1. Eucharystia jest Sakramentem, który karmi i wzmacnia życie chrześcijańskie oraz cnoty główne.
Żyjemy życiem naturalnym; dlatego naturalnym pokarmem jest dla nas chleb. Ale chrześcijanin żyje także życiem nadprzyrodzonym i ono ma również swój pokarm. „Moje ciało jest prawdziwym pokarmem; moja krew jest prawdziwym napojem” (J 6,56). Ten Boży chleb pochodzi z nieba: „zesłałeś im gotowy chleb z nieba, który zawierał wszelką rozkosz i dogadzał każdemu podniebieniu” (Mdr 16,20). A Jezus wyjaśnił: „Ja jestem chlebem życia” (J 6,35).
Łaska Boża karmi także „wiarę”. Tu mamy tajemnicę wiary: nasze zmysły nic nie rozpoznają, ale wiara odkrywa nam zespół tajemnic: „misterium fidei”. A z tajemnicą eucharystyczną łączą się tajemnice Wcielenia, Odkupienia, Trójcy Świętej. A więc nieprzerwane ćwiczenie wiary, zwłaszcza, jeśli modlimy się z Apostołami; „Wzmocnij naszą wiarę!” (Łk 17,5). A także: „Co dla zmysłów niepojęte, niech dopełni wiara w nas” (Liturgia).
2. Sakrament Eucharystii karmi także „nadzieję”, [która]: „Jest nam dana jako rękojmia przyszłej chwały” (św. Tomasz z Akwinu, Officium de festo Corporis Christi). Tu znajduje się źródło wody, która unosi ku życiu wiecznemu: „Będziecie więc z radością czerpać wodę ze zdrojów wybawienia! (Iz 12,3)”. Tu czerpie się wszystkie łaski potrzebne do uświęcenia. Natomiast zjednoczenie z Jezusem Eucharystycznym przywołuje i przygotowuje wieczne zjednoczenie z Nim w raju.
Jezus Chrystus zachęca nas w cudowny sposób. Jest to Sakrament „miłości”: „A ponieważ umiłował swoich, którzy mieli pozostać na świecie, tę miłość okazał im aż do końca” (J 13,1). Pomimo, że przewidział wszystkie zniewagi, którymi w ciągu wieków złość ludzka Mu odpłaca, chciał pozostać pomiędzy nami. Chciał w Eucharystii ustanowić niewyczerpane źródło łaski, chciał przez Eucharystię poświęcić się w nieustannej ofierze. „Kto by nie odwzajemnił miłości temu, który nas tak wielce umiłował?” – Miłość bliźniego poprzez Eucharystię zostaje oczyszczona i dowartościowana. Wszyscy karmimy się tym samym pokarmem: bogaci i biedni, uczeni i niewykształceni. Wszyscy tworzymy jedno ciało w Chrystusie, który jest Głową: „Jeden bowiem jest chleb i nas wielu tworzy jedno ciało, bo wszyscy bierzemy z tego samego Chleba” (1Kor 10,17). Jezus Chrystus chciał, aby to ukryte zjednoczenie wiernych było symbolizowane przez chleb i wino. Rzeczywiście z wielu ziaren sporządza się jeden chleb, z wielu winogron powstaje wino. W ten sposób z wielu serc w Chrystusie, chrześcijanie mają jakby jedno serce.
3. Mój Jezu, podziwiam Cię razem ze św. Janem Chryzostomem, dajesz nam więcej niż miłość matczyną. Matki oddają czasem swoje dzieci, aby karmiły je piersią obce kobiety, ale Ty Zbawicielu, stworzyłeś nas do nowego życia i karmisz nas i umacniasz swoim własnym Ciałem i własną Krwią. Który władca powie swojemu poddanemu; jedz moje ciało i pij moją krew?
RACHUNEK SUMIENIA
Czy moje Komunie święte przyniosły owoc? Wzrost wiary, nadziei i miłości? Jeśli nie przyniosły, to nie z powodu pokarmu eucharystycznego, ale z powodu braku mojej wewnętrznej dyspozycji.
POSTANOWIENIE
Pragnę często przystępować do Komunii świętej, także każdego dnia. Ale jeszcze bardziej pragnę uzyskiwać dobry owoc moich Komunii świętych.
MODLITWA
Dobry Pasterzu, Prawdziwy Chlebie, Jezu, zmiłuj się nad nami. Ty karmisz i bronisz. Ty ukazujesz najwyższe dobro na ziemi żyjących. Ty, który wszystko wiesz i wszystko możesz, który karmisz nas, śmiertelników. Spraw, abyśmy byli twoimi współbiesiadnikami, współdziedzicami i towarzyszami świętych w Niebie. Niech tak się stanie.
Bł. Jakub Alberione, Brevi meditazioni per ogni giorno dell’anno, Alba 1948, t. 2, s. 34,
tłumaczył Cyprian Kostrzewa SSP i Adam Szczygieł SSP.
tłumaczył Cyprian Kostrzewa SSP i Adam Szczygieł SSP.