nie będzie hipostatyczna lub osobowa, lecz będzie najbardziej zażyłą wśród jedności duchowych; będzie miała specjalne imię, ponieważ jest niezwykłą i jedyną jednością eucharystyczną Jezusa z człowiekiem. Dlatego też Chrystus mając odejść z tego świata rozwiązał problem oddalenia się i pozostania: wstąpił do nieba by zasiąść po prawicy Ojca i ustanowił Najświętszą Eucharystię: „Bierzcie i jedzcie to jest Ciało moje”.
3. W Eucharystii znajduje się kres innych sakramentów: zjednoczenie eucharystyczne, czyli prawdziwe, rzeczywiste i fizyczne zjednoczenie z Jezusem Chrystusem. Inne Sakramenty są ustanowione dla Eucharystii. Święcenia kapłańskie dla jej konsekracji; chrzest święty i sakrament pojednania dla jej przyjęcia. Przeto w pełni posłużę się moją miłością jako środkiem, by dobrze przygotować się do przyjęcia komunii świętej.
RACHUNEK SUMIENIA
Jaki mam szacunek dla Eucharystii? Jaką mam wiarę w Eucharystię? Jaką mam miłość do Eucharystii? Jak przygotowuje się do komunii świętej?
POSTANOWIENIE
Chcę rozpalić moją wiarę w wielkiej prawdzie o Eucharystii: oto Emmanuel, Bóg z nami.
MODLITWA
Wielbię Cię z oddaniem o zakryty Boże, który rzeczywiście się ukrywasz pod tymi Świętymi Postaciami: moje serce całe poddaje się Tobie, ponieważ kontemplując Cię, czuje się całkowicie zależne.
Wzrok, dotyk, smak mylą się w Tobie, jedynie słuch daje pewność: wierzę w to, co powiedział Syn Boży: nie ma nic prawdziwszego od tego słowa prawdy.
Na krzyżu zakryta była jedynie natura boska Chrystusa, a w Eucharystii jest zakryta także Jego natura ludzka; lecz ja wierząc i wyznając jedną i drugą proszę, jak prosił dobry łotr: „Jezu, wspomnij o mnie, gdy wejdziesz do swego królestwa” (Łk 23,42).
Bł. Jakub Alberione, Brevi meditazioni per ogni giorno dell’anno, Alba 1948, t. 2, s. 36,
tłumaczył Cyprian Kostrzewa SSP i Adam Szczygieł SSP.
tłumaczył Cyprian Kostrzewa SSP i Adam Szczygieł SSP.